‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waar meer dan 500
jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven.
Twintig jaar later confronteren we ze met hun uitspraken van toen.
“Mijn hobby’s bestaan uit kleine dingen: muziek beluisteren, gitaar spelen, wat schilderen, tekenen, een serieus gesprek voeren of eens goed zeveren met vrienden…”
“Eigenlijk is enkel dat zeveren overgebleven. Dat ben ik nog niet verleerd. (lacht) Met muziek ben ik niet echt meer bezig, mijn gitaar ligt op zolder. Ook tekenen en schilderen doe ik niet meer. Het zijn interesses die ik wel aan mijn zoon heb doorgegeven. Aan sport deed ik toen helemaal niet, in tegenstelling tot nu. Toen was ik meer creatief bezig, vandaag ligt mijn focus volledig op sport. Misschien met ouder worden? Mijn zoon begon te voetballen, ik werd afgevaardigde en vond het leuk om ook eens een training te geven. Wat later begon ik opleidingen te volgen om personal coach te worden in beweging en voeding. Een dik jaar geleden begon ik daarmee in bijberoep en sinds 1 augustus is het mijn voltijdse baan. Mensen met fysieke of mentale klachten bied ik individuele begeleiding. Voor mensen die gewoon willen sporten, geef ik bewegingslessen in groepen van maximaal acht personen. Zo ben ik toch ook weer creatief, want dat is nodig om de lessen leuk en afwisselend te houden.”
“Als het Vlaams Blok aan de macht zou komen, verhuis ik naar een ander land. Ik wil mij vrij voelen in mijn land en met deze partij aan de macht is dat volgens mij niet mogelijk”
“Mijn interesse voor de politiek heb ik intussen wat verloren. Vroeger voerde ik redelijk felle discussies op Facebook, maar dat heeft toch geen zin. Ik heb nog steeds mijn mening, maar hou die nu liever voor mezelf. Ik ben die discussies een beetje beu. En wie heeft gelijk? Ik weet het eigenlijk niet. In elk standpunt zit wel iets van waarheid. Ik ben wat gemilderd in mijn opinies en zeker in het uiten ervan. Ik ben nog altijd geen fan van het Vlaams Belang, maar ik respecteer ieders mening.”
“Als ik had kunnen kiezen waar ik geboren werd, zou Nederland zeker in aanmerking komen. Ik vind Nederlanders erg ruimdenkend”
“Waar hààl ik dat? (lacht) Integendeel, vandaag waardeer ik meer het nuchtere van de Vlaming. Het moet niet te zot en niet te zweverig worden. Toen vond ik de Nederlanders open-minded, maar nu vind ik het meer genuanceerde een kwaliteit van een Vlaming of Belg. Ik heb ook nooit plannen gehad om naar Nederland te verhuizen. Ik ben tevreden waar ik zit. Ik noemde destijds ook Afrika als plaats waar ik naartoe wou verhuizen, maar ook daar heb ik nooit echt ambitie voor gehad. Eens je gesetteld bent, bekijk je dat anders, hé. Maar ik blijf er wel bij dat er op dromen geen verbod staat. Je moet proberen je dromen na te jagen. Eens uit je comfortzone treden en zien wat het brengt. Vandaar dat ik de stap zette om personal coach te worden. Mijn 40ste verjaardag is een kantelpunt.”
“Traagheid is mijn lievelingszonde. Alles is zo vluchtig en jachtig”
“Klinkt een beetje lui, hé? Maar toch blijf ik er ergens ook achter staan. Je moet wat tijd maken voor jezelf. Maar het beste medicijn tegen hartaanvallen, stress en depressies is toch in beweging blijven. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk word je daar beter van. Tijd voor jezelf gebruik je dus best om aan je gezondheid te werken. Als je die tijd allen maar gebruikt om in je luie zetel te zitten, ben je niet goed bezig. Zelf zit ik maar zelden in mijn zetel, meer aan mijn bureau. ‘s Avonds geef ik bewegingslessen en ik wil ook zelf nog wat sporten. Rond mijn 20ste hing ik wel wat meer in de zetel. Ik ging toen nog uit natuurlijk, maar daar kon ik toen ook nog beter tegen. Mijn interesses lagen indertijd anders, sporten stond op een laag pitje, het was allemaal meer chill. Vandaag is dat helemaal veranderd.”
“Carrière maken, is zeker niet het hoofddoel in mijn leven. Het klinkt als een cliché, maar in feite wil ik alleen maar gelukkig zijn”
“Inderdaad, een cliché. Maar als carrière maken, betekent dat je slaagt in je opzet, dan wil ik dat eigenlijk wel. Ik had bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik ooit zelfstandig zou worden. Op een bepaalde manier sta je er alleen voor, hé. Je hebt nooit zekerheid. Maar ik volgde de weg van mijn hart. Wanneer ik deze stap als geslaagd beschouw? Als ik ervan kan leven en mijn gezin ermee kan onderhouden. En als mensen zich door mijn lessen fysiek en mentaal beter gaan voelen. Dan heb ik toch iets bereikt.”
“Binnen tien jaar zie ik mezelf al werken in één of andere grootstad met kansarmen, alcoholisten en jongeren met drugsproblemen”
“Nee, dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Ik begon wel met studies in een sociale richting, orthopedagogie, maar dat heeft maar een jaar geduurd. Toch vind ik ergens dat ik nu in de sociale sector ben beland. Ik werk wel niet met kansarmen, jongeren met drugsproblemen of alcoholisten, maar mensen helpen om hun fysieke of mentale problemen zo goed mogelijk aan te pakken, dat is toch een sociaal beroep?”
Bio
Tom Van Elslander werd geboren op 26 september 1980 en woont al zijn hele leven in Kortemark. Hij studeerde menswetenschappen in het secundair onderwijs, maar hogere studies werden geen succes. Tom ging werken in een drukkerij, eerst in Kortemark, daarna 17 jaar bij Roularta in Roeselare. Ruim een jaar geleden ging hij deeltijds aan de slag als personal coach beweging en voeding en sinds 1 augustus doet hij dat voltijds. In samenwerking met Beweeg en Herleef geeft hij bewegingslessen en persoonlijke begeleiding in Roeselare en Kortemark. Tom is samen met Valesca Cuylle en heeft twee kinderen: Leon (12) en Mona (10). In zijn vrije tijd gaat hij lopen en fietsen.
Het interview van 20 jaar geleden
Tom Van Elslander, geboren op 26 september 1980, studeert Orthopedagogie aan de Ipsoc in Kortrijk. Tijdens het weekend kun je hem thuisvinden aan de drukke Staatsbaan 27a. Tom is de jongste zoon van onderwijzer Martin en Marijke Devriendt. Zijn oudste broer Jan (23) heeft onlangs de deur van het ouderlijke huis achter zich dichtgetrokken en zus Sofie (21) is goed op weg om haar studies als verpleegkundige tot een goed einde te brengen. De hobby’s van Tom bestaan hoofdzakelijk uit kleine dingen: muziek beluisteren, een serieus gesprek of eens goed zeveren met vrienden, actief zijn in de leiding van jeugdbeweging ‘De Troubadours’, gitaar spelen in een groepje zonder naam, wat schilderen, tekenen… Kortom: Tom hoopt op die manier zijn talenten te ontdekken.
De examens naderen: hoe bereid je je voor? Wat zijn je trucjes om je leraars van je kunnen te overtuigen?
Tom: “Kennis verruimen is in oorsprong het doel van studeren, maar helaas is het onderwijs er meer op gericht dat je hoeveelheden leerstof onder je hersenpan moet zien te stockeren. Mijn interesse voor mijn boeken haal ik kunstmatig tot op een waardig niveau, zodat ik niet zomaar van buiten hoef te blokken. Trucjes? Ik probeer zoveel mogelijk woorden uit de cursus te gebruiken om zo de indruk te geven dat ik gestudeerd heb. En op mondelinge examens probeer ik mijn charmes te gebruiken, maar dat zijn meestal ingevingen van het moment…”
Wat zijn je plannen op 1 juli? Vakantiejob, vakantie…?
Tom: “Op 1 juli hoop ik van start te gaan met mijn vakantiejob bij de speelpleinwerking. Drievierde van mijn vakantie staat in het teken van werken met, of bij kinderen. Dit jaar trekken we met een 50-tal personen naar Melle, op een tiendaags kamp met de ‘Troubadours’. Tussendoor hoop ik wat festivalletjes mee te pikken en misschien zit er nog wel een reisje in. Plannen heb ik daartoe nog niet gemaakt aangezien mijn leven wel eens geteisterd zou kunnen worden door een tweede zit.”
Hoe ouderwets vind je je ouders? Hoe streng zijn ze?
