Tine Vanhee van Uitvaartzorg Commeyne: “We leefden dag en nacht met de telefoon”

Tine Vanhee zou nooit meewerken in de familiezaak. Maar kijk, vandaag is Tine één van de gezichten van Uitvaartzorg Commeyne. En met een gloednieuw uitvaartcentrum in de Meensesteenweg zijn ze begonnen aan een nog completer verhaal.

Je bent gehuwd met Adelbrecht Commeyne, de vierde generatie van een familie begrafenisondernemers. Waar hebben jullie elkaar ontmoet?

Tine Vanhee : “In het Roeselaarse uitgaansleven. Dat was in De Loods in de Verwerijstraat in maart 2000. We hadden gemeenschappelijke vrienden en leerden elkaar zo beter kennen. Ja, ik wist wel wat zijn beroep was, maar als je uitgaat, praat je over andere zaken dan werk, hé. Adelbrecht ging vaak te voet uit en op een keer heb ik hem naar huis gebracht achterop mijn scooter. En zo is het begonnen ( lacht ).”

Jij studeerde in Gent?

“Ja, aan de Artevelde Hogeschool studeerde ik grafisch-commercieel en dat was een richting die mij wel lag. Ik heb ook meer dan tien jaar een administratieve job gedaan in drukkerij Die Keure in Brugge en ik vond mijn job heel leuk. En ik heb zelfs enkele keren aan vrienden gezegd dat ik nooit in de familiezaak zou werken.”

Maar het is anders gelopen?

“Ja, in 2011. Er was de geboorte van Lea en na mijn zwangerschapsverlof ben ik niet meer gestart in Die Keure. We hadden dan ook net te horen gekregen dat de papa van Adelbrecht ziek was en dat hij zou stoppen in de zaak. En zo begon ik mee te werken met mijn man. Ik had enkele jaren vroeger wel al een opleiding begrafenisondernemer gevolgd in Syntra West. En soms vergezelde ik Adelbrecht wel eens, maar nooit met de bedoeling om er mijn job van te maken.”

Het was een grote aanpassing?

“Het was natuurlijk ontzettend fijn dat ik samen met mijn man werkte, maar je moet de mensen goed aanvoelen. Je moet hen opvangen en begeleiden in een moeilijke periode in hun leven. Wij zijn absoluut geen psychologen, maar we moeten wel fijngevoelig zijn. Wij zijn de mensen die zich bezig houden met de praktische kant van een afscheid. Wanneer de familie bij ons rond de tafel zit, gaat het over het praktische verloop en handelingen van een uitvaart. Het verdriet is er ontegensprekelijk: wanneer de familie een kist kiest, bij het afscheid in de kamer in het funerarium, bij de afscheidsdienst…”

“Ik kan dat gelukkig een plaats geven in mijn leven, het hakt er niet zo hard in. Maar ik word toch ook soms getroffen door een overlijden en dan nog meest door het intense verdriet bij de familie.”

Jullie moeten ook altijd bereikbaar zijn.

“Dat is soms niet altijd makkelijk. Zeker in onze beginperiode leefden we dag in, dag uit met de telefoon. In 2011 waren er enkel Adelbrecht en ik die altijd bereikbaar waren. In de paar dagen vakantie die we namen, sprongen medewerker Davy en Adelheid, de zus van Adelbrecht, in. Maar anders waren we altijd bereikbaar, ook als we net aangekomen waren met de kindjes in Bellewaerde, als we net ons voorgerecht hadden gekregen op restaurant of als de film net was begonnen in de bioscoop. Nu hebben we er met Lisa Werbrouck nog een medewerker bij die ook opgegroeid is in de stiel en ons perfect kan vervangen tijdens onze vakantie.”

“Ik heb zelfs gezegd dat ik nooit in de familiezaak zou werken”

Jullie zijn onlangs verhuisd van de Westlaan naar de Zilverberg. Waarom een toplocatie naast het kerkhof verlaten?

“De locatie was voor ons uitstekend, maar we hadden geen ruimte genoeg. Wij wilden bijvoorbeeld onze aula groter maken, maar de uitbreiding die we in gedachten hadden, bleek onmogelijk. We zijn twee jaar bezig geweest met een mogelijke uitbreiding in de Westlaan, maar toen dat niet lukte, hebben we heel snel de beslissing genomen om een stuk grond te kopen in de Meensesteenweg en om daar een volledig nieuwe zaak te bouwen.”

En jullie hebben dit nog niet beklaagd?

“Absoluut niet. We zijn van een oppervlakte van 1.700 m² naar een oppervlakte van 7.500 m² gegroeid. Hier is er plaats voor een kleine én een grote aula, is er een wacht- en familieruimte, zijn er acht groetkamers, is er een aparte winkel en hebben we een parking met plaats voor 60 wagens. En al dit bevindt zich in een rustige, afgesloten omgeving met groen en waterpartijen.”

Vanaf deze week mogen er opnieuw uitvaarten met 50 mensen aanwezig. Maar er schuilt een addertje onder het gras?

“Inderdaad, want iedereen die aanwezig is op de uitvaart moet over 10 m² beschikken en dat is niet weinig. Wij kunnen die garanderen in onze nieuwe zaak: als wij beide aula’s openen, komen wij aan een oppervlakte van 500 m². Toen wij die aula’s openden en zelf onder de indruk waren van de enorme ruimte konden we niet vermoeden dat beide aula’s vandaag maar net groot genoeg zouden zijn voor 50 personen.”

Hoop je dat de kinderen de zaak verderzetten?

“Dat zou leuk zijn, maar ze moeten wel allemaal eerst studeren. En werken voor een baas ( lacht ). Zodat ze weten wat het is. En dan zien we wel.”