Tijdens deze week van de vrijwilliger plaatsen we graag Thierry Dutoit in de kijker. Niet alleen viert Thierry deze week zijn 61ste verjaardag, hij is ook al 25 jaar lid van Club Roeselare. Hij maakt er deel uit van het hoofdbestuur en de commerciële cel.
Wie is Thierry Dutoit?
Geboren in Haubourdin (Frankrijk) op 6 maart 1964. Gehuwd met Carina Verhoyen, dit gezin heeft drie kinderen: Tim, Tine en Michelle. Thierry en Carina wonen in Roeselare.
Opleiding en job
Lager onderwijs in de H. Verrieststraat en middelbaar onderwijs in RITO (opleiding schildertechnieken). Na de legerdienst en enkele jobs werd Thierry zelfstandig schilder en onder meer 15 jaar lid van de Roeselaarse Plakkers. Op 1 julie gaat Thierry met pensioen.
Vrije tijd
Club Roeselare, wielerwedstrijden kijken.
Je hebt een hart voor Krottegem maar bent er niet geboren en opgegroeid?
“Neen, helemaal niet. Ik ben geboren in Frankrijk, in Haubourdin. Dat is een dorp in de omgeving van Rijsel. Mijn mama ging in die tijd uit naar De Beurs en ontmoette daar mijn vader. Er kwamen in die tijd veel Noord-Franse jongeren naar Roeselare. Ze zijn gehuwd en mijn mama verhuisde naar Frankrijk en ik werd daar geboren. Toen mama was gescheiden van mijn vader leerde ze een Nederlander kennen en ging ze in Zoetermeer in Nederland wonen. En de kinderen van Carina en ik wonen in Deinze, Spanje en hier. Je merkt het, veel internationaler kon het niet worden. Als we familiefeestjes houden, komen ze van overal (lacht).”
Maar jij bent niet meegereisd als kind?
“Neen, ik werd grootgebracht bij tante Lieve die toen café In den Bassin uitbaatte. Ik ben dus opgegroeid en heb gespeeld in de omgeving van de Kattenstraat.”
Je zet je al van bij de nieuwe start van Club Roeselare in voor deze voetbalvereniging?
“Ja, dat zal dus 25 jaar zijn. Volgende week zaterdag op 15 maart vieren we trouwens ons verjaardagsfeest in Park Rodenbach. Er zijn al meer dan 200 ingeschreven feestvierders.”
Wat zijn je taken precies bij Club Roeselare?
“Ik ben lid van het hoofdbestuur en werk ook voor de commerciële cel. Ik probeer dus nieuwe sponsors aan te trekken. Het lukt ons tot nu redelijk goed om ons sponsoraantal op peil te houden en ook nieuwe sponsors te verwelkomen. Dat komt enerzijds omdat onze sponsortarieven goed zijn en we niet afhankelijk zijn van één grote sponsor en dat iedere sponsor telt en gewaardeerd wordt maar anderzijds omdat Club Roeselare ook kan rekenen op veel sympathie in Roeselare.”
Jij bent een 100 % vrijwilliger, ook als aanbrenger van sponsors?
“Ja, op en top vrijwilliger. Ik moet daar geen eurocent voor hebben. Alle sponsorgeld dat ik binnenhaal is integraal voor de club. Men heeft me nog voorgesteld om tegen betaling te werken, op procent dus. Ik heb categoriek geweigerd. Meer zelfs, indien ze mij zouden betalen dan stop ik meteen. Zelfs de pinten die ik drink met sponsors of toekomstige sponsors betaal ik zelf. Als je je opgeeft als vrijwilliger dan moet dat ook 100 % zo zijn.”
Je bent ook nauw betrokken bij de legendarische Clubfeestjes?
“Ja, dat doe ik graag. Ik ben inderdaad betrokken bij het organisatiecomité van de Clubfeestjes en ik organiseer graag. Zo hebben we met een aantal mensen het programma van het verjaardagsfeest van 15 maart uitgewerkt en natuurlijk zijn we ook al eens het feestmaal gaan ‘voorproeven’ in Park Rodenbach. En dan hebben we meteen gecontroleerd of de bijhorende drank paste (lacht).”
“Iedere sponsor telt en wordt gewaardeerd”
Je bent schilder van beroep maar maakte ook deel uit van de Roeselaarse Plakkers?
“Ik heb 15 jaar affiches ‘geplakt’ in Roeselare. Ik combineerde dat met mijn schilderwerk. Dat was een zeer lastige maar ongelooflijk leuke job. Dat is het bedrijf van Francky Dumortier. De Roeselaarse Plakkers bestaan nog altijd maar ik maak daar dus geen deel meer van uit. Ik ben er al een aantal jaar mee gestopt.”
Café ’t Wit Paard op Krottegem was jullie vast lokaal?
“Ja, en ook dat van de mensen van Club Roeselare. Dat was een formidabel café. Als er geen plaats meer was binnen, stonden de mensen gewoon op straat te babbelen en een pintje te drinken. Zeer gemoedelijk en zonder spel en miserie te maken.”
“Jammer dat dit café verdwenen is. We plannen trouwens een reünie voor de stamgasten van vroeger. Op 12 juni nodigen we die uit in de kantine van Club Roeselare.”
Als zelfstandig schilder heb je zelfs nog voor Dovy en Donald geschilderd?
“Ja, ik schilder dikwijls in onderaanneming. Voor Dovy Keukens trok ik van maandagmorgen tot vrijdagnamiddag mee om te schilderen in heel België. Dat betekende dus ook uitslapen. Op een bepaald ogenblik ben ik daarmee gestopt, nu werk ik samen met de collega’s van Herkenrath.”
Binnen afzienbare tijd stop je er zelfs helemaal mee?
“Op 1 juli ga ik met pensioen. Of mijn leven dan zal veranderen? Niet zo heel veel. Carina en ik gaan graag op reis naar Turkije en natuurlijk ook veel naar Calpe. Tine, de dochter van Carina, woont daar met haar gezin en baat daar Gran Cafe El Ambiente uit. En ze serveren daar Stella van ’t vat, toevallig mijn lievelingsbier (lacht).”
“Of ik iets op mijn bucketlist heb dat ik zeker wil afvinken? Ja, toch wel. Ik droom er van om eens samen met Carina naar New York te reizen. Nu we allebei met pensioen zijn, moeten we daar in de toekomst misschien eens werk van maken.”
Rodenbachgesprek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
