Nu is het een filiaal van Colruyt en appartementen aan het water maar vroeger verdienden op deze plaats honderden Roeselarenaars de kost bij tapijtenfabrikant Louis De Poortere. Tot ‘Poorters’ in zwaar weer terecht kwam en de Roeselaarse deuren van de tapijtenfabrikant de deuren moesten sluiten.
Het tapijt van Louis De Poortere uit Kortrijk was in de naoorlogse tapijtsector een begrip. Het bedrijf maakte het betere vasttapijt voor de gegoede klasse en kwam op de markt met machinaal geweven tapijt. Vooral de Britse markt was liefhebber van de LDP-tapijten met vaak oosterse print. In Roeselare kwamen er zelfs twee productievestigingen en verdienden veel Roeselarenaars hun brood bij de tapijtenfabrikant. Er was zelfs een heus sociaal leven binnen de fabrieken met een voetbalploeg die uitkwam in het Bedrijfsvoetbal. Maar op het einde van de vorige eeuw raakte De Poortere in financiële problemen en de twee vestigingen in Roeselare sloten in 1991 de deuren. Van de 175 werknemers uit Roeselare konden er in Aalbeke 100 aan de slag. De directie kon de beloofde 175 overplaatsingen naar de hoofdzetel niet uitvoeren, omdat de geplande oprichting van een nieuwe ververij in Aalbeke geschrapt werd.
De fabrieken werden uiteindelijk afgebroken en op de braakliggende terreinen in de Diksmuidsesteenweg bouwde de Colruytgroep een nieuw filiaal op een steenworp van hun vorige vestiging (op de huidige Het Laere-site en in het midden van het stadscentrum).
Op de terreinen palend aan de Grote Bassin kwam De Poorterij, voor die tijd vier exclusieve appartementsgebouwen met een prachtige ligging en een uitzonderlijk uitzicht op het stadspark. (Peter Soete)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
