“Uw kind heeft autisme!” Het was de beenharde diagnose die Tamara Durnez (33) vorig jaar te verwerken kreeg. Het leven zoals ze het kende, werd voorgoed overhoop gehaald, haar droombeeld gekelderd. Ze bleef achter met heel wat vragen, vragen waar ze systematisch antwoorden op zocht. Die antwoorden en haar ervaringen deelt ze nu in haar eigen podcast.
“En nu?” Het was hetgene dat door Tamara haar hoofd bleef spoken nadat haar zoontje Remus (3,5) met autisme werd gediagnosticeerd. “Na de geboorte verliep het eigenlijk allemaal zoals je het verwacht”, klinkt het bij de Lauwse mama. “De kinderkamer, het speelgoed, het gaan werken en de crèche. We beleefden de geboorte van ons eerste kindje in een sfeer van liefde en genegenheid, met een toekomst die ons toelachte. Toen kregen we plots vanuit de crèche de eerste signalen. Ze hadden er de indruk dat Remus nogal in zijn eigen wereld leefde en erg moeilijk aansluiting vond bij de rest. We gingen eerst ten rade bij de huisarts, die ons al snel doorverwees naar enkele gespecialiseerde instellingen. Daar viel het verdict na een batterij aan testen: autisme!”
Geen handleiding
Van fora op het internet tot belangengroepen, wie info zoekt over autisme zal het zonder twijfel vinden. “Toch viel het me op dat het aspect van de ouders niet echt aan bod kwam”, gaat Tamara verder. “Het verandert je leven compleet, maar er bestaat geen handleiding voor. Van eenvoudige dingen zoals het omdraaien van alle deurknoppen in huis tot het aanpassen van ons sociale leven? Het is slechts een greep uit de voorbeelden, zaken waar je onder normale omstandigheden nooit stil bij staat, maar voor ons wel cruciaal zijn. Heel wat mensen zeggen ook veelal van ‘als er iets is moet je maar bellen’, een reactie die vaak het gevolg is van heel wat onwetendheid. Zonder concrete afspraken, die voor ons broodnodig zijn, is het nagenoeg onmogelijk om hulp te vragen. De buitenwereld ziet dat je je sterk houdt en heeft daar wel bewondering voor maar de opofferingen gebeuren binnenshuis.”
Podcast
De klik werd bij Tamara deze zomer gemaakt, toen Remus naar de speelpleinwerking mocht. “Een inclusieve speelpleinwerking, waar hij zoveel mogelijk met zijn leeftijdsgenootjes kon spelen. Toen ik hem erheen bracht, begon hij keihard te wenen. Onze jongen begreep helemaal niet waarom hij daar moest blijven en ik vertrok. Het was een emotioneel moment en toen ik thuis kwam, had ik nood om het allemaal van mij af te zetten. Erover praten, leek de meest voor de hand liggende manier maar met wie? Ik besloot me achter mijn computer te zetten, een microfoon in te pluggen en een podcast op te nemen. Eentje werden er twee en van die twee afleveringen kwam een volledig seizoen.”
“Het is niet de bedoeling om de wetenschappelijke kant van autisme te gaan ontdekken, maar echt de plaats van de ouders in dit alles bespreekbaar te maken. Je kind dat voor het eerst praat of je kleine knaap die zindelijk wordt? Het zijn zaken die voor ons en andere mensen in diezelfde positie geen evidentie zijn. Dan heb je ook nog de moeilijke momenten, die je als ouder moet gaan incasseren of de momenten waarop je het allemaal gewoon wil laten vallen. Met mijn podcast boor ik al die onderwerpen aan en probeer ik vooral een boodschap van hoop te brengen. Zelfs al ziet het er allemaal hopeloos uit, er komt beterschap. Mama’s en papa’s mogen in dit alles ook zichzelf niet vergeten en zorg voor zichzelf durven dragen. Het is echt wel OK om soms eens wat tijd voor jezelf te nemen of frustraties te uiten wanneer die er zijn. Het eerste seizoen van mijn podcast is volledig ingeblikt en mijn episodes konden al meer dan 200 mensen bereiken. Ik droom dan ook al luidop van een tweede seizoen, waar we misschien zelfs werk zouden maken van een praatgroep.”
De podcast en de blog van Tamara is te raadplegen op www.meerdanmama.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
