‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waarin meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. 20 jaar later confronteren we hen met hun uitspraken van toen.
“Wat ik me voorstel bij een leuke kerel? Spontaan, vriendelijk en babbelachtig. Naar het schijnt is het ook nuttig om een handige man in huis te hebben”
“Ik had vroeger een hele checklist, dat klopt. Ik moet toegeven dat Tom aan heel wat vereisten niet beantwoordt. (grinnikt) Maar aan volgende voorwaarden voldoet hij wèl. Hij is spontaan, vriendelijk, babbelachtig en ook handig, ja. Het duurde een hele tijd voor ik de ware had gevonden. Na een stukgelopen relatie vroeg ik me zelfs af wanneer het me wel zou overkomen. Ik overwoog om te gaan speeddaten. Tot ik heel toevallig eens een jas ging kopen voor het zoontje van mijn zus.”
“Op de parking van de winkel trof ik twee collega’s aan en we raakten aan de praat. De ene vertelde over haar zoon, die rechtop krabbelde na een scheiding en de andere zag daar een match in. Toen ik thuis kwam, had ze me al gemaild met de boodschap dat ze mijn gsm-nummer had doorgegeven. Ik dacht er niet aan dat het iets zou worden, maar weigerde niet toen hij me wat later vroeg om toch eens samen te gaan eten. Daar was het liefde op het eerste gezicht. Hij overweldigde me en we raakten maar niet uitverteld. We zaten direct op dezelfde lijn en de puzzel viel helemaal in elkaar. Een week later had ik al de sleutel van zijn huis en twee weken later woonden we samen.”
“Céline Dion hoor ik graag. De laatste cd die ik kocht, was die Spaanstalige van Axelle Red”
“Dat is nu toch wel wat veranderd. (lacht) Ik hou nog altijd van alle soorten muziek, maar meestal bepaalt mijn aanstaande waar we overdag naar luisteren. Hij houdt van lawaai rondom zich en heeft koffers vol cd’s. Ook zijn smaak is erg breed, maar toch met een voorkeur voor het hardere genre. Rammstein, dat soort dingen… Hij is vijf jaar jonger dan ik hé. Het is ook Tom die zich aantrekt van de dj en de openingsdans op onze trouw. Wat dat zal worden? Nee, dat verklap ik nog niet. Zelf heb ik het intussen meer voor kleinkunst. Onlangs ging ik met mijn ma naar Herman Van Veen. Magnifiek vond ik dat.”
“Als ik de kans krijg om een jaar ontwikkelingshulp te doen, zou ik daar met plezier op ingaan”
“Nee, dat is er niet van gekomen. Al bewonder ik nog altijd mensen die aan ontwikkelingshulp doen. Ik denk dan aan mijn Brugse studiegenote Tine Dewilde, die ontwikkelingshelpster was in het Afrikaanse Malawi en daar bij een ongeval om het leven is gekomen. Ik probeer wel om me hier te engageren. Ik draag het Rode Kruis een warm hart toe en ga regelmatig plasma geven. Ik zit ook in de ouderraad van de school van onze kinderen. Daarvoor ben ik nu boekjes aan het plastificeren. (toont stapeltje op tafel)
“Over tien jaar zie ik mezelf het liefst als lerares. Tegen dan hoop ik al iets van de wereld gezien te hebben”
“Ik sta inderdaad in het onderwijs, met hart en ziel. Dat is echt mijn ding. Ik leg het nu eenmaal graag uit. (lacht) Na mijn studies had ik wel niet meteen durven solliciteren in het buitengewoon onderwijs. Ik werkte een tijd in twee basisscholen, in Lichtervelde en Baliebrugge. Ik woonde en werkte ook al enkele jaren in Nederland. Daar stond ik voor kleuter- en lagere klassen en haalde een extra diploma zorgleerkracht.”
“Toen ik terug naar België kwam, kon ik bij Dominiek Savio aan de slag. Ik werk er nu al twaalf jaar, maar niet ter plaatse. Ik ga naar verschillende scholen om de kinderen ter plaatse te ondersteunen. En verre reizen? Vorig jaar naar de Efteling en naar Noord-Nederland. (lacht) Nee, grote reizen zijn er niet van gekomen. Ik ben wel al zeker 20 keer als begeleider mee geweest op taalkampen Engels en Frans, meestal aan de kust. Deze zomer ga ik nog eens mee op taalkamp. Dit keer met mijn man en kinderen mee.”
“Ik weet niet of ik in Lichtervelde zal blijven wonen. Ik hou eigenlijk meer van een stad, zoals Brugge”
“Ik woon niet meer in Lichtervelde, maar ook niet echt in een stad. In Beveren heb je de voordelen van de stad Roeselare, ik denk daarbij aan het culturele aanbod, maar ook aan het Lichtervelde-gevoel. Of dit mijn droomhuis is? Dat weet ik niet. Tom woonde hier vroeger al en ik ben hier gewoon ingetrokken. Ik ben wel iemand die zich snel overal thuis voelt.”
“Ik kies zeker voor een gezin. Voor het moederschap! Binnen acht jaar ik ben dan 28 lijkt me dat ideaal”
“Mama zijn, dat vind ik een immens cadeau. Het was niet op mijn 28ste, ik heb er uiteindelijk tot mijn 35ste op moeten wachten. Maar we hadden er wel twee in één keer. Voor ons kwam dat ideaal uit. Als het geen tweeling was geweest, was het misschien bij eentje gebleven. Ik weet wel nog, toen ik zag hoe Tom met zijn dochter Mable omging, dat ik dacht: jij wordt de vader van mijn kinderen. Gezin, familie… ik vind dat belangrijk. En een trouw met alles erop en eraan…. Dat is ook altijd mijn droom geweest. Ik heb een beetje moeten zoeken, maar ben zo blij dat het grote moment nu finaal is aangebroken.”
Lees ook het oude interview:
Tine Becue viert op 27 september van het jaar 2000 haar twintigste verjaardag. Aan de KATHO Campus Torhout volgt ze het regentaat, richting wiskunde-economie-informatica. Tine is de dochter van Herman en Rita Becue-Vanspeybrouck en woont in de Beverenstraat 47. Ze heeft nog een broer Lieven (19) en een zus Katrien (16). Ze engageert zich voor de Werkgroep Tsjechië en hielp deze zomer mee het kamp organiseren voor de vrienden van Horni Breckov. Ze is ook lid van het Tov-jongerenkoor op de Sint-Jacobusparochie.
Tine Becue: “Wat is er leuker dan naar de film gaan bij Agnes?” (Foto Kurt)
Stel, je erft van een onbekende tante in Amerika de ronde som van 5 miljoen. Wat vang je ermee aan?
Tine: “Ik droom ervan ooit een deel van de wereld te zien, dus zou ik ongetwijfeld op reis trekken. In de eerste plaats naar Amerika. En de rest van het bedrag? Daar zou ik volop van genieten. Uiteraard schuif ik een groot deel ervan opzij, om het te beleggen. Ik studeer economie, wat betekent dat ik daar een en ander moet van afweten. Vooral de beurs lijkt me momenteel erg riskant.”
Studio Brussel of Radio 1?
Tine: “Eigenlijk Radio Donna. Ik ontwaak met Jabbedabbedoe en zet na school De Bumpershow met Sven Ornelis op. Als ik dan toch moet kiezen, dan geniet Studio Brussel mijn voorkeur. Toen ik als jobstudent bij Bonduelle werkte, stond in het labo constant deze zender op. Een programma als Het Museum vind ik best leuk. Qua muziek heb ik een brede interesse. Ik hou van het betere werk uit de hitparade. Celine Dion hoor ik graag, en de laatste cd die ik kocht, was de Spaanstalige van Axelle Red.”
