Al meer dan een halve eeuw is Hongkong de thuishaven van Scheutist Ferdinand Bouckout. Hij onderhoudt contact met zijn Vinkemse roots via ‘De Beauvoordse Dorpsgazette’ en Stefaan Duron, die nu het 40ste jaar inluidt van de populaire lokale krant.
Zowel Ferdinand als Stefaan zijn geboren en getogen in Vinkem, tot de priesterroeping Ferdinand 10.000 km verder bracht, naar Hongkong, dat intussen zijn nieuwe thuis is geworden. Toch neemt Ferdinand af en toe het vliegtuig richting België en worden er in Beauvoorde weer nostalgische verhalen opgedist. In Hongkong is De Beauvoordse Dorpsgazette de belangrijkste band met zijn voormalige thuisfront, want die pluist hij uit van A tot Z!
Bezoek
Door corona zijn de bezoeken aan België al enkele jaren uitgesteld, maar zowel Ferdinand als Stefaan hebben mooie herinneringen aan het bezoek uit 2017, toen Ferdinand een aantal leken uit zijn parochie in Hongkong had meegebracht. “Toen heb ik een mis opgedragen in het Chinees in Beauvoorde”, vertelt Ferdinand. Op de nationale feestdag hebben we mosselen en Vlaamse stoofkarbonade in bier gegeten in Brugge. Maar mijn gezelschap was vooral vol bewondering over dat kleine, mooie dorpje Beauvoorde. De Beauvoordse wafels, het kasteelpark, de kerk, de paling en vooral de verwelkoming waren buitengewoon en onvergetelijk. Toen we bij een groot warenhuis in Veurne langsgingen, hadden ze na ons korte bezoek geen chocolade van een bekend Belgisch merk meer in voorraad…”
Kantonees
“Mensen vragen me wel eens hoe ik ooit heb kunnen wennen aan Hongkong”, gaat hij verder. “Ik kan het moeilijk uitleggen, maar ik voel me thuis in die grootstad met 7 miljoen inwoners. Ik waardeer het rustige platteland in Beauvoorde enorm, maar slechts voor eventjes. Dat gevoel van rust… ik voel me gauw verzadigd, en dan wil ik terug naar Hongkong! Ik vraag me wel eens af of ik nu een westerling en een Beauvoordenaar ben of een oosterling en Hongkonger. Eigenlijk ben ik geen van beiden. Het eerste is stilaan geschiedenis en vooral herinnering. Chinees worden is eerder een utopie, hoewel ik hier helemaal thuis ben. Als ze me vragen welke taal ik het beste, het vaakst of het liefste spreek, heb ik daar geen eenduidig antwoord op. Wellicht spreek ik nog altijd het beste Bachten-de-Kupes… Het vaakst spreek ik Kantonees, een Chinees dialect uit Zuid-Oost-China. Die taal spreek ik ook het liefst, want ze is het meest spontaan en zelfs voor enkele dingen de enige taal waarin ik me direct kan uitdrukken. Het is ook de taal waarin ik het makkelijkst kluchtjes kan vertellen, want alle Chinese moppen zijn woordspelingen, eigenlijk meer cultuur dan taal. In sommige opzichten heb ik ook meer vertrouwen in een aantal oosterse dan westerse zaken. Zo heb ik het meer voor de Chinese medicijnen, met inbegrip van acupunctuur, dan voor de Westerse medicijnen met de vele neveneffecten! Ook voor de dagdagelijkse gedachtegang geeft de Chinese wijze me meer vertrouwen. De omgeving verandert wel degelijk je denk- en gedragswijze, zonder dat je het opmerkt.”
Stoofkarbonade
Toch zijn er dingen die Ferdinand wel eens mist. “Ik kan dromen van de ouderwetse tafel thuis: hutsepot in de winter, frieten met mayonaise en stoofkarbonade die mijn moeder als geen ander maakte… Maar de Zuid-Chinese huisgemaakte dim sums zijn hemels! Ik leerde destijds dat we in de hemel rijst zouden eten met gouden lepeltjes, maar ik verkies stokjes! En ik droom soms ook wel van sneeuw, zoals een witte kerst… Maar dromen zijn kort en bedrog, zegt men. Ik voel me hier thuis. En als ik aan vorig jaar denk: ook veiliger in deze coronatijden!
Info: www.beauvoorde.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
