Geen koers zonder seingevers. Seingeversclub Rikko brengt meer dan 100 vrijwilligers op de been die iedere weekend paraat staan. “Er is veel vriendschap onder die mensen. Maar jammer genoeg hebben sommigen die centen ook echt nodig.”
“Er is veel verdoken armoede. Sommige van onze seingevers met de kleine vergoeding ook nodig”
Ledegemnaar Rik Goemaere (70) is al zijn leven lang gepassioneerd door de koers. Met zijn broer Régi organiseerde hij een OVWF-wielerwedstrijd aan Sint-Pieter in Ledegem en zo rolde hij ook de seingeverswereld binnen. In 2015 besloot hij een eigen vereniging op te starten. “Rikko komt eigenlijk van Rik & Co. Ik had de bedoeling om een groepje van acht mensen, goed om twee auto’s te vullen, rond mij te verzamelen, maar dat werden er al snel meer.”
270 events op 200 dagen
De seingeversclubs zijn nu al een tijdje de instanties waar organisatoren bij terecht kunnen. “Vroeger waren het vaak de lokale figuren die men bij een koers langs de kant posteerde. Maar dat is niet meer van deze tijd. Het overgrote deel van onze leden beschikt ook over een getuigschrift, want we zijn ons zeker ook bewust van de verantwoordelijkheid die we hebben. Op de grotere wegen en kruispunten is de politie op post, we werken ook goed met hen samen. Onze seingevers moeten zich ook aan gedragsregels houden. Na het evenement mogen ze uiteraard een pintje drinken, maar daarvoor niet. Ja, het is al gebeurd dat ik enkele mensen eens een maand geschorst heb. Zo’n gedrag moet er immers uit.”
De Rikko-seingevers wonen in de brede omgeving van Roeselare. “Ik mag ook niet klagen, we vinden nog altijd voldoende mensen. Niet iedereen is op elk moment van de week beschikbaar, maar in het weekend kan ik wel tot 120 mensen uitsturen. Koersen vormen het overgrote deel van onze opdrachten. Maar ook op loopwedstrijden, triatlons en rallywedstrijden zijn we aanwezig. Vorig jaar hadden we 270 events op 200 verschillende dagen. Vorig weekend was er eerst de GP Monseré en aansluitend het carnaval. Je moet wel degelijk overal een seingever posteren als je een weg wil afsluiten. Zet je daar gewoon een nadar, dan schuiven een chauffeur die wel aan de kant…”
“Wout van Aert zette zijn handtekening op het rouwprentje van onze zoon Georges”
De seingevers genieten veel respect van organisatoren en politie, maar met chauffeurs is het soms een ander paar mouwen. “Mensen hebben ook geen geduld meer, als ze een minuutje moeten wachten beginnen ze al te claxonneren. Het is ook gebeurd dat een koppel seingevers slachtoffer was van een bepaalde chauffeur. Eerst reed hij de vrouw aan waarbij die door haar knie ging en op het volgende kruispunt, waar haar man stond, reed hij over zijn voet. Het is daar tot een proces gekomen, de man die van beroep bovendien vrachtwagenchauffeur was, is er toen niet goedkoop vanaf gekomen. En terecht ook, wij staan in voor de veiligheid en moeten niet zelf in gevaar gebracht worden. Onze mensen zijn enerzijds al verzekerd via de wielerbond, maar ook nog eens via ons voor burgerlijke aansprakelijkheid.”
Ook een eigen koers
Vaak spreken de Rikko-seingevers af aan de kerk in Beveren vooraleer ze naar een opdracht vertrekken. “Dat is centraal gelegen en er is voldoende parking.” Hun lokaal hebben ze in De Groene Dreve in Ardooie. “We zijn allicht ook de enige seingeversclub in het land die zelf een koers organiseert. Dat is jaarlijks op 15 augustus en dit jaar hebben we ook het Belgisch Kampioenschap voor OVWF-renners binnen gehaald. Die bond ligt me ook na aan het hart, mijn echtgenote (Mietje Vanhandsame, red.) en ik zijn ook daar jarenlang actief geweest. We kennen er ook iedereen in het wereldje.”
In de week van de vrijwilliger mogen de seingevers wel eens extra in de schijnwerpers gezet worden. “Onze mensen krijgen uiteraard ook een vergoeding voor hun prestaties, dat gaat van 12,5 euro voor een nieuwelingenkoers tot 30 euro voor een profwedstrijd. Die verloning ligt anders omdat de wedstrijden langer duren. Maar je mag je uren niet tellen natuurlijk, je bent meestal de hele namiddag weg. Maar daarin schuilt natuurlijk ook de charme van het seingever zijn. Je bent met gelijkgestemde zielen onderweg, er worden veel vriendschappen gesmeed onder onze mensen.”
Al moet Rik ook met lede ogen aanzien dat de kleine vergoeding voor zijn mensen voor sommigen ook echt welgekomen is. “Er is veel verdoken armoede en dat wordt er niet beter op.”
Fulltime in de weer
Nu het koersseizoen op gang is gekomen, zijn het drukke weekends. “Maar ikzelf ben er eigenlijk fulltime mee bezig. Ik krijg voortdurend telefoons, moet zorgen dat alle papierwerk in orde is, moet de betalingen regelen,… Meestal sta ik zelf niet meer langs de kant van de weg, maar zorg ik voor de coördinatie. Er kan altijd wel ergens iemand uitvallen.”
De Rikkoseingevers doen ook aan parkingbeveiliging, zijn onder meer ook actief op Jaarbeurs en Bouwbeurs in Roeselare.
“Maar koersen genieten mijn voorkeur. Ik kijk ook alweer uit naar de Ronde van Vlaanderen. Contact met renners? Niet zo vaak. Maar van Wout van Aert kregen we wel een mooi aandenken. Onze zoon Georges is overleden, hij was amper 43. Wout zette zijn handtekening op zijn rouwprentje, net op het moment dat hij ook vader werd van een… Georges. Dat rouwprentje wijk niet van de zijde van mijn vrouw”, besluit Rik.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
