Zondag is het exact tien jaar geleden dat Luka Hemelaere (16) uit Kortrijk overleed na vier jaar strijd tegen een hersentumor. Zijn mama Carla Van Caeneghem (52) richtte kort voor zijn dood de ‘Lux Luka Foundation’ op. “Luka was de liefde van mijn leven. Met de Foundation wil ik voorkomen dat andere kinderen hetzelfde moeten doormaken als hij”, vertelt ze. Carla zamelde ondertussen al bijna een half miljoen euro in, het grootste deel voor de onderzoeksgroep neuro-oncologie van het UZ Gent. Ze krijgt daarvoor in oktober een ereteken van de universiteit.
Carla verhuisde ondertussen terug naar Gent, waar ze haar jeugd doorbracht. Maar een deel van haar hart zal altijd in Kortrijk blijven. Hier groeide haar zoon Luka immers op. Hier had hij zijn vrienden en hier ging hij ook naar school. In het Rhizo Lyceum OLV Vlaanderen staat nog steeds een foto van hem in de kapel. Maar het was op de afdeling Neurologie van het UZ Gent dat zijn ouders en zijn zus uiteindelijk afscheid van hem moesten nemen.
Ster naar de hemel
“In 2007 kregen we het verdict”, vertelt Carla. “Luka was toen net twaalf geworden. Een jaar later richtten we al een stichting op in de schoot van het Kinderkankerfonds. Daar wilde ik mee stoppen toen Luka een drietal jaar later genezen werd verklaard. Ik dacht ‘we zijn er nu’. Maar hij zei ‘mama, ik zou graag hebben dat je verder doet. Want als ik later werk heb, dan wil ik graag elk jaar een donatie doen aan het fonds, om andere kinderen te helpen’. En dus heb ik verder gedaan. Tot op de dag van vandaag, ook toen hij kort daarna herviel en heel snel achteruit ging. Als het van mij afhangt, doe ik er zo nog tien jaar bij”, glimlacht Carla .
Ondertussen is ze fulltime met de Lux Luka Foundation bezig. “Voor de crisis wierven we onze fondsen vooral via evenementen”, legt ze uit. “Zo ging een deel van de opbrengsten van de 6 uren van Kortrijk (een jaarlijkse autorally in het centrum van de stad red.) al een paar keer naar ons. Luka was immers een enorme autoliefhebber. Hij wilde later ingenieur worden om aan wagens te kunnen sleutelen. Ik heb nog stapels schetsen van hem liggen. We hebben zo al mooie momenten beleefd. Een van de mooiste herinneringen die ik heb, is die van het Lux Evenement aan het kasteel van Ooidonk. Dat vond plaats in de nacht van 7 op 8 september 2018, de verjaardag van Luka. We lieten daar een ster opstijgen naar de hemel, een heel mooi moment. We hebben elkaar toen nog eens goed vastgepakt.”
Studenten
Hoe sterk ook, Carla hoeft haar last niet alleen te dragen. Ze krijgt steevast hulp van haar studenten, zoals zij ze noemt. “De vrienden die Luka steunden tijdens zijn ziekte, helpen nog steeds waar ze kunnen. Ondertussen studeren die nochtans allemaal. Maar als het voor Luka is, dan komen ze samen. Dat is altijd al zo geweest. Luka lag opgebaard in ons huis. Ik heb hen echt moeten vragen om het huis te verlaten, anders hadden ze er denk ik overnacht”, klinkt het opnieuw met een glimlach.
“Tegen 16 uur stond mijn gevel zo vol met fietsen, dat niemand er nog voorbij kon. Ze hebben mij zo veel verteld over Luka dat ik nog niet wist, want als moeder weet je natuurlijk niet alles van je tiener (lacht) . En ook toen hij nog vocht tegen kanker, waren ze nooit ver weg. De laatste keer dat ze langs kwamen voor zijn herval, hadden ze samen met zijn tante uit Kroatië negen pizza’s gebakken. Helaas had de dienst radiologie vertraging en ik maar naar huis zoeven over dat derde rijvak (lacht) . Ik ben zijn vrienden tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor alles wat ze doen.”
Speciale jongen
Ook de coronacrisis hield Carla en haar studenten niet tegen. “Rond de feestdagen hebben we bijvoorbeeld 500 flessen prosecco verkocht. We moeten wat creatief zijn, maar er zijn altijd manieren om aan fondsenwerving te doen. Bovendien had ik wel wat reserve achter de hand voor een lastige situatie als deze.”
Toch wil dat niet zeggen dat de afgelopen tien jaar gemakkelijk waren. Al is medelijden iets dat Carla nooit gewild heeft. “Soms lijkt het alsof Luka gisteren overleden is. Ik ben zijn mama en hij zal altijd dicht bij mij zijn. De Foundation heb ik opgericht om nog op een mooie manier over hem te kunnen praten. Ik wil niet dat zijn lijden voor niets geweest is. Luka was een heel speciaal iemand. Hij was vriendelijk, dapper, moedig, bezat doorzettingsvermogen en kon mensen op een onnavolgbare manier op hun gemak stellen. Dat heb ik nog nooit in iemand anders gevonden.”
Ereteken
“Kwaad over zijn dood ben ik niet. We hebben alles gegeven, er is niemand om kwaad op te zijn. Ik ben wel nog altijd triest dat jonge kinderen dit moeten ondergaan. Zelf langsgaan op de afdeling kan ik nog altijd niet. Ik vrees dat ik daar de hele tijd zou staan wenen. Maar we maken een verschil voor die kinderen. Het onderzoek vordert en dat geeft veel voldoening. Hopelijk komt er een dag dat geen enkel kind nog moet meemaken wat Luka meegemaakt heeft.”
De Lux Luka Foundation doneerde ondertussen een stevige 400.000 euro aan de onderzoeksgroep neuro-oncologie van het UZ Gent. Carla ontvangt daarvoor in oktober een ereteken uit de handen van rector Rik Van de Walle. Daarnaast doneerde ze nog zo’n 100.000 euro aan de kinderafdeling van een ziekenhuis in Kroatië, waar een groot deel van haar familie woont.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
