Een 51-jarige landloper riskeert een straatverbod van 500 meter rond Biscuit Dupon in Ichtegem voor het langdurig belagen en bestelen van de zaakvoerders.
Opvallend: beklaagde B.D. (51) is de neef van zijn ‘slachtoffers’ en liep als kind zélf jarenlang rond in de koekjesfabriek als zoon van de CEO. Na veertig jaar in het buitenland kwam hij in 2014 terug naar de streek. Sindsdien verblijft hij in een armtierige container op een boogscheut van de fabriek. “In zijn hoofd was de fabriek nog altijd eigendom van zijn vader. Hij raakte gefrustreerd door de luxe rond het bedrijf”, zegt zijn advocaat Maxim Van Winkel.
Het levensverhaal van beklaagde B.D. (51) is er één van vallen en opstaan. Had hij als kind nog een gouden toekomst voor zich, dan zit hij veertig jaar later volledig aan de grond. De nu 51-jarige man was in de jaren ’70 nog geen tiener toen zijn vader – op dat moment CEO van Biscuit Dupon – besliste naar het buitenland te vertrekken, waar verschillende familieleden verbleven. Samen met zijn twee zonen en twee dochters trok hij de plas over naar Chicago, op zoek naar een beter leven. Een harde klap voor beklaagde B.D.
“Als kind liep mijn cliënt dagelijks rond in de koekjesfabriek. Hij voelde zich er echt thuis”, verklaart zijn advocaat Maxim Van Winkel. Het bedrijf kwam in handen van de tante van B.D. en wordt dezer dagen geleid door haar kinderen. Al die jaren leek er geen vuiltje aan de lucht, tot beklaagde B.D. begin 2014 na de dood van zijn vader én na bijna veertig jaar besloot terug te keren naar België.
Leven in een container
Bij zijn terugkomst kon B. aanvankelijk rekenen op de steun van zijn familie in België. “Tot die familie merkte dat hij hen had bestolen en loog over bepaalde zaken“, zegt meester Karl Bonny, die tussenkomt voor de zaakvoerders van Biscuit Dupon. Na de confrontatie begin 2014 loopt het helemaal verkeerd. “Die man deed er alles aan om mijn cliënten te laten voelen dat hij in de buurt was”, vervolgt meester Bonny. “Hij verblijft op amper enkele honderden meters van de fabriek in een container en maakte ze tot voor kort het leven lastig.”
Het lijstje met inbreuken is op het eerste gezicht ellendig lang. Het stelen van een fiets, de autosleutels wegnemen, badhanddoeken meenemen, een tuinstoel weggooien, de hond loslaten … Op alle mogelijke manieren probeerde B. duidelijk te maken dat hij aanwezig was. Daarnaast probeerde hij ook talloze keren de terreinen van de fabriek te betreden om spullen te stelen. “Toen hij terugkwam in België, leek het voor hem alsof er niks veranderd was. In zijn hoofd was de koekjesfabriek nog steeds eigendom van zijn vader. Toen hij de luxe rond het bedrijf zag, raakte hij gefrustreerd. Met de bekende gevolgen. Sinds kort berust hij in de situatie”, zegt B.D.’s advocaat Maxim Van Winkel..
Opschorting of werkstraf?
De advocaat van de slachtoffers vroeg gisteren een straatverbod van 500 meter rond de koekjesfabriek in de Industriestraat in Ichtegem. “Het enige wat zij willen is rust en dat die hele heisa stopt”, vertelt meester Bonny. Aanvullend werd ook een morele schadevergoeding gevraagd van 500 euro. De beklaagde zelf had in de rechtbank weinig woorden voor zijn daden. “Ik besef dat het verkeerd was. Voor de rest weet ik niet goed wat te zeggen”, aldus B.D.
Toen de correctionele rechter wees op de erbarmelijke leefomstandigheden én de moeilijke bereikbaarheid van de man werd het B. even te veel. “Een gsm kopen en onderhouden kost ook geld, hé”, klinkt het bij de beklaagde. Zijn advocaat wees op zijn blanco strafblad en vroeg in hoofdorde om opschorting van straf. “In het andere geval kunnen we ook akkoord gaan met een werkstraf”, besluit meester Maxim Van Winkel. De rechter aanhoorde de pleidooien en beval een maatschappelijke enquête.
Op 27 september wordt de zaak verder behandeld.
(MM – Foto’s MM)
Sociaal
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier