Tot aan het einde van vorige zomer hadden jeugdbewegingen de tijd om het verhaal en bijhorende foto’s en filmpjes van de decorruimte van de voorbije kampen door te sturen naar KSA Noordzeegouw. Zij organiseerden als provinciale koepel een wedstrijd. KSA Ter Vichten kreeg met grote onderscheiding de award ‘Inkleding en Verhalend Kader’.
Na de kampzomer konden groepen zich registreren voor de KSAwards in vijf categorieën: Sjorren met leden, Decor met sjorringen, Functioneel sjorren, Duurzaamheid en Inkleding en Verhalend kader.
“Of we er nu een award mee kunnen winnen of niet, de decors zijn elk jaar sowieso een hoogtepunt voor de beleving van de kinderen”, stelt secretaris en Tiptopperleider (TTP-leider) Anton Demeyer. “Ze worden veelal gekenmerkt door meerdere extra verscholen ruimtes die vaak pas in de loop van het kamp gradueel geopend kunnen worden of die hun geheimen pas prijsgeven naarmate belangrijke opdrachten worden voltooid of geheime sleutels worden gevonden.”
Waterelementen
Zo werd de hoofdruimte in de Boeddhistische tempel van TTP pas toegankelijk wanneer de kinderen er in slaagden om in het voorportaal water door een uitgedroogde fontein te laten vloeien. In de volgende ruimte vonden ze zeven uitgedoofde Chakra’s en het was pas tegen het einde van het kamp dat de geheime locatie van de Witte Lotus zichtbaar werd toen alle Chakra’s terug brandden. “Ook waterelementen zijn vaak aanwezig in de decors”, vertelt Demeyer. “Typisch is de ingang verstopt achter een oude archiefkast, tussen de schappen van een materiaalrek of achter een schilderij waardoor het op het eerste zicht niet duidelijk is dat er zich een decorruimte bevindt.” Tijdens het kamp worden de decors gebruikt voor tal van ‘vertellingen’ of themaverhalen opgevoerd door de leiders met vaak verborgen sleutels naar hoe het kampverhaal verder verloopt.
Het maakproces van de decors ging van start eind maart. “Wanneer we op kampverkenning alle lokalen van het kampheem van dat jaar gaan opmeten, beginnen we eraan vanaf nul. Verf, panelen, houten pannenlatten, rommelmarktvondsten en stof van de Vichtse weverijen zijn onze grootste grondstoffen. Naast natuurlijk onze eigen fantasie. Alles wat we kunnen verzinnen, proberen we ook in elkaar te vijzen.”
In de veertien dagen voor het kamp zijn alle leiders elke dag aan het lokaal in het Beukenhof bezig met alles voor te bereiden. “Naast het maken van de decors moeten er ook nog tien dagen aan spelletjes, verhalen en ontknopingen verzonnen worden.”
Hoe lang KSA Ter Vichten op kamp al decors van dergelijk kaliber zet, is moeilijk te zeggen. “Voor de huidige leidingsploeg is het in elk geval sinds mensenheugenis. In het boek ‘Vijftig jaar samen jong’ over de geschiedenis van KSA Ter Vichten tussen 1942 en 1992, lezen we dat vanaf 1980 het themaverhaal als leidraad op kamp zijn intrede doet. In de jaren nadien werd dit concept steeds verder verfijnd met kampboekjes, kampaandenkens en decors in datzelfde thema.”
Om de eer
“Sinds oudsher heerst tussen de verschillende bannen ook een sterk onafhankelijkheidsstreven: elke ban heeft niet alleen zijn eigen verhaal, vooral de decors zijn het toneel voor een jaarlijkse prestigestrijd. Wie heeft nu precies het sjiekste decor? We gunnen elkaar onderling heel veel, maar op het vlak van decors blijven de twee andere bannen toch je eerste concurrenten, wat de jury van de KSAwards daar ook van mag zeggen”, glimlacht Anton Demeyer.
Het was uiteindelijk de Boeddhistische Tempel van TTP die de award in de wacht sleepte. Tijdens het kamp kwam een delegatie van Noordzeegouw een kijkje nemen. De winnaar werd begin maart aangekondigd in het nationaal ledentijdschrift ‘Kompas’.
“De prijs is een waardbon van 50 euro, maar het gaat vooral om de eer”, besluit de gedreven KSA-leider. “Onze drijfveer blijft het bezorgen van een topbeleving aan onze leden.”
(GV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
