Thuisverpleegkundige Christa stopt: “Voor onze patiënten zijn we een vertrouwenspersoon”

Zondag 18 maart zetten tal van zorginstellingen in Vlaanderen hun deuren open tijdens de Dag van de Zorg. “Een goede zaak dat iedereen achter de schermen kan piepen”, vindt Christa Demeyer (61) uit Beveren-Leie. “Er komt veel meer bij kijken dan mensen beseffen.” Christa kan het weten want na een carrière van ruim 40 jaar waarvan het grootste deel in de thuiszorg, gaat ze op 1 juli met pensioen.

Weinigen in Beveren-Leie die Christa Demeyer niet kennen. In 1990 begon ze te werken als thuisverpleegkundige en in al die jaren heeft ze vele honderden patiënten uit haar gemeente en omgeving verzorgd.

Je bent eigenlijk al vroeger gestart maar dan in het operatiekwartier van het Sint-Niklaasziekenhuis in Kortrijk. Waarom ben je gestopt?

“Dat kwam door familiale omstandigheden. Ik wilde meer kunnen zorgen voor Tessa, onze hersenverlamde dochter. Ik werkte toen halftijds. Meer dan tien halve dagen extra vrij per jaar kon ik niet nemen en dat vond ik te weinig. Ik ben toen gestart als thuisverpleegkundige omdat het me toeliet mijn tijd beter te regelen. Ik werkte nochtans wel graag in het operatiekwartier en heb er veel geleerd.”

“Het papierwerk is geweldig toegenomen”

Is het een lastige job, thuisverpleegkundige?

“Laat ons zeggen dat het wel wat van je vereist. Aanvankelijk stond ik er alleen voor, nu zijn we met drie. We moeten er zeven dagen op zeven staan maar verdelen dan wel het werk. Als thuisverpleegkundige sta je bij wijze van spreken altijd paraat. Bij veel van mijn patiënten zit mijn telefoonnummer in hun oproepsysteem. Ik kan dus verwittigd worden als hen iets overkomt.”

Hoe verloopt zo’n dag?

“Ik sta elke dag om 6 uur op zodat ik een uur later al bij de eerste patiënten kan langsgaan. Ik moet eerst altijd insuline toedienen bij suikerpatienten. Ook ouderen die steunkousen moeten dragen, staan vooraan in de rij. Met de toiletzorg kan ik evenmin lang wachten. Voor de rest verspreid ik de patiënten over de hele voormiddag. Tegen uiterlijk 12 uur zit mijn ochtendronde er op. ‘s Avonds ben ik dan opnieuw op pad van 17.30 tot 19.30 uur. Tot voor kort deed ik tussendoor de administratie voor de hele ploeg maar dat heb ik uitbesteed.”

Zijn je patiënten in hoofdzaak 70- of 80-plussers?

“Drie op vier patiënten zijn zo oud. Vaak zijn wij, naast verpleegkundige, ook een vertrouwenspersoon voor hen. Ik hecht dan ook veel belang aan het beroepsgeheim. Bij jongere patiënten moeten we meestal langsgaan voor wondverzorgingen of om spuitjes te geven tegen bijvoorbeeld rugpijn of flebitis.”

Het ging de jongste tijd vaak over ongewenste intimiteiten. Heb je als vrouwelijke thuisverpleegkundige last van handtastelijkheden?

“Ik heb het nog niet meegemaakt dat iemand me fysiek lastig viel. Wel kreeg ik al eens opmerkingen te horen als ‘Trek maar je rok een beetje omhoog’ of ‘Je hebt een mooie ketting aan. Mag ik die eens van dichterbij bekijken?’. Als ik dat hoor, zeg ik meteen dat ik als verpleegkundige mijn job wil doen en dat ze voor zulke zaken elders terecht kunnen. Dan stopt het meteen.”

Heb je veel zien veranderen de voorbije 30 jaar?

“Heel zeker. Thuisverpleegkundigen hebben nu veel meer technische prestaties te verrichten dan vroeger. Dat komt omdat de mensen na een ingreep sneller het ziekenhuis moeten verlaten. Vroeger lag je een kleine week of langer in het ziekenhuis na een operatie. Bij veel ingrepen gaat het nu om een dagopname. Zo hebben we nu dan ook veel meer postoperatieve opvolging dan vroeger. Daarnaast is het papierwerk geweldig toegenomen.”

Blij dat je op 1 juli met pensioen kunt?

“Ik heb daar een dubbel gevoel bij, want ik doe mijn job graag. Ik ga het allemaal wel missen. Maar straks zal ik meer tijd hebben voor de zorg in eigen kring en daar ben ik blij om. Tessa is een weekend op twee thuis en heeft veel hulp nodig is. Er is ook de zorg voor mijn hoogbejaarde moeder en inmiddels zijn er drie kleinkinderen.”

Is er een hobby waar je straks meer tijd aan zult besteden?

“Mijn man en ik gaan dan zeker meer fietsen. We hebben twee elektrische fietsen gekocht maar totnogtoe staan ze nog te vaak in de garage. Daar zal dus verandering in komen.” (lacht) (Freddy Vermoere)