Stel, je krijgt de kans om een jaar ontwikkelingshulp te doen…
Tine: “Daar zou ik met plezier op ingaan. En dan denk ik in de eerste plaats aan een organisatie als Unicef, want in de Derde Wereld zou ik me het liefst inzetten voor kinderen. Afrika schrikt me niet af, neen. Al zou ik uiteraard uitkijken voor streken waar geregeld onlusten uitbreken. Of er sprake zou zijn van heimwee, zo ver van huis? Ach, zo’n lange periode is dat nu ook weer niet. Wat betekent een jaartje?”
Leonardo Di Caprio of Koen Wauters?
Tine: “De mooiste, bedoelt u..? Ppffwww, daar lig ik niet wakker van. Ik hou van de muziek van Clouseau en Titanic vond ik een mooie film. Maar verder sta ik daar niet bij stil. Wat ik me bij een leuke kerel voorstel? Spontaan, vriendelijk, babbelachtig. (Lacht:) En ‘t schijnt dat het handig is ook een… handige man in huis te hebben!”
Welke ministerportefeuille zou je eens willen?
Tine: “Een logische keuze zou zijn: die van onderwijs. Maar misschien zou mijn interesse eerder gaan naar ontwikkelingshulp of verkeersveiligheid. Het zijn zaken waar ik me best wil voor inzetten. Ik moet toegeven dat ik de politiek niet zo van nabij volg. Ook op school of onder leeftijdsgenoten wordt er zelden over gesproken.”
Hoe zie je jezelf binnen pakweg tien jaar?
Tine: “Het liefst als lerares, dat spreekt voor zich. Intussen hoop ik ook een aantal reizen achter de rug te hebben. Ik weet niet of ik in Lichtervelde zal blijven wonen. Ik hou eigenlijk meer van een stad, zoals Brugge. Ik ga zeker kiezen voor een gezin. En voor het moederschap! Binnen tien jaar _ ik ben dan 28 _ lijkt mij dat een ideaal moment.”
Hoe ziet een ‘doordeweeks’ weekend eruit voor Tine Becue?
Tine: “Een aantal medestudenten zijn al de maandag aan het plannen wat ze het daaropvolgende weekend zullen doen, terwijl ik daar vaak pas op vrijdagavond mee begin. Meestal ga ik babysitten. Zoniet trek ik naar de Brouckère in Torhout, voor een fuif of een zeldzame keer ook een toneelvoorstelling. In eigen gemeente geniet ik vaak van een film bij Agnes. Ik ben een echte cinema-freak en hou van zowat alle genres, tenzij thrillers.”
Geert Hoste of Jacques Vermeire?
Tine: “De humor van Geert Hoste kan ik best smaken, al vind ik dat hij soms wat te ver gaat, zoals die keer met Johan Van Hecke en Els De Temmerman. De zaalshow van Jacques Vermeire heb ik bekeken op video. Prima! Met Kamagurka kan ik niet lachen, met Urbanus evenmin. Mr. Bean lijkt mij ook wel grappig, maar ik mag hem niet te vaak aan het werk zien.”
Een vrouw waar je echt naar opkijkt?!
Tine: “Alleszins mijn ma! En verder ook mijn vroegere lerares wiskunde en klastitularis, mevrouw Stael. Vaak heb ik gedacht: ‘Mocht ik later kunnen les geven zoals zij!’ Het was echt iemand die haar leerlingen kon boeien. Qua bekende figuren moet ik even nadenken… Als filmfanate heb ik wel bewondering voor bepaalde actrices. Iemand zoals Antje De Boeck, bij voorbeeld.”
Studentendopen: voor of tegen?
Tine: “Deze die ik heb meegemaakt, was alleszins tof. Eerst was er een etentje met de docenten en daarna kregen wij van de anciens een aantal ludieke opdrachten. Ik vind het belangrijk dat er een goeie band is met de andere studenten. En het is leuk om een meter of een peter te hebben. De eieren- en tomatentoestanden? Het mag wel, maar men moet ook niet overdrijven. Ik denk aan Ad Fundum. Weliswaar film, maar ik vrees dat het in de werkelijkheid ook wel eens uit de hand loopt.”
Ik was 20 in 2000
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier