Bouwen, voor jonge mensen al een hele opgave, wat dan voor een 78-jarige? Maar Gisèle Seynaeve moest wel, nadat haar herenhuis in de Polenlaan twee jaar geleden vernield werd door een gasexplosie.
Om zo veel mogelijk waarde uit haar ontplofte herenhuis te halen, zag Gisèle Seynaeve zich genoodzaakt om naar een nieuwbouw te verhuizen in een Ieperse wijk. De recente veroordeling van de mensen, die schuld hebben aan de verwoesting van haar oude huis, is dan ook het minst van haar zorgen. “Ik mag straks verhuizen. Hopelijk kan ik er nog een tijdje genieten.”
“Die ontploffing… het is twee jaar geleden, maar ik moet er nog vaak aan terugdenken”, mijmert Gisèle, intussen 78. Een krachtige gasexplosie verwoestte het statige herenhuis aan de Ieperse Polenlaan, waar ze veertig jaar woonde. “Het zou mijn laatste huis worden, want ik was er heel gelukkig tussen mijn muziekinstrumenten, familiefoto’s en talloze spullen met een grote emotionele waarde.”
Alles verwoest
Het is een wonder dat Gisèle destijds heelhuids uit haar huis geraakte. “Alles was verwoest, behalve de tegel waarop ik stond aan de wasbak, waar mijn Onze Lieve Vrouw en Sint-Antonius waakten. De explosie blies het kroontje weg van het O.L.Vrouwbeeld. Naast mezelf zijn de twee heiligen de enige die ongeschonden uit het huis kwamen.”
Ze prijken nu op de wastafel in het huurhuis, dat ze vond na een tijdelijk onderkomen in een container vlak na de ontploffing. “Het beeld van Sint-Antonius heb ik nog van mijn grootmoeder. Hij is de patroonheilige van de verloren voorwerpen, maar mijn vroegere spullen blijven voorgoed verloren. Onze-Lieve-Vrouw biedt troost en die kan ik nog altijd goed gebruiken.”
Nieuwbouw
De zaakvoerder van een Gents bedrijf, dat intussen failliet is, en zijn werfleider kregen afgelopen vrijdag zes maanden celstraf met uitstel voor hun aandeel in het incident. “Die straf is het verste van mijn zorgen, want ik ben aan het bouwen. Op mijn leeftijd, kan je je dat voorstellen? Gelukkig kan ik rekenen op de hulp van mijn dochter Marleen.”
Zij woont in de Ieperse wijk De Vloei, op een boogscheut van de werf van haar moeder. “Of die nieuwbouw nodig was? Om de grootst mogelijke waarde van haar oude huis te recupereren via de verzekering wel”, stelt Marleen. “Ik hoop dat mijn moeder er uiteindelijk niet te veel aan hoeft toe te steken, want wat ze kwijt is, zal ze nooit volledig terugkrijgen.”
Gisèle kan normaal binnen enkele maanden verhuizen. “Al kreeg ik nog twintig miljoen van de verzekeraar, het liefst van al bleef ik wonen in mijn mooi herenhuis. Ik hoop dat ik straks nog een tijdje mag genieten van mijn nieuwbouw. Een ding is zeker: waar ik ook ga, mijn beschermheiligen verhuizen mee.” (Thijs Pattyn)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
