In Poperinge komt zaterdag de bib tot leven dankzij openhartige getuigenissen van moedige mensen over moeilijke onderwerpen. Tristan vertelt over leven als transgender.
“Ik had het serieus lastig, maar ik geef nooit op.” Tristan Winne (22) uit Poperinge werd geboren als Tatjana. Al op erg jonge leeftijd groeide het besef dat hij eigenlijk geen meisje was. Het woord ‘transgender’ kreeg hij voor het eerst te horen op zijn zestiende. Het werd de start van een lange zoektocht naar zichzelf en naar een omgeving voor hulp.
“Op mijn achttiende kon ik er eindelijk voor uitkomen een man te willen worden”, zegt hij. “Voor ik naar de dokters trok heb ik met heel wat psychologen gepraat. Dat hielp. Op 23 december 2022 begon mijn testosteronbehandeling.”
Operatie
Een mijlpaal. Tristan vermeldt de startdatum dan ook bij de introgegevens van zijn Facebookprofiel. “Door de toediening van mannelijke hormonen krijg ik baardgroei en verzwaart mijn stem. De volgende stap is een operatie om mijn borsten te verwijderen. Onderaan wil ik geen operatie, omdat dit te veel risico’s inhoudt.”
Pesterijen
Het traject voor genderwijziging doorloopt Tristan aan UZ Gent. “Intussen voel ik mij beter, al heb ik veel moeten doorstaan om te staan waar ik nu sta. Zeker in de Westhoek is dit nog taboe. Heel wat transgenders blijven in hun schulp uit vrees voor pesterijen. Ik begrijp dat ze het dan voor zichzelf willen houden, maar ik wil hier iets aan veranderen. Ook ik werd niet meer geaccepteerd en uitgelachen, zelfs in mekaar geslagen door minderjarigen omdat ik transgender ben. Ik weet dus wat het is om ook emotioneel, mentaal en fysiek gekwetst te worden omdat je iets anders bent.”
Open boek
In de bib van Poperinge is Tristan op zaterdag 3 februari een van de ‘open boeken’ tijdens het evenement Levende Bib, waarbij mensen hun levensverhaal delen tegen vooroordelen en voor meer begrip en verdraagzaamheid in de samenleving.
“Aan mij mogen de mensen alles vragen, niks is taboe”, aldus Tristan. “Veel mensen worstelen met transgender zijn, ook hun ouders. Vooral voor hen wil ik mijn verhaal doen: om hen te helpen en te motiveren. Intussen heb ik geleerd dat ik gewoon mezelf moet zijn. Mijn familie is mijn grootste steun geweest, zeker mijn mama. Zij trok met mij voor het eerst naar de huisarts en zei: mijn zoon is transgender en wil daar iets aan doen. Haar steun bleef onverminderd doorheen het hele traject. Ik ben erg trots op haar en ik hoop dat ze dit leest.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
