De Poperingenaar Geert Leroy (58) was een stille genieter, ploegafgevaardigde van KFC Poperinge en liep marathons. Een 5-tal jaar geleden liet hij plots steken vallen op het werk. Hij verloor zijn zelfvertrouwen en de stress nam toe. Enige tijd later werd jongdementie bij hem vastgesteld. Zijn gezin werkte mee aan een documentaire van studente Anouck Ramaut uit Zillebeke om dementie bespreek te maken.
Geert Leroy (58) was een rustige en brave man. “Ik heb hem nooit kwaad gezien”, vertelt Tim Leroy (25). In 2016 kreeg Geert de diagnose jongdementie. Hij was productiecontroleur bij maatwerkbedrijf Westlandia. “Papa was enorm gestresseerd, had nog weinig zelfvertrouwen en kon zijn taken niet meer goed uitvoeren. Op het werk gaven ze hem het advies om eens naar de dokter te gaan. Waarschijnlijk een depressie of burn-out. Medicatie hielp niet. Jongdementie wordt vaak verkeerdelijk als depressie of burn-out gediagnosticeerd”, zegt Tim. Geert werd doorverwezen naar een neuroloog, die uiteindelijk de diagnose stelde. Het gezin was opgelucht eindelijk te weten wat er met Geert was. “Daardoor konden we gericht inzetten op wat hij echt nodig had qua zorg en medicatie. Eigenlijk wisten we toen helemaal niet wat de diagnose inhield. Heel vlug is de spraak van papa weggevallen. Communiceren ging van in het begin moeilijk.”
Glimlach
Zo’n twee jaar geleden ging Geert vlug achteruit. “Hij werd sneller kwaad en hij voelde zich ook vlug alleen als mama niet in de buurt was. Het voelde alsof hij zijn houvast verloor en hij begon te panikeren. Uiteindelijk kon papa niet meer alleen thuisblijven. Hij ging naar het dagverblijf van het Onze-Lieve-Vrouw Gasthuis.” Het dagverblijf moest door corona de deuren sluiten en Geert kreeg in het woonzorgcentrum een kamer aangeboden. “We merkten dat hij thuis zat te wachten om naar het dagcentrum te gaan en in het dagcentrum zat hij te wachten om naar huis te gaan. Hij had geen houvast en vond ook geen rust meer. We kozen uiteindelijk om hem te laten opnemen in het woonzorgcentrum”, zegt Tim. “Momenteel gaat het met papa wat op en af. De ene dag gaat heel goed en kan er een lach vanaf, de andere dag krijgen we geen enkele reactie. Hij is in die tijd al enkele keren ziek geweest, waar we toch ons hart vasthielden. We zijn telkens blij wanneer hij reactie geeft op ons zoontje of wanneer hij reageert op de kindjes van mijn zus Ellen.”
Naamsbekendheid
De impact op het gezin Leroy is enorm. Tim en zijn mama Kathleen willen jongdementie meer naamsbekendheid geven. Ze willen dat het voor mensen in de toekomst eenvoudiger wordt om ermee om te gaan. In hun pogingen om jongdementie bespreekbaar te maken, besloten Tim en Kathleen om mee te werken aan een project van studente Anouck Ramaut uit Zillebeke. Ze maakte een reportage over jongdementie voor haar studies Film, TV en Video (Audiovisuele Technieken) aan het Narafi in Vorst. Ze volgde in februari 2021 Kathleen om een zo realistisch mogelijk beeld van de ziekte te vormen. Deze maand lanceerde Anouck haar eindproduct. “In reacties kreeg ik te horen dat ik jongdementie realistisch in beeld gebracht heb en dat het mensen raakt, onder andere omdat ze zich nog niet bewust waren van wat die ziekte juist inhield. Dat waren twee zaken die ik hoopte in te vullen, en aan de reacties te horen me gelukt is. Ik ben heel blij met het eindresultaat”, zegt Anouck. “Ik hoop mensen bewust te maken van wat jongdementie precies in kan houden. Dat het veel meer is dan dingen vergeten op een jongere leeftijd dan de standaard dementiepatiënt. Zodat er met tijd meer begrip is en meer aangepaste zorg voor de patiënten kan zijn.”
Onverbloemde waarheid
“Het kijken naar de reportage voelt op zich wat dubbel”, vertelt Tim. “Sowieso zijn we heel blij dat de reportage gedeeld is en dat iedereen kan zien hoe de onverbloemde waarheid is. Toch is het moeilijk om te zien hoe papa al terug veranderd is in die 6 maanden. Ondertussen is hij enkele keren heel ziek geweest, is hij minder alert, kan hij niet meer stappen … Als je veel op bezoek gaat, valt dit niet zo hard op in vergelijking met deze reportage van een tijdje terug. We vonden de reportage onmiddellijk heel mooi. We zijn trots dat onze ouders centraal staan in de reportage van Anouck”, vertelt Tim. “Ons doel om deel te nemen aan deze reportage was vooral om jongdementie meer bekend te maken. Sowieso is er heel weinig bekend over en als mensen de naam ‘jongdementie’ horen, dan denkt men vooral aan dementie op zich. De vergelijking is heel moeilijk, vind ik. We hopen dat de reportage zoveel mogelijk gedeeld zal worden op alle verschillende manieren. En als we erg hoog mogen hopen? Dan hopen we dat een televisiezender dit zou oppikken en ook zou uitzenden. Al was het maar om Anouck haar hard werk bekend te maken!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier