Bart Rosseel (52) is al twaalf jaar lang het boegbeeld van het Vlaamse Kruis afdeling Waregem. In die tijd zag hij overal te lande het aantal vrijwilligers dalen in de vereniging, die van Waregem inbegrepen. “We hopen dat er wat jong bloed bij komt”, zegt hij. “Met een EHBO-cursus die van start gaat, willen we er nieuwkomers bij krijgen.”
Bart Rosseel zit in zijn veiligheidspak als we hem gaan interviewen, klaar om daarna meteen te vertrekken naar het Rode Kruis afdeling Tielt, waar hij ‘s nachts mee uitrukt met de ziekenwagen. De man, die onderwijzer is in de vrije basisschool in Zulte, offert met plezier een deel van zijn vrije tijd op voor engagementen in de zorg. En als voorzitter van het Vlaamse Kruis is zijn medewerking aan het Rode Kruis hem even dierbaar.
Beide organisaties mogen je dankbaar zijn. Hoeveel uren per week heb je daar voor veil?
“Ik schat dat ik daar in totaal toch een uur of 15 mee bezig ben. Vanavond (dinsdagavond, red) ga ik meehelpen bij het Rode Kruis in Tielt en dan blijf ik daar tot morgenvroeg. Soms is het rustig maar vaak moeten we één, twee tot drie keer per nacht uitrukken. Dan gebeurt het wel eens dat ik op woensdagmorgen met kleine oogjes voor de klas sta (glimlacht). Bij het Vlaamse Kruis sta ik op woensdagnamiddag paraat voor niet-dringend ziekenvervoer. Verder heb ik als voorzitter ook mijn werk met enkele administratieve taken.”
Vanwaar komt de zin om dit te doen?
“Dat is een trekje dat ik thuis heb meegekregen. Mijn ma was actief in het KAV, mijn pa bij de schuttersgilde. Die inzet was voor hen iets evident en dat is het inmiddels ook voor mij geworden. Ik was eerst lang leider bij de KSA en sinds het einde van de jaren negentig ben ik actief bij het Vlaamse Kruis in Waregem. En dan te bedenken dat ik vroeger niet tegen bloed kon (lacht).”
Niet iedereen bekijkt het zo, anders zouden er toch meer mensen actief zijn in het Vlaamse Kruis.
“Corona heeft daar geen goed aan gedaan, al is het dat niet alleen. Het komt ook door de tijdsgeest. Mensen willen zich wel nog engageren maar dan voor één dag en niet langer. Bestuurszaken nemen ze het liefst niet meer op zich. Er zijn natuurlijk ook meer verenigingen. Dat zal ook wel een rol spelen.”
Ik kan me niet voorstellen dat ik hier op een dag mee stop
Wat zeg je tot kandidaat-vrijwilligers als je hen wil overtuigen lid te worden?
“Eerst en vooral wijs ik hen erop dat je veel warmte terug krijgt als je mensen helpt. Het levert je nieuwe vrienden op en helpt je ook om dingen te relativeren. Als ik zie hoe sommige mensen sukkelen met hun gezondheid, dan prijs ik me gelukkig dat ik gezond ben en elke dag mag gaan werken. Dit vrijwilligerswerk is een belangrijk stuk van mijn leven geworden. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier ooit mee stop.”
Jullie zijn wel eens op de Waregem Koersefeesten te zien. Wat is daar dan jullie opdracht?
“Daar doen we vooral kleine verzorgingen. Dat kan gaan van iemand die gevallen is tot fuifnummers die veel te diep in het glas gekeken hebben. Een ander evenement waarop we niet ontbreken is de nationale eventingwedstrijd L’Equino in Nokere. Dit jaar moesten we er een ruiter verzorgen die van zijn paard was gevallen. Deze zomer waren we met onze afdeling ook present op Tomorrowland. Daar hadden we vooral met zware intoxicaties te maken als gevolg van overmatig drugsgebruik. Dat was wel heftig bij momenten. Over het algemeen is het wel vervelend dat we door het dalend aantal vrijwilligers niet langer op alle evenementen kunnen aanwezig zijn.”
Is er iemand die je inspireert in wat je doet?
“Er zijn er meerdere, vooral dan mensen die bereid zijn om anderen te helpen. Als kind al had ik veel respect voor iemand als pater Damiaan. Ik hoorde daarover verhalen in de klas over hoe hij alles achter
liet om in Molokai lepralijders te gaan helpen met gevaar voor eigen leven. Ik herinner me ook een Broeder van Liefde die wel eens kwam getuigen over wat hij deed voor blinde kinderen. Ik zat ademloos te luisteren naar die verhalen. Dat respect voor wie dergelijke grote engagementen aangaat is tot op vandaag gebleven. Een tijd geleden ging ik samen met twee collega’s naar India en was ik getuige van het vele werk dat een monnik verzette om mensen in armoede een aangenamer leven te bezorgen. Dat die man er alles voor over had om voor hen een ziekenhuis uit de grond te stampen vond ik onwaarschijnlijk mooi.” (FV)
Op 1 oktober start de cursus EHBO in het O. L. V. van Lourdes Ziekenhuis Waregem. Inschrijven kan via cursus.waregem@hvk.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
