Tien jaar geleden explodeerde vrachtwagen met gastank bij Carrosserie Caen in Oekene
Vandaag dag op dag tien jaar geleden explodeerde er in het carrosseriebedrijf van Freddy Caen in Oekene een tankwagen. De ravage was ongezien.
“Letterlijk ons hele bedrijf was weggevaagd”, blikt Freddy terug. “Twee trouwe werknemers en een klant verloren hun leven.” Tien jaar na de feiten is de gerechtelijke procedure eindelijk achter de rug, maar vergeten kan Freddy niet.
Drie mensen vonden de dood in het inferno: werknemers Stefaan Verhaeghe (30) en Kenny Landuyt (16) en klant Jeanine D’Haene (47). Het bedrijf zelf werd in enkele seconden van de kaart geveegd en Freddy lag een maand lang in coma.
“Ik kan het nog altijd niet vergeten”, zegt Freddy tien jaar na de feiten. “Wanneer ik mijn ogen sluit, speelt de film van die dag zich weer integraal af. Ik denk er nog elke dag aan terug. Logisch, want ik draag er nog altijd de gevolgen van. Ik ben blind aan mijn linkeroog, hoor enkel via een hoorapparaat nog via mijn linkeroor, mijn hele lichaam is bezaaid met de littekens van de zware brandwonden… Ik durf in het openbaar echt geen korte broek meer dragen, uit schaamte. Telkens ik in de spiegel kijk, word ik weer met die 28ste juni geconfronteerd.”
“Dat ‘fret’ aan mij”
“Dat er bij dit alles drie mensen de dood vonden, ligt me nog altijd erg zwaar. Dat kan ik echt geen plaats geven. Nooit. Dat fret aan mij. Ik voel me er ook verantwoordelijk voor. Wat als ik die job nu eens niet had aanvaard? Stefaan was al jaren een trouwe kracht en Kevin werkte bij ons op leercontract. Een topkerel met gouden handen. Ik was van plan om hem vast in dienst te nemen. Er staat nog altijd een foto van Stephane en Kevin in onze woonkamer. Ze maken deel uit van ons gezin. Gelukkig hebben we nog altijd een goed contact met de familie.”
“De foto’s van mijn twee overleden werknemers staan in onze woonkamer. Ze maken deel uit van onze familie”
“Weet je, ik heb al vaak gedacht aan het feit dat het evengoed ik kon zijn die er het leven had gelaten. Ik was toen 52 jaar oud, had al een flink deel van mijn leven achter me. Mocht ik toen de keuze gehad hebben, ik had meteen de plaats ingenomen van een van de slachtoffers.”
“Ook voor de familie van Jeanine D’Haene, die net toen toevallig haar auto met een bluts bij ons kwam afleveren, moet het ongeval nog altijd erg bitter zijn… Op de verkeerde plaats, op het verkeerde moment.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier