Finland-België lijkt alles weg te hebben van een duel tussen David en Goliath. Voor de Finse nationale ploeg is het hun eerste grote tornooi, terwijl we in België van eindwinst dromen. De ambities liggen mijlenver uiteen, maar dat tempert het enthousiasme ten huize Manuel en Anne Declunder allerminst. Voor dit Fins-Belgisch koppel is het maandag dé match van het jaar.
Tegenwoordig is het niet meer abnormaal, maar toch blijft het iets speciaals hebben, zo’n interview via de webcam. Zeker als er digitaal ruim 2.000 kilometers overbrugd worden, want dat is zo ongeveer de afstand in vogelvlucht tussen West-Vlaanderen en Porvoo, het Finse provinciestadje waar Anne en Manuel Declunder (beiden 37) zich sinds 2013 gevestigd hebben.
Hoewel de verbinding gedurende het gesprek niet altijd optimaal is, wordt het toch heel gezellig. Dat we het interview gewoon in het West-Vlaams kunnen doen, heeft daar ook wel veel mee te maken. Mijn vragen in het Engels voorbereiden, bleek dus overbodig. Anne spreekt perfect Nederlands en zélfs West-Vlaams. “Maar Manu zijn Fins is intussen ook al bijna van het niveau van mijn Nederlands”, knipoogt ze.
“We voeden onze twee kinderen, een zoon van 4 jaar en een dochter van 8 maanden, zowel in het Nederlands als in het Fins op. Later op school zullen ze ook Zweeds leren. Omdat mijn vader Franstalig is, praat ik ook af en toe Frans tegen ze”, vult Manuel, afkomstig uit Veurne, aan.
Een Fins-Belgisch koppel, dat is zeldzaam. Ik ben benieuwd naar jullie verhaal.
Manuel Declunder: “We leerden elkaar 16 jaar geleden kennen in het Franse Troyes, in de champagnestreek. We waren daar voor onze studies. Aanvankelijk stond ik niet te springen om naar Troyes te gaan, want Lyon leek een betere – en zonnigere – optie. (lacht) Maar uiteindelijk kon de champagne me toch overtuigen.”
Anne Declunder: “En niet alleen de champagne bleek mee te vallen, want ik verbleef daar voor tien maanden.”
Manuel: “Na vijf maanden ging ik naar huis, maar we bleven contact houden. Een maand later ben ik teruggekeerd naar Troyes en zo is onze band verder gegroeid.”
En ook daarna bleven jullie dus afspreken.
Anne: “Klopt. Ik ben toen terug naar Finland gegaan om mijn studies af te maken. Een jaar lang reisden we heen en weer. In 2007 verhuisde ik naar België en vestigden we ons in Oost-Vlaanderen.”
Hoe verliep die aanpassing?
Anne: “Het Nederlands leunt best wel dicht aan bij het Zweeds. De basis had ik snel onder de knie, waardoor ik ook vlot aan werk geraakte (Anne is verpleegster, red.) . West-Vlaams begrijpen, duurde iets langer, maar is uiteindelijk ook gelukt. (lacht) Het is fascinerend om te zien dat jullie zoveel verschillende dialecten hebben, zelfs binnen West-Vlaanderen.”
Vanwaar de beslissing om in 2013 definitief de stap richting Finland te zetten?
Manuel: “Vooral voor de kinderen. Ze genieten hier van meer vrije tijd en krijgen tot aan hun 16de dezelfde basisopleiding mee, waarna ze tot hun 19de een specialisatie leren.”
Manuel, hoe heb jij je daar aangepast?
Manuel: “Voor iemand die graag praat en uit een best luidruchtige, gezellige familie komt, was het wel even wennen. Alles is hier rustiger: minder verkeer, veel natuur … De Finnen zijn veel introverter, maar eens je door hun pantser geraakt, ben je ook meteen een vriend voor het leven.”
Maandag voetbalt Finland dus tegen België. Zijn jullie voetbalfans?
Manuel: “Vroeger was ik nogal een fanatieke Anderlecht-fan, maar nu ben ik meer gematigd. Ik geniet vooral van goed voetbal, maakt niet uit van welke ploeg.”
Anne: “Hier in Finland is voetbal nooit écht populair geweest. IJshockey, atletiek en wintersporten zoals langlaufen zijn hier belangrijkere sporten. Ik volgde het voetbal dan ook nooit echt van dichtbij, maar toen ik in België woonde wel wat meer.”
Finland is er voor het eerst bij op een groot tornooi. Leeft het daar wat?
Manuel: “Het is nog niet te vergelijken met de sfeer rond het WK ijshockey, maar ook op het werk zou voetbal al eens het gespreksonderwerp durven zijn. Iets wat hier toch uniek is. Dit Finland heeft wel een sterke generatie en dit kan wel eens zorgen voor een nieuwe instroom aan jeugdspelertjes.”
Anne: “Maar hier in Finland beseffen we natuurlijk goed genoeg dat België een sterrenteam heeft en bij de favorieten voor eindwinst hoort. Al denk ik wel dat we de Belgen een beetje kunnen ambeteren .” (lacht)
Manuel: (knikt) “Vroeg scoren, zal belangrijk zijn, want de verdediging is bijzonder stevig. Met lange ballen zal het sowieso niet lukken.”
Als afsluiter een pronostiekje?
Anne: “4-4.”
Manuel: (kijkt bedenkelijk richting Anne) “Ik denk 1-3 voor België. Drie keer Lukaku, zodat hij topschutter van het tornooi wordt. We zullen de match thuis volgen, maar elk aan een kant van de zetel. (lacht) Mocht het op een gelijkspel eindigen, zal ik waarschijnlijk een tijdje niet veel van zegs zijn .”
Benieuwd of de introverte Finnen deze goedlachse, praatgrage West-Vlaming dan uiteindelijk toch stil zullen krijgen …
(Sam Bracke)
EK Voetbal
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