Tom: “Als jongste uit de kinderrij ben ik altijd het meest los behandeld geweest. Mijn ouders zijn er geweest om mij in een bepaalde richting te sturen, toch was dit nooit onder dwang. Ze staan ook open voor nieuwe ideeën en zijn altijd bereid om te luisteren. Ook ouderwets zijn ze zeker niet. Natuurlijk zijn er wel meningsverschillen, te wijten aan het verschil in leeftijd. Onder het motto: ‘de wijsheid komt met de jaren’ leer je hun mening aanvaarden.”
Ondertussen hebben we ook nog verkiezingen. Stem je bewust? Volg je de politiek?
Tom: “Door mijn opleiding ben ik wat ingelicht over de huidige programma’s en belangen van politieke partijen. Toch is het zo dat politiek volgens mij te vaag blijft om ‘Jan met de pet’ volledig te overtuigen. Ook veel jongeren hebben geen enkele interesse voor politiek. Zelf ben ik er nog niet uit wie mijn stem verdient, ik ben nog druk bezig met een selectie om zo tot een bewuste stem te komen.”
Wat zou je in ons land dringend veranderd willen zien? Wat is je grootste angst voor de toekomst?
Tom: “Om in de sfeer van de politiek te blijven zou ik graag het Vlaams Blok zien verdwijnen. Deze partij krijgt steeds meer aanhangers en dat vind ik beangstigend. Veelal zijn dit mensen die zich al te vlug laten vangen door holle slogans en vage beloften. Ik denk dat degelijke informatie het succes van de partij zou doen dalen. Als het VB aan de macht zou komen, verhuis ik onmiddellijk naar een ander land: ik wil mij vrij voelen in mijn land en met deze partij aan de macht is dat volgens mij niet mogelijk.”
Voel je je Vlaming of Belg? Of was je liever in een ander land geboren?
Tom: “Ik voel mij zowel Vlaming als Belg: wat zou Vlaanderen betekenen zonder Wallonië – en omgekeerd – op de wereldschaal? Als ik had kunnen kiezen waar ik geboren werd zou Nederland zeker in aanmerking komen: ik vind Nederlanders in het algemeen heel open-minded, dat merk je bijvoorbeeld op het gebied van alternatieve onderwijsvormen die van Nederland naar België overwaaien. Ook Afrikaanse landen boeien me dermate dat ik mijzelf al zie rondlopen als ‘Rastafari’ in de jungle op zoek naar wat materiaal om muziekinstrumenten te maken. Misschien wat utopisch maar op dromen staat geen verbod”.
Mag Engels over tien jaar de voertaal in Vlaanderen worden?
Tom: “Neen. Ik vind Engels een mooie vloeiende taal maar toch vind ik onze taal nog altijd een heel boeiende, levende taal waar ik mij goed mee kan uitdrukken. Ook onze vele dialecten zijn schitterend. Het zou zonde zijn als deze taal zou verdwijnen.”
Stel dat je de koning zou kunnen interviewen, wat vraag je hem zeker?
Tom: “Een tijdje geleden werd België geteisterd door een ware heisa rond pedofiele netwerken en dergelijke. Het gevolg is dat België, naast Italië, als het ware aanzien wordt als het land van de maffia. Graag zou ik weten hoe de Koning tegenover dit alles staat. Wordt hij bij contacten met het buitenland rood tot achter zijn oren ? Hoe staat hij tegenover de talrijke ‘doofpot-mysteries’?”
Welke ‘zonde’ zou je wel eens willen begaan?
Tom: “Traagheid is mijn lievelingszonde. Eigenlijk zie ik het meer als een kunstvorm: ‘De kunst om traag te zijn’. Alles is zo vluchtig en jachtig. Gevolgen van het snelle, westerse leven zijn depressies, stressy-toestanden en hartaanvallen. Misschien is het wel een zonde om af en toe niet wat trager te zijn?”
Hoe belangrijk is carrière maken en hoe zie je jezelf over tien jaar?
Tom: “Carrière maken is zeker niet het hoofddoel in mijn leven. Het klinkt als een cliché, maar in feite wil ik alleen maar gelukkig zijn. Over tien jaar zie ik mij al werken in één of andere grootstad bij marginalen, jongeren met drugsproblemen, alcoholisten. Ik wil ze bewust maken van hun rechten en plichten door hen weer met beide voeten op de grond te zetten.”
(LTK)
Ik was 20 in 2000
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier