Op zaterdag 2 maart vieren vrienden en familie de negentigste verjaardag van Rosa Verstraete uit Lapscheure. Op die gezegende leeftijd baat ze nog steeds haar café Toeristenhuis uit. “Zolang het fysiek nog gaat doe ik verder, zo blijf ik toch tussen het volk.”
Met twee cafés is het kleine Lapscheure, met niet veel meer dan driehonderd inwoners, toch behoorlijk goed bediend. Op de hoek van de Lapscheurestraat met de Vredestraat vind je café Sint-Cornelius en iets verderop, in de Lapscheurestraat 7, ligt café Toeristenhuis. Het cafeetje wordt sinds 1970 uitgebaat door Rosa Verstraete, die op zaterdag 2 maart haar negentigste verjaardag viert. We hebben geen uitgebreide studieronde gedaan, maar veel cafébazinnen van die leeftijd kennen we toch niet.
“Mijn ouders hebben het café met bijhorende woning gebouwd in het jaar 1937. Eerder woonden we iets verderop in het dorp. Mijn vader was bakker en bij het café hoorde dus ook een bakkerij, en zelfs een kruidenierswinkel”, vertelt Rosa, die voor haar leeftijd nog bijzonder kwiek voor de dag komt. “Het was hier dus altijd een drukte van vanjewelste.”
Lokaal kopen
“Als jong meisje moest ik al veel werken hier in de zaak. Zo moest ik met de fiets brood rond brengen. In die tijd waren er nog veel bakkers die een eigen ronde hadden. Ik moest ook vaak bij boerderijen in de streek gaan leveren”, weet Rosa, die ongehuwd bleef. “In die periode waren er trouwens nog vijf à zes winkels hier in het dorp. “De mensen deden hun inkopen allemaal lokaal; naar de supermarkt rijden was er nog niet bij.”
“Mensen gaan niet meer op café: ze kopen drank in de supermarkt en drinken thuis”
Toen de gezondheid van haar ouders wat achteruit ging nam Rosa de uitbating van het café volledig op zich. En kort na het overlijden van haar vader, in 1976, stopte ze de bakkerij en werd ook de kruidenierswinkel gesloten. “Met het café had ik voldoende. De zaak kreeg trouwens de naam Toeristenhuis omdat de oude weg naar de kust, naar Knokke, hier vlak naast het café lag. Heel veel toeristen hielden hier toen halt. We verkochten toen ook zelfgemaakt roomijs. Vroeger hadden we hier ook een kaartersclub en wat andere verenigingen, waardoor er veel volk over de vloer kwam”, herinnert Rosa zich nog.
Wittekerke
In het charmante cafeetje lijkt de de tijd wel te hebben stilgestaan. Het barmeubel dateert nog van de tijd toen haar ouders begonnen met de zaak, in de late jaren 30. Aan de muur zien we reclamepanelen voor biermerken die dateren uit de jaren 70 en 80. Wie herinnert zich niet de reclame voor Rodenbach met daarop een brunette en de slogan: Een fris bruintje… pittig en apart. Verderop zien we een foto met acteurs uit de bekende tv-reeks Wittekerke.
“Er zijn hier destijds heel wat opnames geweest van die reeks, die zich aan de kust afspeelde. Mijn cafeetje was er vaak in te zien. Het was hier dan natuurlijk wel erg druk, maar ik heb er toch mooie herinneringen aan”, weet Rosa, die haar Jupiler-pintjes uit het flesje verkoopt aan slechts 2,20 euro.
Coronacrisis
“De laatste jaren is het hier veel kalmer geworden, moet ik eerlijk toegeven. De nieuwe mensen die hier komen wonen, gaan niet meer op café. Ze drinken nog wel, maar gaan hun drank in de supermarkt kopen en drinken thuis. Sinds de coronacrisis is er toch wel veel veranderd op dat vlak. Volgens mijn aanvoelen is dat nooit meer helemaal goed gekomen. Ik heb nog wel wat vaste klanten, mensen hier uit Lapscheure zelf maar ook de omliggende dorpen.”
“Of ik wel eens eentje meedrink met de klanten? Ik probeer daar niet in te overdrijven”, lacht Rosa. “Maar als ze willen trakteren, drink ik wel eens graag een Elexir d’Anvers. Hoelang ik het café nog zal blijven runnen, dat kan ik echt niet zeggen. Zolang het fysiek nog gaat doe ik verder, zo blijf ik toch tussen het volk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
