“We weten dat het goed is wat we doen”: Kiekafobee geeft zieke kinderen en hun gezin een vakantie

Kinderen met kanker de kans bieden om op een laagdrempelige manier een vakantie door te brengen aan zee: met dat doel voor ogen stampte Hans Hooyberg de vzw Kiekafobee uit de grond. Voor de kinderen en hun familie een verademing, voor Hans een manier om de dood van zijn eigen zoon Maxim zin te geven.

Hans Hooyberg (56) nam op school al graag het voortouw. Met de hele klas naar Oostende fietsen om daar een luchtdoop te beleven: hij zorgde ervoor. Die ondernemerszin maakte hem vandaag bedrijfsleider van het poederlakdistributiebedrijf HaTwee in Lichtervelde, waar hij ook woont. Daarnaast is hij voorzitter van de vzw Kiekafobee, die sinds 2008 activiteiten organiseert ten voordele van het Kinderkankerfonds en specifiek voor het project Noctiluca. Dat project geeft kinderen met kanker en hun gezinnen de kans om in alle privacy en comfort een vakantie aan zee te beleven. De naam werd ontleend aan een alg dat lichteffecten in de Noordzee veroorzaakt.

Hans zijn verhaal begon al in 2005, toen bij zijn oudste zoon Maxim lymfeklierkanker werd vastgesteld. Hij overleed vier jaar later, op zijn 16de. Toen al, tijdens de kerstmarkt in Lichtervelde in 2008, groeide bij Hans het idee om iets te organiseren voor het Kinderkankerfonds. “Iedereen die met een ziek kind in het UZ Gent heeft verbleven, weet hoeveel dat fonds betekent”, vertelt Hans. Daar wilde hij zijn steentje toe bijdragen. Hij sprak zijn netwerk aan en verzamelde al gauw een team waarmee hij aan de slag kon. Ze verkochten braadworsten op lokale evenementen, organiseerden een benefiet en een veiling. Op die manier haalden ze ruim 11.000 euro op. Het jaar nadien lag de opbrengst nog hoger.

Laatste vakantie

Maar toen overleed Maxim en bleef zijn familie verweesd achter. “Ik had tijd nodig om weer overeind te komen en alles op een rij te zetten. Dat bracht me bij onze laatste zomer samen, waarin Maxim vroeg om nog één keer met het gezin op vakantie te gaan. Hij voelde dat het einde naderde”, vertelt Hans. “Hij mocht kiezen wat hij maar wilde, maar had de kracht niet meer om ver te reizen en koos voor een appartementje in Wenduine. Het werd een mooie week, maar we stelden wel vast dat een doorsnee appartement niet voorzien is op zulke zieke kinderen. Het moet onder meer aan hoge hygiënische normen beantwoorden, om besmettingsgevaar te beperken. Bovendien is het voor die gezinnen ook vaak financieel moeilijk om op vakantie te gaan. Of, als ze een verblijf boeken, weten ze gewoon niet of ze er ook daadwerkelijk zullen geraken, want het is onvoorspelbaar hoe een ziekte evolueert. Al die beperkingen zorgen ervoor dat veel van die gezinnen niet op adem kunnen komen, op een moment dat dat hoognodig is.”

Het is mooi om te zien hoeveel mensen zich inzetten voor dit project

Na Maxims dood kreeg het idee om een gezinsvakantie beter haalbaar te maken voor zieke kinderen steeds concreter vorm in het hoofd van zijn vader. Hij blies de vzw nieuw leven in, zocht en vond met zijn team een immokantoor in Koksijde dat een geschikt appartement ter beschikking stelde. Ze bouwden een informatieve website uit in samenwerking met het Kinderkankerfonds dat vanwege de privacyregels de praktische regeling van de vakanties op zich neemt. Een gezin betaalt 20 euro per nacht en boekt via het Kinderkankerfonds een verblijf van een week, maar annuleren van nachten of zelfs de hele week kan zonder financiële gevolgen. De vzw werkt ook samen met lokale handelaars om de gezinnen een zo aangenaam mogelijk verblijf te bezorgen: van een fiets om naar de bakker te rijden tot een tochtje met de Seastar.

Het project kende zo veel bijval dat er moest worden uitgekeken naar een tweede appartement. Dat vonden ze in Oostduinkerke. “Nu halen we een gemiddelde bezetting van 60 procent doorheen het jaar, maar dat is ideaal. Het biedt de mogelijkheid om er een luchtige planning op na te houden”, licht Hans toe. “Want soms doen zich bijzondere situaties voor, zoals een familie die niet veel tijd meer rest en die kunnen we dan vlot tussen de anderen in boeken.”

Dankbaarheid

Intussen kan vzw Kiekafobee terugkijken op 14 jaar prachtwerk. Hans kan niet genoeg benadrukken hoe hoog hij de vrijwillige prestaties van zijn hechte team inschat. Hij voelt zich nog elke keer geraakt als een buurmeisje haar pot rostjes die ze bijeen spaarde komt overhandigen, of als meester Geert zijn klas nog maar eens een musical laat opvoeren en de opbrengst van de ticketverkoop naar Kiekafobee doorstort. En er worden ook nog altijd regelmatig stapels broodjes gesmeerd, kilo’s uien gepeld en meters braadworst gebakken, maar zonder de meer substantiële bijdragen van serviceclubs en andere grotere sponsoren uit de regio, zoals de Rode Lopers, zou het project Noctiluca niet mogelijk zijn. De jaarlijkse fietsmarathon in Westouter, de gesponsorde tocht naar Compostella van de 74-jarige Jean-Pierre Dolfen dit voorjaar, maar zeker ook de enorm populaire Knuffelduik in Oostduinkerke, telkens in februari, zijn maar enkele voorbeelden daarvan. “Het is zo mooi om te zien hoe veel mensen zich inzetten voor dit project.”

De dankbaarheid die ze krijgen van ouders en kinderen is dan ook groot. Die uiten ze in het gastenboek dat in het appartement ter beschikking ligt, maar worden verder niet naar buiten gebracht. “Ooit zetten we één bedanking van een kind op onze site, maar enkele jaren later vroeg de moeder ons om het er weer af te halen. Omdat het meisje in kwestie intussen hersteld was en die periode achter zich wilde laten. Uiteraard hebben we dat meteen gedaan, het toont dat het leven inderdaad verder gaat, ook na een zware ziekte. Het heeft ons geleerd dat we helemaal niet hoeven uit te pakken met alle dankbaarheid die we krijgen, die zit sowieso in ons hart. We weten dat het goed is wat we doen.”