Georges (86) gehuldigd voor 55 jaar als bestuurslid van Pittemse Koninklijke Fanfare Eendacht en kunstijver: “Het is mijn enige ontspanning”

Met zijn huldiging voor 55 jaar bestuurslid blikt Georges terug op een mooie muziekloopbaan binnen de fanfare. © JG
Jan Goossens
Jan Goossens Medewerker KW

Tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Pittemse Koninklijke Fanfare Eendacht en kunstijver werd Georges Vande Caveye gehuldigd voor 55 jaar lid van het bestuur. Inmiddels is hij erebestuurslid en blikt hij terug op een mooie muziekcarrière.

“Ik ben in 1950 als 13-jarige lid geworden van de Pittemse fanfare”, begint Georges Vande Caveye (86) zijn verhaal. “Mijn oom Georges Lanssens was destijds chef bij de fanfare en vroeg of ik lid wou worden. Zo ben ik op oudejaarsavond van dat jaar voor het eerst gaan meespelen bij het jaarlijkse bezoek aan de burgemeester, een toenmalige traditie die inmiddels al heel wat jaren ter ziele is gegaan. Van muziekschool was er toen uiteraard geen sprake, dus ik heb solfège gekregen van mijn nonkel en heb ik alles al doende geleerd.”

Begrafenis

“Ik ben begonnen bij bugel, maar ben later overgestapt naar trompet. In 1968 gingen ze op zoek naar nieuwe bestuursleden, toen heb ik mij kandidaat gesteld en met succes. Blijkbaar was ik voldoende populair bij de andere leden want ik werd meteen verkozen. Later werd ik chef en één van de drijvende krachten achter ‘het klein muziekske’, zeg maar de beperkte versie van de grote fanfare.”

“Omdat ik een grote bloemen- en plantenkwekerij en een bloemenwinkel had, moest er veel gewerkt worden en muziek spelen binnen de fanfare was dan ook mijn enige hobby. Je mag ook niet vergeten dat het aantal activiteiten toen wel hoger was dan vandaag. Zo speelden we bijvoorbeeld tijdens elke begrafenis van een oud-strijder, waarbij we tijdens één jaar elf keer moesten spelen… Zo kwamen we, met alle repetities erbij, vaak aan vijftig tot zestig afspraken per jaar.”

Majorette

“Ondanks mijn drukke beroepsactiviteiten maakte ik er een punt van zo veel mogelijk aanwezig te zijn, zodat ik aan het eind van het jaar regelmatig het meeste aanwezigheden liet optekenen. Opvolging heb ik binnen mijn familie niet. Mijn dochter Nancy is wel een tijdje majorette geweest, maar een instrument bespelen zat er niet in. Mijn kleindochter heeft wel hobo gestudeerd, maar dat is geen ideaal instrument voor een fanfare.”

“Vorig jaar heb ik dan besloten de trompet voorgoed op te bergen en werd ik erebestuurslid. Het kost inmiddels te veel energie om nog te spelen en ik vind dat het ook tijd is dat anderen de fakkel overnemen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier