Een boom van een vent, getatoeëerd van onder tot boven, en toch beven als een riet voor de prik? Daar kijken ze in het Torhoutse vaccinatiecentrum De Mast al lang niet meer van op. Zes vrijwilligers van het eerste uur doen een boekje open over de vier voorbije drukke, maar boeiende maanden. En over de unieke teamgeest.
De zes dames en heren wonen allen in Torhout: Johan Dejonckheere (59) in de Kleine Korenbloemstraat, Rite Boens (69) in de Leiestraat, Patrick Werbrouck (bijna 65) en zijn vrouw Lieve Decaestecker (64) in de Keibergstraat en Kris Vergote (bijna 64) en zijn dochter Evelyne Vergote (36) in de Oude Wijnendalestraat.
70 vrijwilligers per dag in de weer
Evelyne is in het vaccinatiecentrum zo’n beetje de meid voor alle werk, wat tegenwoordig vlinder heet. Al heeft ze zóveel drive, dat ze eerder de naam van vlieger verdient. Ze is als eerste van de zes genoemde vrijwilligers in het vaccinatiecentrum gestart: half februari. De andere vijf volgden in de loop van die maand of in maart. De werking draait er intussen op zo’n 70 vrijwilligers per dag. En dan zijn er nog de vaste krachten, die zonder grote zichtbaarheid zich voor de vlotte organisatie uitsloven. Een organisatie die, los van de soms haperende vaccinleveringen door de hogere overheid, alom lof krijgt. Er vallen amper klachten te horen.
Iemand vreesde dat hij door het vaccin tijdens zijn huwelijk niet helder genoeg zou zijn om ‘ja’ te zeggen
“We zijn allen sterk gemotiveerd”, zegt Patrick Werbrouck, die geregeld de telefoons aan de helpdesk aanneemt, maar ook meewerkt in het onthaal en bij de registratie van de te vaccineren mensen. “Zonder motivatie hou je dit geen maanden vol. Er heerst een uitstekende sfeer onder de vrijwilligers. We vormen een hechte ploeg. Er wordt keihard gewerkt, maar ook veel gelachen.”
Dat beaamt zijn vrouw Lieve, die jarenlang verpleegkundige is geweest. “Toen ik hoorde dat er vrijwilligers voor het vaccineren gezocht werden, kriebelde het om weer eens mijn vertrouwde job uit te oefenen. Ik heb het me geen seconde beklaagd dat ik me heb aangemeld. Nooit kom ik een dag tegen mijn zin naar De Mast. Ik zet prikken en ontferm me over de anamnese: door gerichte vragen samen met de patiënt zijn of haar medische voorgeschiedenis overlopen. Je hebt helaas mensen die soms iets willen verzwijgen, maar het is belangrijk dat we weten of zij bijvoorbeeld voor allergische reacties vatbaar zijn en/of ze al corona hebben gehad.”
Uit het gebouw gezet na positieve test
Ook Rite Boens staat in voor de anamnese. Zo ontdekte ze dat iemand nog maar net een positieve coronatest had afgelegd en zich toch kwam laten vaccineren.
“Dan moet je kordaat zijn en die persoon onverbiddelijk uit het gebouw zetten”, zegt ze. “We nemen onze taak echt wel ter harte in het belang van de volksgezondheid. Ik ben ook een poosje in het vaccinatiecentrum Zomerloos in Gistel actief geweest, maar nu zit ik enkel in De Mast.”
“Elke stap tijdens het vaccinatieproces is belangrijk”, aldus Patrick Werbrouck. “Van de goede ontvangst van de mensen op de parking tot het ogenblik dat ze het complex verlaten. We checken op diverse momenten hun persoonlijke gegevens, om zeker geen fouten te maken. Als we merken dat er iets in de procedure beter kan, melden we dat aan de verantwoordelijken, die goed naar ons luisteren. Soms gaat dat over ogenschijnlijk kleine dingen, die toch hun belang hebben. Zo kon iemand in een rolstoel bijvoorbeeld niet aan het apparaatje om je handen te ontsmetten. Het hing te hoog. Voor die mensen hebben we nu losse spuitbusjes met ontsmettingsmiddel klaar.”
Streng opgevoed en soms ook… string opgevoed
Tot de stewards van het middenkader , zoals ze met een knipoog genoemd worden, behoren Johan Dejonckheere en Kris Vergote. Zij zijn actief net na de anamnese, op het moment dat mensen hun prik moeten krijgen. Ze zorgen voor de goede luim en breken met af en toe een kwinkslag de spanning bij zij die al beginnen te transpireren als ze de naald van de spuit te zien krijgen. “We zijn er om allen met een klein hartje gerust te stellen en te kalmeren”, zegt Johan. “Soms zijn dat van die getatoeëerde kleerkasten. Dan denk je: de tattoonaalden moeten toch pijn hebben gedaan, daar waar je van een inspuiting amper iets voelt. Maar toch zijn ze blijkbaar banger voor de vaccinprik.”
“In de winter kregen we oudere mensen over de vloer met zeven lagen kleren boven elkaar”, schatert Kris. “Die bleken qua kleding streng te zijn opgevoed. Op warme dagen in de lente zagen we dan weer jongere mensen die, euh, string waren opgevoed Met amper iets om hun billen.”
“Een leuk verhaal uit de helpdesk?” aldus Patrick Werbrouck. “Iemand zou zijn prik krijgen de dag vóór zijn trouw. Hij belde op om wat vroeger gevaccineerd te worden. Reden? Hij vreesde dat hij tijdens het huwelijk door het vaccin niet helder genoeg zou zijn om ‘ja’ te zeggen.” (lacht)
“Als vlinder kom ik in alle hoeken van De Mast”, krijgt Evelyne Vergote het laatste woord. “Bijvoorbeeld om de mensen van de helpdesk een drankje te brengen. Wel, ik kan met de hand op het hart getuigen dat iedereen enorm zijn best doet. We mogen trots zijn op wat we samen presteren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
