Een halve eeuw muzikant? Eigenlijk schrok Rik Ryon uit Proven er zelf wat van. Al die jaren speelde hij op de klaroen, die zo bekend is van de Last Post in Ieper. Nu blijft hij nog als enige over bij muziekvereniging De Volksvreugd. Dan is hij maar vlaggendrager geworden tijdens de uitstappen, die hij nu zo mist.
Vorig jaar ging alles vanaf half maart dicht. Net toen er weer wat beweging kwam tijdens de zomerse maanden, waren er geen organisatoren om de Koninklijke muziekmaatschappij De Volksvreugd uit Proven te ontvangen. Zelfs de meeste repetities vielen weg, zodat een eigen concert organiseren ook niet lukte. Gelukkig konden de muzikanten zelf wat stukjes opnemen. Je kon deze met een app horen tijdens de voorbije winterse wandelingen doorheen het dorp.
Van vijf naar één
Van Rik Ryon (62) stond er evenwel geen muziek op die app want hij is de enige klaroenspeler en hielp zo niet mee. “Naast spelen op de klaroen, heb ik ook nog gespeeld op de jachthoorn, en dat zijn beide instrumenten zonder toetsen of pistons. Het geluid dat uit het muziekinstrument wordt getoverd, wordt volledig in het lichaam en zeker in de mond gemaakt. Het is dus zeker niet enkel blazen door het instrument. Er komt toch wel heel wat meer bij kijken. Voor marsmuziek is de klaroen goed geschikt, maar dit wordt spijtig genoeg alsmaar minder gespeeld. Vroeger waren er bij De Volksvreugd nog vijf klaroeners en trokken we praktisch elke week ergens naartoe. Dat is allemaal heel veel minder geworden, en ik ben nog de enige klaroenspeler. Gezien ik minder aan bod kom tijdens optredens of concerten, ben ik nu veelal de vlagdrager. Maar dat doe ik natuurlijk ook wel heel graag. Ik behoor immers nog altijd tot die fantastische groep, waar ik nu al werk onder de zesde chef. Dat is toch al wat in een mensenleven”, vertelt Rik Ryon. Toen hij minder klaroen diende te spelen, probeerde hij het nog op de lange trom of de landsknecht, maar dat lag hem echt niet zo.
Alles geleerd in VTI
Rik Ryon, die altijd op het erf met de ouderlijke molen langs de Blokweg in Proven is blijven wonen, trok na zijn broer ook als 12-jarige naar het VTI in Ieper. “Daar was er een muziekkorps van de school en ik voelde mij daartoe direct aangetrokken. Dus ben ik daar begonnen met de muziek. Elke middag werd er na het eten gerepeteerd en we bliezen op ons instrument tot we echt niet meer konden. Daar begon ik te spelen op de klaroen en dit was wel een uitdaging. Ik kende immers niets van muziek. Pas in het VTI zelf heb ik wat muziekles gekregen tijdens de normale daglessen. Dat waren vooral muziekstukjes zelf die we hoorden en bespraken, maar notenleer zelf heb ik nooit echt gevolgd. Ik heb wel nog privéles gekregen van Gerard Devos en dit in notenleer en zelfs met de trompet. Ik was toen fier dat ik zelfs het bekende Il Silenzio kon spelen”, gaat Rik verder.
Selfmade man
“Ik heb gelukkig altijd goed ritme kunnen houden en dat was het belangrijkste tijdens de vele uitstappen die we deden met de school en later met De Volksvreugd. Dat was een heerlijke tijd, met kermissen, uitstappen naar stoeten en naar Frankrijk. Dat is zo fel verminderd, want er is nu een hoger niveau in het muziekkorps en dat wordt beter getoond tijdens concerten en in wedstrijden. Maar ik maak me zeker geen zorgen. Ik speel zelf nog wel eens af en toe op mijn klaroen, waarbij ik probeer de Last Post te spelen. Ik ben op muzikaal gebied eigenlijk een selfmade man. Zo heb ik ook een gitaar waarop ik zelf wat heb leren spelen. Eigenlijk is het een groot gemis dat ik nooit notenleer heb gehad in mijn jonge jaren. Nu is dat gelukkig voor de vele jongeren die aansluiten bij De Volksvreugd helemaal anders. Ik kan echt met bewondering kijken naar iemand die speelt met partituur. Eigenlijk denk ik dat muziek en wiskunde wat samengaan, en in dat laatste was ik ook geen uitblinker.” Muziek is dus de grote passie van Rik, maar naast klusjesman is hij ook een kunstenaar die graag werkt rond beide wereldoorlogen. (PC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
