Kunnen bomen ons helpen watertekorten en periodes van droogte te gaan voorspellen? Als het van Matthias Cousin (19) afhangt wel. Samen met drie medestudenten ontwikkelde hij een ondergrondse vochtmeter die voortdurend informatie doorstuurt naar het wereldwijde web. “Vochtmeters bestonden al, maar voor een exemplaar dat onder de grond blijft werken, hebben we toch heel wat slapeloze nachten gehad”, lacht hij.
Ooit zong een charmezanger ‘Laat ons een boom en wat gras dat nog groen is’ en het werd meteen een hit van formaat. Jaren later blijkt die ene zin actueler dan ooit. “Op gebied van bodemvochtigheid is en blijft een boom de absolute referentie. Of we nu spreken over een klein exemplaar midden in de stad of een flink uit de kluiten gewassen model op de boerenbuiten, een boom haalt het vocht uit de grond en reguleert zijn levenscyclus aan de hand van het water dat al dan niet beschikbaar is.”
Het lijkt een complex geheel maar samen met Branko Decaluwé (22), Ilias Vynckier (21) en Yiannis Van Dyck (30) trok Matthias Cousin naar de tekentafel om er een uniek toestel tot leven te brengen. “Wie de vochtigheid van en vooral onder een boom kan gaan meten, kan zich meteen een beeld vormen over heel wat dingen die voor het dagelijkse leven van cruciaal belang zijn. Verzadigde gronden of een periode van droogte die ons staat te wachten? De informatie die bomen ons kunnen geven kunnen een echte gamechanger worden. Wie die gegevens dan ook kan ontrafelen, kan de nodige maatregelen treffen voor het te laat is.”
Diefstal
Een meettoestel ontwikkelen is op zich al een project waarvoor technische vaardigheden nodig zijn. Het viertal kreeg te maken met een grote waaier aan uitdagingen. “Laat ons eerlijk zijn: iets maken dat we gewoon in de boom moeten hangen zou geen lang leven beschoren zijn”, verklaart Matthias. “Vandalisme of diefstal, het zijn de dingen waar we rekening mee moesten houden. We moesten dus een toestel maken dat niet alleen erg robuust is maar ook nog eens onmogelijk om te stelen.”
“We zagen dan ook maar één concrete oplossing: het toestel ondergronds installeren, pal onder de boom. Ongrijpbaar voor voorbijgangers maar helaas ook onbereikbaar voor smartphonesignalen. Als we de informatie voortdurend willen kunnen raadplegen, dan moesten we een systeem uitdokteren om de meter toch met het wereldwijde web verbonden te houden. We zochten, probeerden en vonden uiteindelijk een geschikte oplossing.”
Grafieken
Het denk- en bouwwerk van de studenten leverde een discrete, zwarte doos op. “Eenvoudig qua uitzicht maar propvol technologie”, klinkt het trots. “We maakten gebruik van een erg bijzondere draadloze manier van communiceren, waar bijvoorbeeld ook het Amerikaanse ministerie van Defensie volop mee aan het ontwikkelen is. Het is een manier om signalen ondergronds, zonder fysieke kabel, door te sturen. Dat koppelden we aan een microchip die we hebben geprogrammeerd. Het geheel werd ook voorzien van een soort kleine computer met scherm.”
Van zodra het toestel ondergronds geïnstalleerd is en de meetprobes op verschillende plaatsen bevestigd zijn, begint het apparaat de gegevens door te sturen. Alles kan waar ook ter wereld worden bekeken en in duidelijke grafieken worden gegoten. “Het schermpje in het doosje lijkt misschien nutteloos, wetende dat het geheel begraven wordt, maar is wel degelijk nuttig. Het stelt installateurs bijvoorbeeld in staat om ter plaatse te kijken hoe het met de bodemvochtigheid is gesteld”, duidt Matthias.
Prototype
De studenten kunnen dus uitpakken met een volledig werkend prototype, al betekent dat niet dat ze op hun lauweren gaan rusten. “Nu gaan we de plannen opnieuw bekijken en gaan we proberen om het geheel te verfijnen. De verschillende onderdelen willen we zo compact mogelijk houden. Ook de batterij zullen we aanpakken om onze meter zo lang mogelijk van de nodige stroom te kunnen voorzien.”
(SR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
