Serge Bertenwandeling in Menen zondag aan achtste editie toe: “Proces is voorbij, maar dit hoofdstuk is voor ons nog niet afgesloten”

Patrick Codron, Rhune Berten, Patrick Berten, Bernard Morisse, Mij Catry en Stefaan Berten gaan zondag wandelen ter nagedachtenis van Serge. © CB

Op zondag 21 januari organiseert het Serge Bertencomité voor de achtste keer een wandeling om de verdwenen Menenaar Serge Berten te herdenken. Na afloop van de wandeling wordt teruggeblikt op het recente assisenproces in Leuven over de moord op drie Vlaamse scheutisten.

Het is inmiddels al 42 jaar geleden dat scheutist Serge Berten in Guatemala verdween. Op 19 januari 1982 werd hij door een paramilitair commando ontvoerd en hoogstwaarschijnlijk vermoord. Al die jaren houdt het Serge Bertencomité in zijn geboortestad Menen de herinnering aan de betreurde missionaris levendig. Op zondag 21 januari gebeurt dat voor de 8ste keer met een wandeling.

“We vertrekken om 14 uur in VBS Blijdhove voor een wandeling van ongeveer 5 kilometer. We volgen het Serge Bertenpad, maar we passen de wandelroute aan de weersomstandigheden aan. We raden aan om degelijke stapschoenen te dragen”, zegt Marc Codron.

Bezinningsmoment

Onderweg wordt halt gehouden bij de herdenkingszuil in het Serge Bertenpark voor een bezinningsmoment. Eenmaal terug in school zal voorzitter Raf Allaert van de vzw Guatebelga uitleg geven over het assisenproces en de situatie in Guatemala. “Raf kon destijds als scheutist nog op het nippertje wegvluchten uit Guatemala. Op het proces in Leuven was hij één van de kroongetuigen”, aldus Marc.

“Met de wandeling willen we de geest en het werk van Serge levendig houden en zijn boodschap aan de mensen meegeven. Hij kwam op voor de armen en streed tegen verdrukking”, zeggen de broers Stefaan en Patrick Berten. “Wat er vandaag allemaal in de wereld gebeurt is niet oké. We willen oproepen om tot bezinning te komen en solidair te zijn. Voor ons betekent de aanwezigheid van iedereen die mee wandelt, een enorme steun.”

“Het einde van het proces betekent niet dat wij dit hoofdstuk kunnen afsluiten”

Het assisenproces van vorige maand heeft alvast de belangstelling voor de figuur van Serge Berten doen opflakkeren. In de media werd uitgebreid bericht over wat een historisch proces genoemd werd. Het was de eerste keer dat Guatemalteekse ex-ministers en voormalige legerleiders zich voor een buitenlandse rechtbank moesten verantwoorden. Ze stonden terecht voor het systematisch laten folteren, vermoorden en verdwijnen van mensen. Niet alleen van Vlaamse scheutisten, maar ook van vele duizenden Guatemalteken. Kortom, voor misdaden tegen de mensheid, en die verjaren niet. De vijf beklaagden werden schuldig bevonden en werden bij verstek tot levenslang veroordeeld.

Erg emotioneel

“Voor ons persoonlijk was het proces een erg emotioneel gebeuren. Alles werd weer opgerakeld en we werden met de neus op de feiten gedrukt. Getuigenissen uit eerste hand lieten de emoties van jaren ver weer bovenkomen”, zeggen Stefaan en Patrick. “Maar we kijken tevreden terug op het proces en de veroordeling. Over het hoe en het wanneer hebben we geen antwoorden gekregen. We weten wel in welke kazerne Serge opgesloten en gefolterd werd.”

Bevestiging

“Het was in eerste instantie wel raar dat de beklaagden niet veroordeeld werden voor de moord op Serge. Dit omdat er nooit een lichaam gevonden is. Wel konden we het lot dat Serge ondergaan heeft, spiegelen aan dat van getuigen. De martelingen die scheutist Paul Schildermans (die na enkele dagen vrijgelaten werd) ondergaan heeft: daarvan zijn we vrij zeker dat Serge dat ook meegemaakt heeft.”

“Onze ouders hebben altijd gestreden om de waarheid bloot te leggen. ‘Waar is Serge?’ ‘Waar is zijn lichaam?’ Ze hadden hem graag kunnen begraven. Uiteindelijk zijn ze gestorven en namen ze al het leed van die vraagtekens mee.”

“Het einde van het proces betekent niet dat wij dit hoofdstuk kunnen afsluiten. Want Serge is nog altijd niet gevonden. Wel hebben we de voldoening dat de schuldigen veroordeeld zijn. Ook kregen we de bevestiging dat Serge goed bezig was. Hij nam zijn verantwoordelijkheid op. Hij koos ervoor om niet terug te keren om weer te gaan te studeren. Hij wilde bij de verdrukte mensen in Guatemala blijven. Zo heeft hij zijn engagement als christen ten volle opgenomen”, besluiten de broers.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier