Straks precies tien jaar geleden verloren twee hartsvriendinnen in amper anderhalve maand tijd elk een dierbare. Dienja Deltombe kreeg op 20 september 2011 te horen dat haar geliefde nichtje Joke (17) uit het leven was gestapt. En op 7 november 2011
Dienja (43), oorspronkelijk uit Zedelgem afkomstig, heeft net als Nathalie (51) jarenlang in Brugge gewoond, waar de twee vrouwen elkaar via hun job bij de grote drukkerij Buromac leerden kennen. Dienja werkt er al 22 jaar als drukker, Nathalie 28 jaar in de administratie. Nu woont Dienja met Frank Dumon (47) en de zonen Jarne (19) en Theo (15) in de Constant Permekelaan in Torhout en Nathalie met Vincent Vinck (43) in de Frederik Moddestraat in Veldegem. “Dicht genoeg om elkaar veel te zien”, klinkt het.
Zelfdoding nog vaak in sfeer van taboe en schaamte
Dienja en Nathalie zijn zó close en voelen elkaar zó goed aan, dat ze elkaar al met een vluchtige blik of klein gebaar begrijpen. Vriendinnen pur sang, beiden met een diep verdriet. Voor Dienja is dat de zelfdoding van haar nichtje Joke, voor Nathalie het overlijden van haar enige zoon Jaron. Twee jonge levens beëindigd, twee drama’s die je voorgoed tekenen.
“Ik kende Joke echt wel goed”, doet Dienja haar verhaal. “Ze was voor mij veel meer dan zomaar een nichtje. We konden het uitstekend met elkaar vinden. Vandaar dat haar dood me zo zwaar trof. Als een mokerslag. Ik had dat écht niet zien aankomen. Hoewel daar rationeel gezien geen enkele reden toe was, heb ik me een pak zelfverwijten gemaakt. Zelfdoding laat je met heel wat vragen en twijfels achter. Er met andere nabestaanden over praten, is bovendien niet gemakkelijk, want er hangt een sfeer van taboe rond. Een soort schaamte ook.”
Zelfdoding laat je met heel wat vragen en twijfels achter
“Joke, die in Brugge woonde, had artistiek talent. Een van haar laatste schilderijen toont een gestileerde, eigentijdse Mona Lisa. Het hangt bij ons in de living. Ik zou dat werk voor geen geld van de wereld kwijt willen zijn. Het symboliseert de band met Joke.”
“Zelfdoding is iets ongrijpbaars. Je kunt er weinig tegen beginnen. (met tranen in de ogen) Al blijf je met de gedachte worstelen dat je misschien toch iets had kunnen doen om het te verhinderen.”
Amper 14 jaar en overleden aan leukemie
“Mijn zoon Jaron was een prima student en een voorbeeldige jongen”, vertelt Nathalie geëmotioneerd. “Hij droomde ervan om hartchirurg te worden. Hij zat in het eerste jaar secundair van het Sint-Lodewijkscollege in Brugge, toen hij ziek geworden is. Leukemie. Het begin van een lange lijdensweg. Twee keer leek hij genezen te zijn, maar evenveel keer is hij hervallen. Hij onderging diverse therapieën, ook een beenmergtransplantatie, maar uiteindelijk brachten de artsen van het UZ Gent het nieuws dat onze wereld deed instorten: er kon geen hulp meer baten. Vreselijk om je eigen vlees en bloed zo te zien aftakelen. Dankzij lessen via Bednet zat Jaron intussen al in het derde jaar wiskunde-wetenschappen, maar dokter zou hij helaas nooit worden (stilte). De laatste periode van zijn veel te korte leven is hij niet meer in het ziekenhuis geweest, maar thuis, in zijn vertrouwde omgeving. Het thuiszorgproject Koester van het Kinderkankerfonds heeft toen veel voor ons betekend. Jaron hield zich sterk, hoe lastig hij het ook had.”
Vreselijk om je eigen vlees en bloed zo te zien aftakelen
“Zijn beste vriend, Hendrik Cornette uit Brugge, is momenteel wel met artsenstudies bezig. Hij is Jaron niet vergeten. Vorig jaar in februari, net vóór de lockdown, is hij in zijn eentje in vijf dagen met de fiets naar de Franse stad Bordeaux gereden. Ter nagedachtenis van mijn zoon, zo aangrijpend. Hij verzamelde er ruim 8.500 euro mee voor twee goede doelen: het Kinderkankerfonds en Boven de Wolken, de vzw die ouders van sterrenkindjes steunt.”
Langs Grote Routepad tot in Scherpenheuvel
“Nathalie en ik kunnen heel goed met elkaar praten over de pijn van het verlies”, aldus Dienja. “Al een tijdje broedden we op het idee om naar aanleiding van de tiende verjaardag van dat rampzalige najaar van 2011 een bijzondere herdenking te organiseren. Want laat het duidelijk zijn: tien jaar na hun dood leven Joke en Jaron voort in ons hart.”
“Na wat brainstormen kwamen we op het idee om op 17, 18 en 19 september samen in totaal 125 kilometer te wandelen langs het bekende Grote Routepad GR5. We stappen van de Nederlandse stad Bergen op Zoom tot in het Vlaamse bedevaartsoord Scherpenheuvel, waar we een kaarsje zullen branden. Etappes van 48, 52 en 25 kilometer. We zijn al vele weken aan het trainen, want sportief talent hebben we niet. Elke zaterdag maken we een grote wandeling, recent nog ene van bijna 40 kilometer. Dat is nodig, want we willen onder geen enkel beding onze tocht moeten staken.”
Wijnpakketten verkopen voor goede doelen
Dienja en Nathalie stappen ten voordele van enerzijds het Centrum ter Preventie van Zelfdoding en anderzijds het Kinderkankerfonds. Wie hen wil steunen, kan een vrije bijdrage storten of een wijnpakket van de Brugse wijnhandel Louise Brison kopen: 25 euro voor een fles rode, een fles witte en een fles roséwijn.
“We willen sowieso onze Sterrentocht zonder hulp van buitenaf tot een goed einde brengen”, vervolgt Dienja, die enige bekendheid geniet als volslankmodel. In 2014 won ze zelfs een modellenwedstrijd. “We gaan dit op karakter doen. We beseffen dat het geen lachertje wordt om in drie dagen zo’n afstand te voet te overbruggen, maar zoals altijd zullen we er op elk moment zijn voor elkaar. Naast de fysieke uitdaging zijn we ons heel goed bewust van de emotionele impact. Joke en Jaron zullen in gedachten met ons meestappen.”
De Sterrentocht steunen? Zie Facebook Sterrentocht of mail Nathalie . Vragen over zelfdoding? Bel 1813.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
