“Ik was al verrast dat ik werd genomineerd”, zegt winnaar Peter Dierynck. “Ik voerde een paar keer campagne op via Facebook en ook op mijn werk. Ik denk dat veel collega’s voor me hebben gestemd. Ze zagen het en deelden het. Ik speelde al die liedjes voor de mensen in de zorg. Dat was voor mij een uitlaatklep. Dat ik werd genomineerd, beschouwde ik als een blijk van waardering.”
Peter Dierynck (48) speelt al jarenlang bij de gemeentelijke harmonie Sint-Cecilia Geluwe. Zowel vorig jaar als dit jaar liet hij zich opmerken door regelmatig van bij hem thuis op zijn bastuba nummers te spelen. Hij speelde ruim 300 nummers, allemaal verschillende. Hij speelde toen hij zelf niet kon repeteren en deed dat ook uit dank voor het zorgpersoneel.
Peter werkt in de zorg bij vzw De Vleugels in Klerken, nabij Houthulst. Wat tot enkele jaren geleden het MPI Maria ter Engelen heette. “Ik werk er al 27 jaar”, vertelt hij. “Na mijn legerdienst volgde ik een opleiding aan het toenmalig VLOT. Dat was één dag per week naar de les en de rest van de week gaan werken. Het was een opleiding van drie jaar en hield een stage van 600 uren in.”
Werken in de zorg is voor velen ergens wel een roeping. “Het moet wel”, meent Peter. “Van jongs af aan heb ik altijd gezegd opvoeder te willen worden en dat viel mee. Wie het niet graag doet; gaat het niet lang volhouden. Nu werk ik bij de oudere bewoners, vroeger stond ik een heel deel bij de jonge gasten.”
Heist-op-den-Berg
We hebben dit keer dus een muzikale winnaar. Peter trad in de voetsporen van zijn vader wijlen Achiel. “Ik leerde spelen op zijn trompet, nog voor ik naar de muziekschool ging”, vertelt Peter. “In het vijfde of zesde leerjaar ging ik naar de jeugdharmonie en speelde op een kleine tuba. De harmonie moest in Heist-op-den-Berg deelnemen aan een tornooi en er ontbrak iemand die bastuba speelde. Dirigent Werner Vandamme vroeg me om mee te gaan en bastuba te spelen. Ik ben het blijven doen.”
De repetities in het lokaal achter babbelcafé ‘t Zwijntje in de Beselarestraat moeten ze bij de harmonie Sint-Cecilia voorlopig weer missen. “Het ligt weer stil”, vertelt onze laureaat. “Het mag niet, het kan niet. We repeteerden een tijdlang in de turnzaal van de gewezen jongensschool en speelden in oktober zelfs ons herfstconcert.”
Dochters op hoorn
Met maar liefst 329 verschillende nummers zorgde Peter voor een uitzonderlijke en unieke prestatie. “Het was niet evident om dat allemaal uit mijn hoofd te spelen”, klinkt het. “Op den duur was ik wel blij dat we weer mochten repeteren. Al die liedjes spelen was ook een beetje onderhouden. Nu dat ik niet meer doe, speel ik zelfs veel minder.”
“Ik speelde in de gang en één van mijn dochters nam het telkens op. Ze deden het graag maar het was bijvoorbeeld tijdens de examens niet vanzelfsprekend. Eigenlijk zijn ze ook wel blij dat ik ben gestopt”, lacht hij. “Mijn drie dochters spelen ook bij de harmonie. En ze kozen ook alledrie voor hoorn. Puur toeval, het is een mooi instrument.” (EDB)
“We wonen hier ongeveer 20 jaar en ik had in al die jaren nooit een probleem met de drukte. Ik woon hier graag. We wonen in de dorpskom en zijn op wandelafstand snel bij heel wat winkels.”
Nu er niet kan worden gerepeteerd door de muziekmaatschappijen, bestaat de vrees niet dat het niveau overal gaat verminderen?“Absoluut. Ik denk ook dat het ledenaantal zal dalen, vooral jongeren die zullen wegblijven of bij mensen waar het al op een laag pitje stond. Of oudere muzikanten die het gemakkelijk vinden om op donderdagavond thuis te zitten, in de plaats van naar de repetitie te komen. Er zal bij alle harmonieën en fanfares moeten aan gewerkt worden als repeteren weer mag.”
Het coronavirus domineert onze samenleving. Er is politiek heel wat te doen over het al dan niet verplicht vaccineren. Moet het?“Ik vind dat iedereen vrij moet zijn. Zelf ben ik wel voor vaccineren. Een verplichting ligt heel moeilijk. Ze mogen mensen die weigeren of twijfelen natuurlijk wel stimuleren om zich te laten vaccineren. Maar nergens meer kunnen gaan of niet meer werken in de zorg omwille van niet-gevaccineerd? Ik vraag ik me af of dat kan.”
BIO
Privé
Peter Dierynck (49) groeide op de wijk Witte Poort in Geluwe op en woont in de Menenstraat in Geluwe. Hij is de echtgenoot van Isabelle Vanryckeghem en papa van Janne (21), Jitte (18) en Jade (16). Peter heeft drie zussen: Claudine, Veronique (beiden Geluwe) en Katrien (Ename).
Loopbaan
Na zijn studies mechanisatie aan VTI Sint-Lucas volgde Peter een opleiding voor opvoeder. Hij werkt al 27 jaar bij De Vleugels in Klerken, een expertise- en ondersteuningscentrum voor mensen met een verstandelijke en/of meervoudige beperking.
Vrije tijd
De koninklijke harmonie Sint-Cecilia in Geluwe is zijn grote hobby. Peter trad in de voetsporen van zijn vader Achiel en speelt er bastuba. Ook zijn drie dochters spelen bij Sint-Cecilia.
Alle Kraks van 2021
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
