Torhoutse commissaris Marc Vanderbrigghe met pensioen

Een vertrouwd gezicht verdwijnt uit het Torhoutse straatbeeld. Politiecommissaris Marc Vanderbrigghe (63), die met zijn vrouw Petra Mouton (59) in Uitkerke nabij Blankenberge woont, gaat op 1 april met pensioen. Vorige dinsdag was zijn laatste werkdag. Na 31 jaar politieloopbaan in Torhout heeft hij zijn kepie definitief aan de haak gehangen. Hij wordt als hoofd van het lokale korps opgevolgd door Hans Jaques.

Marc was zeker geen chef die enkel achter zijn bureau te vinden was. Je zag hem in de schoolomgevingen in de Papebrugstraat en de Bruggestraat, tijdens de zittingen van de gemeenteraad toen die nog fysiek waren, op festiviteiten zoals de carnavalsstoet, enzovoort. De ivoren toren is nooit aan hem besteed geweest.

Sinds 1990 in Torhout bij de politie

Marc is opgegroeid in het idyllische dorpje Houtem vlakbij de Franse grens. Hij startte op 1 april 1979 zijn politieloopbaan in het naburige Veurne. Eerst als agent op proef. In 1986 ging hij aan de slag bij de interventiedienst in Blankenberge en op 1 februari 1990 werd hij adjunct-commissaris in Torhout. Amper anderhalf jaar later, op 5 augustus 1991, promoveerde hij al tot commissaris. Norbert De Cuyper was toen nog maar net burgemeester geworden. Marc had voordien een dik jaar onder wijlen burgemeester Roger Windels gewerkt.

“Toen ik commissaris werd, functioneerde de Torhoutse politie nog volledig autonoom en had je parallel de nu al 20 jaar opgedoekte Rijkswacht”, vertelt Marc. “Ons korps telde aanvankelijk 12 manschappen, maar onder Norbert De Cuyper is het gestegen tot 23. Het was hard werken, want in die tijd kwam er als commissaris veel op mijn schouders terecht. Zelfs het voorbereiden van de politiereglementen voor de agenda van de gemeenteraad. Maar sowieso was het een leuke, gemoedelijke periode, al die jaren met mijn kantoor in het oud-vredegerecht op het Conscienceplein. Daar heeft Hans Jaques, mijn opvolger als hoofd van de Torhoutse politie, nu zijn intrek genomen.”

“Ik heb veel vertrouwen gekregen en probeerde er ook veel te geven”

Op 1 april 2001 startte de eengemaakte politie en ging de politiezone Kouter van start. Paul Mortier zou drie termijnen van vijf jaar de korpschef zijn, tot aan zijn pensioen op 1 januari 2017. “Het is zijn verdienste geweest dat hij de zone in niet-evidente startjaren heeft vormgegeven en tot één geheel gesmeed”, vindt Marc. “Ik werd als commissaris diensthoofd van de zogenoemde wijkwerking Torhout en voor de hele zone van de dienst Mobiliteit. Die laatste functie heb ik begin 2020 laten varen. Ik heb binnen de zone altijd een vrije rol gehad. Ik heb veel vertrouwen gekregen en probeerde er ook veel te geven. Vanuit het beleidsteam kon ik mee mijn stempel drukken op hoe de zone Kouter evolueerde. Ik ben daar dankbaar voor.”

“Kris Depovere, de opvolger van Paul Mortier, is een fantastische korpschef. Waar nodig een crisismanager en altijd bezorgd voor zijn manschappen. Ik doe mijn petje voor hem af. Ook in het voorbije aartsmoeilijke coronajaar heeft hij bewezen uit het goede hout gesneden te zijn. Hij zorgde dat de politie maximaal ingezet werd om de coronaregels te doen naleven, maar met een minimum aan processen-verbaal. De juiste man op de juiste plaats.”

“Nu bestond de Torhoutse politie uit dertien manschappen en twee administratieve krachten, maar door mijn pensioen valt het team terug van 15 op 14 mensen, een besparing voor de zone. Ik word dus eigenlijk niet vervangen, al promoveert Hans wel tot diensthoofd. Hij zal dat goed doen. Hij kent Torhout als zijn broekzak. ”

Intrede van computer en toegenomen vervrouwelijking

“Of er veel veranderd is in mijn in totaal 42 jaar politiewerk? Uiteraard. Alleen al de intrede van de computer! In de beginjaren zat ik alles op een oude typemachine uit te tikken. Dan sloeg je bij sommige letters gaatjes in het papier (lacht) . Ook de vervrouwelijking van het korps is een grote evolutie geweest. En de aard van de interventies. Aanvankelijk controleerden we de radio-, tv- en hondentaks, nu hebben we te maken met drugsproblemen en almaar toenemende cybercriminaliteit.”

“Ik heb prachtige momenten in Torhout meegemaakt, alleen al de jaren van het muziekfestival Rock Torhout. Ook trieste dingen uiteraard, zoals moorden, gezinsgeweld en dodelijke ongevallen.”

“Ik zal het politiewerk, de collega’s en de Torhoutenaren zeker missen. Vanaf nu zullen mijn vrouw en ik nog vaker wandelen aan zee en in de Uitkerkse Polder. Ik wil ook meer lezen en de actualiteit nóg beter op de voet volgen. En in elk geval mijn hoogbejaarde ouders geregeld bezoeken. Ze zijn in Houtem blijven wonen, het dorpje dat alleen nog een fanfare en een gemeenteschooltje telt. Geen enkele winkel meer.”

“Ik maak deel uit van de verkeerscommissie in Blankenberge. Ik zal dat zo houden. Op die manier blijft er een link met het politiewerk. Verkeer heeft me altijd al uitermate sterk geïnteresseerd.”