Wie in Aalbeke de Smisse zegt, zegt Noëla Vercruysse. Ze viert op Kerstmis 2022 haar 80ste verjaardag en ze staat al 52 jaar achter de toog in café De Smisse. Vorig jaar kondigde ze al eens aan dat ze zou stoppen. “Maar ik meende dat toen eigenlijk niet”, knipoogt ze.
“De tijden veranderen snel. In de coronajaren proefde ik al eens van het leven zonder mijn cafe. Toen miste ik het heel erg. Ik was toen zo tevreden dat ik weer mocht openen, maar ik bouwde al wat af. Om gezondheidsredenen was ik genoodzaakt om te sluiten van de zondagmiddag tot de woensdagavond. Nu zetten we er dus definitief een punt achter. Ik werd geopereerd aan mijn schouder en ik mis eigenlijk ook wat kracht om het nog langer vol te houden, zelfs met de hulp van de klanten. Als ik roep, ‘Mannen, ‘t is de moment’, dan weten ze wat dat betekent. Ze springen dan recht om bakken in of uit de kelder te dragen. Waar zie je dat nog? Wat zal ik mijn klanten missen”, slikt Noëla.
Samen café houden
Noela Vercruysse werd in Aalbeke geboren in een tweewoonst niet ver van de huidige Sjouwer. De familie woonde daarna een tijdje in Rekkem aan de Risquons-Tout. “Toen ik jong was, deed ik ballet, en Hubert (Lepers red.) speelde toneel. We leerden elkaar kennen en ‘t was bingo! In 1962 trouwden we en settelden we ons in een huisje aan het huidige OC”, vertelt Noëla. Hubert had café De Smisse voor ze trouwden al overgekocht, maar het duurde toch tot september 1970 voor ze samen het café uitbaatten. Noëla was toen 28. “Heel mooie jaren waren dat”, mijmert ze. “Jammer genoeg overleed mijn man al op zijn 61ste, op Valentijn nog wel. Dus moest ik alleen verder.”
Waar vind je nog een café waar de klanten helpen met bakken sjouwen?
De hoefijzers blijven
“Ik had geluk met mijn schoondochter: Nicole kookt nog elke dag voor mij. Ook mijn kleinzoon Lander stak de handen uit de mouwen en hielp veel mee. Maar mij opvolgen, dat zie ik niet direct gebeuren. Ik blijf hier wonen, en ik ben van plan het café te laten zoals het er nu uitziet. Veel nostalgische dingen blijven, zoals de vele hoefijzers die het café decoreren. Weet je, er was al sprake van een smisse in het begin van de jaren 1800. Pierre Verlinde zou de eerste smid geweest zijn. Hoogstwaarschijnlijk was het altijd al een smisse met een café erbij. Marcel, de vader van mijn echtgenoot, was dan weer de laatste smid”, gaat Noëla verder.
“Waarom ik nu eigenlijk stop? Naast de fysieke belemmeringen kan ik niet ontkennen dat de crisis er hard inhakt. Mijn energierekening, met alle frigo’s en het verwarmen van het café is plots drie keer zo hoog”, zegt ze.
Kaarterscafé
De Smisse staat sinds 1977 gekend als een kaarterscafé. De eerste kampioen was ene Santens. Er waren maar liefst drie keizers, zij werden drie keer kampioen . “We zullen moeten uitwijken”, zucht Romain Nottebaere, een fervent kaarter op zondagvoormiddag. We spraken er al over onder elkaar, maar we zijn nog niet tot een besluit gekomen. Wie weet herziet Noëla nog haar mening en blijft ze toch open”, zegt Romain hoopvol.
“Ik blijf open tot en met zondag 18 december. Normaal tot de middag, maar ik zal dan wel op geen uurtje kijken. Er zullen zeker tranen vloeien. Ik bedank mijn klanten hartelijk. Ik zie ze graag en ze krijgen tot de laatste dag een pintje dat met veel liefde wordt getapt”, besluit Noëla. (MV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
