Tine Tournicourt uit Wulvergem is door polio blijvend verlamd aan haar rechterzijde. Op haar facebookpagina doet ze een oproep om Heuvelland (en elders) toegankelijker te maken.
Tine Tournicourt (66) werd op 6 maand besmet met het poliovirus, met een blijvende verlamming aan rechterzijde. “Het vaccin tegen kinderverlamming werd pas vanaf 1956 toegediend, maar dat wil nu ook weer niet zeggen dat ik te vroeg geboren ben. Ik heb leren leven met mijn beperking. Maar het is jammer dat niet iedereen dat ook inziet en voor de volle 100% beseft.” Deze maand nog werd de problematiek aangekaart door de programmamakers van de Factcheckers op Eén. En Tine plaatste meteen een oproep op haar facebookpagina voor een toegankelijker Heuvelland en elders, voor minder mobiele mensen en mama’s met buggy’s.
Problemen
Starten doet ze in haar woonplaats Wulvergem waar ze nu sedert 1990 woont in de Zepestraat samen met haar man Paul Sohier. “ We leven hier dan wel in een klein dorp, de problemen voor mensen met een mobiele beperking zijn enorm groot. Op de plaats waar de brievenbus hangt, kom je niet voorbij zonder over te hellen en zo bijna om te keren met de scooter. In de Hooghofstraat staat er op het voetpad een elektriciteitspaal en in ons dorpshuis is het niet zo makkelijk om binnen te rijden met de rolstoel of scooter. De aanzet met tegels is super, de afwerking met kasseien een ramp.”
“Ik wil ongestoord de straat opkomen en op het voetpad een babbeltje slaan”
Voor Tine is het dorpshuis een ontmoetingsplaats waar ze elk jaar samen met het feestcomité en vrienden een nieuwjaarsfeest met wafel- en taartenbak organiseert. Door de huidige coronacrisis gaat de tiende editie nu niet door. “De tijd van achter de sanseveria’s deel te nemen aan het sociale leven in het dorp of door de gordijnen te kijken, is gelukkig lang voorbij. En toch blijf ik wedijveren om alle hindernissen weg te werken. Winkelen doe ik bijvoorbeeld in Nieuwkerke, waar ik elke keer weer een super vriendelijke bediening krijg, maar niet altijd ter plaatse in de winkel zelf. Ik wil ook wel de groenten en het fruit zien en ruiken voor ik tot een aankoop over ga. Ik wil verder ook ongestoord de straat opkomen en op het voetpad een babbeltje slaan. Maar dan moet je eerst op dat voetpad geraken natuurlijk.”
Catastrofe in Kemmel
Ook de dorpskern van Kemmel is volgens haar een catastrofe naar toegankelijkheid toe. Tine stoorde zich tijdens de eerste lockdown ook aan de uitbreiding van de terrassen waardoor de doorgang voor mensen met een mobiele beperking plots nog moeilijker werd. “In sommige steden werden er zelfs parkeerplaatsen voor andersvaliden ingenomen door de terrassen. Hoe schandalig was dat.”
Reactie burgemeester
Al vele jaren roept Tine de gemeentebesturen, architecten en ontwerpers op om werk te maken van een betere toegankelijkheid. Haar recente post op Facebook bezorgde haar een reactie van burgemeester Wieland De Meyer. “Hij nodigde me uit om samen een toer te doen om zo de problemen op te lijsten. Ik stelde hem meteen voor dat hij alleen met mijn scooter de baan zou opgaan om zo aan de lijve te ondervinden wat de moeilijkheden zijn. De ondervinding is de beste leerschool. Ik ben ervan overtuigd dat we samen bergen kunnen verzetten om zo een toegankelijker samenleving te bekomen en vooral een aangepaster Heuvelland… te starten in mijn dorp Wulvergem.”
De strijd van Tine naar een oplossing voor mensen met een mobiele beperking of mama’s met buggy’s, leverde alvast al één concrete oplossing op. In het gemeentehuis de Warande werd alvast een lift geïnstalleerd om zo de trappen aan de hoofdingang te overbruggen. In het gemeentehuis zelf is er nu ook een lift om naar de eerste verdieping te gaan.
Wereldwijd
Als bestuurslid van Postpolio België staat Tine al jarenlang op de barricade om een betere toegankelijkheid te vragen voor de rolstoelpatiënten of voor de minder mobiele mensen in het algemeen. “Polio was veel erger in die tijd dan corona nu. Er was ook geen vaccin, jaren werd er gezocht om één te maken met wisselend succes. In 1956 werden de eerste mensen ingeënt. Op wereldvlak is polio nog steeds aanwezig. Professor Pierre Van Damme, die nu door corona een bekend tv-gezicht geworden is, was een paar jaar geleden nog druk bezig met de ontwikkeling van een vaccin, voor een variant van het poliovirus dat makkelijker toe te dienen is. Dit voor landen als Afghanistan en Pakistan.”
Verre reizen met man
Ondanks haar beperking bleef Tine al die jaren niet bij de pakken zitten en genoot ze samen met haar man Paul Sohier al van vele onvergetelijke reizen. “We hebben een tandem en fietsten daarmee al langs vele kanalen in Frankrijk. Ook New York met de tandem moest eraan geloven. In Lapland reden we op de sneeuwscooter en met husky’s. In Heuvelland trainen we onze kilometers. We kennen ondertussen wel de relatief vlakke wegen hier. Op een trage helling kunnen we nog net boven geraken. Paul is gelukkig een sterke man en harde trapper.”
Iedereen gelijkwaardig
Dat Tine met een brede glimlach en met veel zin voor humor door het leven gaat, dankt ze aan haar ouders, zus en broers, haar man, familie en vrienden. “Ik heb een wondermooie kindertijd gehad. Ik herinner me nog mijn eerste kleuterklasje met de driewieler. Mijn mama bond mijn verlamd been vast aan de trapper en ik kon mij verplaatsen. Ik kreeg mijn eerste apparaat om te stappen toen ik 3 jaar was, van de Sint. Later werd de step, ook gekregen van de Sint, en nu niet meer uit het straatbeeld weg te dienen, ons vervoermiddel. Ik stond vooraan op de plank en mijn broer Fernand trapte. Zalig.” Tine hoopt nu met deze oproep dat er een toegankelijker samenleving komt waar niet iedereen gelijk is maar wel gelijkwaardig. “Samen met een open mind en alle betrokkenen kunnen we dat realiseren.” (MD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
