T’Jay (14), de oudste van elf: “Ik hoop dat we dit schooljaar niet meer terug hoeven”

T’Jay Vandeputte is de oudste van het kroostrijke gezin Vandeputte uit Wenduine. Samen met zijn vijf zussen en vijf broers maakt hij er tijdens de coronacrisis het beste van thuis. “Ik denk niet dat het ooit nog weer zal worden als vroeger.”

Je vierde vorige week je veertiende verjaardag in quarantaine. Een feestje met vriendjes en klasgenootjes zat er dit jaar niet in, maar je kreeg van je mama en papa wel een mooie iPhone cadeau.

“We hebben ook wafeltjes gebakken, en zijn eens naar de paardjes geweest. Zo werd het toch nog een leuke verjaardag.”

Volg je het nieuws in coronatijd?

“Nee. Niet dat ik anders zo vaak naar het nieuws kijk, maar nu kijk ik nog minder. Corona, corona, corona: het gaat over niets anders meer. Zelf ben ik er eigenlijk niet zo mee bezig.”

Maakt corona jou soms bang?

“Misschien helemaal in het begin. (denkt na) Ik vond het eigenlijk vooral moeilijk te vatten: je hoort iets over een virusje uit China en dat lijkt zo ver van je bed. Maar dan gaan plots al de scholen dicht en mag je niemand nog een hand geven, laat staan knuffelen. Ashton was wél echt bang: hij sliep de eerste nachten bij mama en papa… Weet je, ik denk dat het virus naar hier is overgewaaid met de voorjaarsstormen. Zou dat niet kunnen?”

Hoe zie je de huidige situatie voort evolueren?

“Ik hoop gewoon dat de quarantaine rap voorbij is. En dat we de rest van het schooljaar thuis mogen blijven. Dat zou volgens mij nog het veiligste zijn, want ‘s ochtends op de busparking stromen er altijd zo’n tweeduizend kinderen samen. Is dat wel verstandig met zo’n besmettelijk virus? Ik vrees eerlijk gezegd dat we er nog lang niet vanaf zijn.”

Sloeg de verveling thuis nog niet toe?

“Nee, want ik heb voldoende afwisseling. Ik speel op de PlayStation, werk aan mijn BMX of assisteer papa bij het klussen. Gisteren nog zijn we met de fiets naar Zeebrugge gereden om daar te gaan helpen in het huis van een vriend. Thuis zou ik mijn slaapkamer nog willen schilderen. Ik wil een volkswagenbusje boven mijn bed.”

Denk je dat jij de quarantaine als oudste anders ervaart dan je broers en zussen?

“We spelen veel samen in de tuin, op de schommel of de trampoline… Soms maken we weleens ruzie om de PlayStation. En nu en dan wordt de drukte in huis mij te veel. Dan ben ik blij dat ik even naar mijn kamer kan. Ik heb er wel meer dan de anderen eens nood aan om mij terug te trekken en af te zonderen. Daarom ben ik ook blij als ik mijn paard mag gaan bezoeken in de manege.”

“Na de coronacrisis wil ik eens goed gaan shoppen met mijn mama”

Mis je de school niet?

“Niet echt, want ik ga eigenlijk niet zo graag naar school. Ik ben liever bij mijn paard. Het enige wat ik mis, is het vak ‘bouw’, elke week drie uur op vrijdagmorgen. Ik hou van metselen. En ik mis mijn vrienden van op school. Vanmorgen was er een virtueel klasmoment met Smartschool, maar het systeem liep vast. Mijn vrienden zie ik ook wel eens via videochat. We vertellen elkaar dan wat we allemaal doen thuis.”

Zijn er anders nog dingen die je mist?

“Ik was dit schooljaar geselecteerd voor het programma ‘Playing for Success’ van Club Brugge. Door de coronacrisis is dit in het water gevallen, wat ik wel heel jammer vind.”

Mis je het niet om naar het strand te gaan?

“Dat doen we anders ook bijna nooit: mama haat zand. En ijsjes eten, dat kunnen we thuis ook doen. Het wordt deze zomer wellicht een vakantie in eigen tuin…”

Hoe zie je de toekomst, na de crisis?

“Ik denk wel dat het nooit meer helemaal zoals vroeger zal zijn. Die mondmaskertjes gaan we volgens mij nog lang blijven zien, en winkelen wordt daardoor ook nooit meer hetzelfde, meen ik. Zo’n maskertje opzetten, zou ik zelf niet zo leuk vinden. Maar in de winkel zal het straks misschien verplicht zijn. Zou een motorhelm dan ook mogen? Dat ziet er toch in elk geval een pak stoerder uit…“

“Op school denk ik dat we in het begin misschien een meter afstand van elkaar zullen moeten houden in de rij. De coronacrisis is een beetje zoals een oorlog, het virus een onzichtbare vijand die we zullen moeten blijven bestrijden. Het is dan misschien een oorlog zonder wapens, maar het virus kan ons wel allemaal doden.”

Wat is het eerste dat je zal doen als de crisis voorbij is?

“Eens goed gaan shoppen met mama. Ik zou graag nieuwe sportschoenen willen kopen… Mét een motorhelm op mijn hoofd, ja.” (lacht)