Met André Van Luchene sinds een dikke week met pensioen verdwijnt een boegbeeld uit het Waregemse kappersmilieu. Na 54 jaar bergt hij schaar en kam op en maakt hij tijd vrij voor zijn schildersezel, zijn twee kleindochters Marie en Do en natuurlijk zijn echtgenote Christine.
André Van Luchene zag het levenslicht op 24 februari 1944. Hij groeide op in een gezin van vijf, met nog drie broers en een zus. André was de derde in de rij. Zijn vader was wever, zijn moeder huisvrouw. In het middelbaar volgde hij deeltijds onderwijs in Kortrijk en via een leercontract belandde hij in de kappersstiel. Op zijn 20ste begon hij met zijn eigen zaak. “In mijn ouderlijk huis in de Boulezlaan”, blikt André terug. “Het was maar een klein kapsalon, in de voorplaats van ons huis. Met één wasbak en drie zitplaatsen!”
In 1966 stapte André in het huwelijksbootje met Christine Vanbruaene (70). In 1969 kwam Jan ter wereld en één jaar later volgde Peter. “In het jaar dat we trouwden, verhuisden we naar de Jozef Duthoystraat, waar we nu nog altijd wonen”, vertelt André. “Daar kwam onze nieuwe kapperszaak, maar die werd al snel te klein. We verhuisden toen naar Keukeldam, waar we een pand huurden. In 1995 begonnen we met het kapsalon in de Westerlaan. Christine werkte veertig jaar mee. Haar specialiteit was brushing. Maar om gezondheidsredenen moest ze een tiental jaar geleden stoppen.”
Coiffeur voor missen
André was gespecialiseerd in vrouwenkapsels. “De mooiste creatie van de schepper, dat is de vrouw”, benadrukt André. “Maar hier en daar moet je iets bijwerken, waaronder het kapsel… Ook mannen en kinderen kwamen aan bod. Een van de cliënten die me altijd zullen bijblijven, is Rita. Ik weet nog goed dat ik haar de eerste keer moest weigeren, want mijn agenda zat propvol. Gelukkig ging ze niet naar een andere kapper. Nu, vijftig jaar later, komt ze nog altijd wekelijks op bezoek in ons kapsalon.”
“Concurrentie houdt elke kapper scherp”
André ging ook af en toe buitenshuis dames kappen. “Ik werkte tien jaar voor WTV, voor het programma Tendens. En ik was ook een paar keer coiffeur voor de kandidates van Miss Belgian Beauty, in de tijd toen Ignace Crombé nog organisator was.”
“Zoals in vele beroepen onderging mijn stiel een grondige metamorfose. Vroeger was het voor vrouwen de mode om torenkapsels te hebben, met hoog en hard haar. Nu zijn de damescoupes esthetischer, de kapsels losser en natuurlijker… Ik werkte de laatste jaren liever dan in het begin, want er zijn nu veel meer mogelijkheden. Was ik maar een halve eeuw later geboren”, lacht André.
In Waregem zijn er heel wat kapperszaken. “Concurrentie houdt iedere kapper scherp en gemotiveerd. Wij hebben een groot salon, maar er zijn er nog enkele die qua oppervlakte en klantenbestand niet moeten onderdoen”, geeft André toe.
Emotionele dag
Op zaterdag 24 februari blies André 74 kaarsjes uit. Het was ook de dag waarop hij voor het laatst coiffeerde. “Een mijlpaal in mijn leven. Mijn lange carrière is voorbijgevlogen. Het was een heel emotionele dag. Op een bepaald moment ben ik naar buiten gegaan, omdat het me te veel werd. Er is een traantje gevloeid, ja.”
Na 54 jaar bergt André zijn schaar en kam op. “Het was tijd om de fakkel door te geven aan de jongere generatie. Met Peter en zijn team is de opvolging verzekerd. Ik zal nog af en toe binnenwippen, want veel klanten zijn echte vrienden geworden. Maar het is nu aan de volgende generatie. De zaak is letterlijk en figuurlijk in goeie handen”, zegt André.
Nu hij met pensioen is, wil André tijd maken voor zijn andere passies. “Ik ben al sinds mijn 16de gefascineerd door kunst. Tijdens mijn loopbaan had ik echter weinig tijd om te schilderen. Ik schilder met olieverf op doek. De natuur is zo mooi, dat je die bijna niet kán naschilderen. Daarom blijf ik bij ideeën die ik dan op het doek tot uiting breng. Christine en ik genieten enorm van uitstapjes naar de kust. Nieuwpoort is onze favoriete badplaats. En we spenderen ook veel tijd met onze twee kleindochters. Marie, de dochter van onze oudste zoon Jan, is 20 en studeert rechten. Do, de dochter van Peter, is 9. Ik wil vooral een bezige bij blijven. Ik voel mij goed en gezond en heb geen spijt van mijn lange carrière. Want wat is werken? Mijn job voelde eerder aan als ontspanning.” (Anton Peene)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier