Geen Lauwenaar die Ryan Valdez (38) niet kent. De goedlachse kerel met Filipijnse roots was ooit de gangmaker van het café Pauline en Paulette, maar staat vooral bekend als de stille, joviale kracht achter bloemist James Van Mechelen (43). Eind vorig jaar verdween, tot ieders verbazing, Ryan volledig uit het straatbeeld, tot vandaag. Aan een rolstoel gekluisterd zit hij opnieuw aan de zijde van James. Maak kennis met het kerstmirakel van Lauwe.
December 2020, Ryan voelt zich niet lekker en verliest razendsnel gewicht. “Maar ja, koppig als hij is, wilde hij niet ‘trunten’ en gewoon verder werken. Ik heb hem bijna aan zijn haren naar de dokter moeten sleuren, geen seconde te vroeg bleek al snel.” James blikt, samen met zijn grote liefde, terug op het helse jaar, dat een regelrechte emotionele rollercoaster werd. “De dokter stuurde ons meteen naar de spoedafdeling van het ziekenhuis, waar Ryan onder de scanner moest. Het verdict was genadeloos hard. Tuberculose had zijn lichaam compleet gesloopt en had zich overal verspreid, tot in de hersenen toe. Blijkbaar liep hij al meer dan 10 jaar met de ziekte in zijn lijf rond, maar het is geen klager die bij het eerste pijntje naar de arts gaat. Misschien had hij dat beter wel gedaan.”
Aan een rotvaart werd Ryans situatie slechter, waarop hij in een diepe coma terecht kwam. “Daar sta je dan”, gaat James verder. “Hij lag in Brugge en ik ging er dagelijks heen. Natuurlijk had ik ook de bloemenwinkel die ik draaiende wilde houden en dan is er nog onze nieuwe zaak die we in Menen aan het opstarten zijn. Toch wilde ik er voor hem zijn, want ergens had ik mezelf ervan overtuigd dat hij wist dat ik aan zijn zijde bleef staan. Ook voor zijn familie, mensen die nog steeds in de Filipijnen wonen, was het een gruwelijke ervaring. Dagelijks plaatste ik mijn gsm op het bed van Ryan zodat ze hem via video konden zien.”
Afscheid
Na enkele weken kreeg James het telefoontje waar iedereen voor vreesde. “Ik moest naar Brugge gaan om afscheid te nemen, voor Ryan kon geen hulp meer baten en hij zou komen te gaan.” De emotionele krop in de keel van James is immer present wanneer hij die herinneringen bovenhaalt. “Toch raakte Ryan erdoor om opnieuw te hervallen. 4 of 5 keer belden ze me op om afscheid te gaan nemen, waarop ik telkens zijn familie verwittigde en aan zijn bed zat te waken. Mentaal is dat hard om te dragen, want de dokters zeggen je letterlijk dat het de laatste uren zijn.”
Terminaal, het einde van de rit, ‘over and out’, volgens de wetenschap. Maar ze sloegen de bal allemaal mis
“En toch zit ik hier nog!” Ryan pikt, breed glimlachend, in wanneer het voor James te heftig wordt. “Niemand van de specialisten begreep hoe het mogelijk was dat ik nog leefde. Ze hebben mijn schedelpan verwijderd, er zit een pomp in mijn hersenen, ik werd van links naar rechts open gesneden en veel meer dan een skelet bleef er van mij niet over. Terminaal, het einde van de rit, ‘over and out’, volgens de wetenschap. Maar ze sloegen de bal allemaal mis! Zij hebben er dan wel geen antwoord op, ik weet wat er mij bovenop heeft geholpen: liefde. Ik wist dat James er was voor mij en die warmte gaf me de energie om tegen de dood te vechten.”
Geheugenverlies
Met het openen van de ogen kwam wel nog niet meteen een einde aan de lijdensweg van het koppel. “Het goede nieuws is dat ik ondertussen al meer dan 15 kilogram ben aangekomen, zodat mijn lichaam weer wat steviger is”, gaat Ryan verder. “Helaas zit ik nu wel nog steeds in een rolstoel, want alles onder de heupen is verlamd. Ik was ook een tijdlang blind, al gaat het nu wel stukken beter. Het vreemdste aan dit alles is dat de verschillende ingrepen aan mijn hersenen me met geheugenverlies hebben opgezadeld. Bepaalde zaken kan ik me met de beste wil van de wereld niet herinneren. Toch mag ik niet klagen. Tijdens de week verblijf ik nu in het revalidatiecentrum van Gent en de weekends mag ik thuis spenderen. Het wordt nog een lange en pijnlijke weg, maar ik ben omringd door supermensen die me de beste zorgen geven. Ze leren me eveneens omgaan met mijn verlamming, zodat ik er het beste van kan maken. Het kan niet fout gaan.”
Het koppel, verliefder dan ooit, kan dus genieten van een uitzonderlijk nieuwjaarsfeest al gaat hun leven wel grondig worden aangepast. “Op dit moment wonen we nog boven de bloemenzaak”, sluit James af. “Maar het is onmogelijk om hier te blijven. Nauwe deuren, weinig beweegruimte voor zijn rolstoel en een hindernissenparcours om Ryan naar boven te dragen. Ik mag van geluk spreken dat het gebouw hier nog over een oude goederenlift beschikt, anders was het ronduit onmogelijk. Het idee was om uiteindelijk in Menen te gaan wonen, in onze volledig vernieuwde winkel. Daar hebben we wel nog enkele aanpassingen moeten laten uitvoeren. Banale zaken die voor Ryan een wereld van verschil maken. Schuifdeuren met verzonken rails bijvoorbeeld, zodat hij met zijn rolstoel naar de tuin kan of brede deuren zodat hij zich probleemloos in huis kan verplaatsen. Toch zijn dat allemaal maar details, want dit jaar kregen we beiden het mooiste cadeau ter wereld: elkaar.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
