Voor de koninklijke harmonie Sint-Cecilia moet 2022 een onvergetelijk jaar worden, want dan is de harmonie 200 jaar oud. Daarmee is de harmonie de oudste vereniging in de gemeente. De 85-jarige Roger Demets uit de Ingelmunstersteenweg werd op 15-jarige leeftijd lid en bleef er tot zijn 65 jaar actief.
Muziek was niet meteen de leefwereld van Roger die vanaf zijn 15 jaar actief was als kaartlezer bij een textielfirma in Vichte, maar zijn actieve loopbaan eindigde in het spaanderplatenbedrijf Spano. “Eigenlijk ben ik toevallig met musiceren begonnen. Ik had vernomen dat iemand van de muzikanten van de harmonie van Ooigem, waar ik trouwens woonde, thuis muziekles gaf aan jongeren.”
“Ik had daar ook zin in en kreeg de toestemming om wat muzikale kennis op te doen. Ik was toen 15 jaar en na een paar maanden les volgen kreeg ik een instrument. Ik nam dat mee naar huis en daar werd meteen ontzettend veel op geoefend.”
Een overstap
“Mijn eerste instrument was een bugel. Ik heb drie jaar les gevolgd tot de muziekleraar me erop attent maakte dat ik klaar was voor de stap naar de harmonie van Ooigem. Ik bleef lid van de harmonie in Ooigem tot mijn achttiende. Toen ik een meisje van Oostrozebeke leerde kennen, vroeg de harmonie Sint-Cecilia me of ik lid wou worden. Dat moet eind de jaren vijftig geweest zijn. Ik herinner me nog heel goed dat Bouve, die ook koster was op de St.-Amandusparochie, mijn eerst dirigent was. Later is me vooral dirigent Van Quickelborne bijgebleven.”
“Musiceren was mijn leven, mijn uitlaatklep, naast mijn kameraden en mijn pintjes. Ik ben het muziek trouw gebleven tot mijn 65ste. Ik ben er pas mee gestopt toen ik hardhorig werd. Ik hoorde niet meer wat de dirigent zei en steeds aan mijn buurman vragen wat ik verkeerd deed of wat er moest veranderen. Met pijn in het hart ben ik er dan ook mee gestopt.”
Veel herinneringen
Of hij mooie herinneringen bewaart aan zijn tijd bij de harmonie? “Alleen maar mooie! De vele buitenlandse uitstapjes met de harmonie naar Duitsland en Oostenrijk, de bezoeken aan Praag en Salzburg zijn momenten die ik nog altijd koester. Liters Duits en Oostenrijks bier hebben we gedronken, want je weet dat een muzikant altijd dorst heeft. Elke muzikale verbroedering was een onvergetelijk feest. Ook deelnemen aan grote optochten door de straten van festivalsteden was zalig. Ook de typische ‘Bratwursten’ waren voor ons een echte lekkernij.”
“Elke zaterdag, de dag van de wekelijkse repetitie, was mijn dag. Vooral na de repetitie gingen de pintjes gretig over de toonbank, zodat moeder zich wel eens ergerde dat dat repeteren zo lang duurde. Eigenlijk ben ik gestopt met erg veel pijn in het hart. Mijn gehoor verslechterde zodanig dat ik wel moest stoppen.”
“Ik heb nog een duur gehoorapparaat gekocht, maar dat bleek niet de oplossing. Ik had intussen mijn eigen instrument gekocht, een bariton, een prachtig instument en dat bewaar ik nu als herinnering aan die leuke tijd. Ik hoop dat een van mijn kleinkinderen ooit muzikant wordt. Dan krijgt hij mijn instrument cadeau.”
(JC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
