Dankzij Julie Everix, een ondernemende studente, mogen jonge mantelzorgers stilletjes hopen op meer steun. Ze lanceerde het platform zojong.be als hulp voor die groep en helpt mee nadenken over het nieuwe mantelzorgplan van de overheid. “Kinderen en jongeren die voor een familielid zorgen, worden te vaak over het hoofd gezien.”
Julie Everix (21) uit Sint-Eloois-Vijve volgt haar derde jaar pedagogische wetenschappen aan de Universiteit Gent, maar tussen het blokken door vond ze toch nog de tijd om zojong.be op te richten. Het platform is anderhalf jaar na de lancering uitgegroeid tot een rots in de branding voor jongeren die op veel te jonge leeftijd al voor iemand moeten zorgen in de dichte kring.
Proficiat met zojong.be, een goedgemaakte en fris ogende internetsite. Ik wist niet dat jonge mantelzorgers zich zo aan hun lot overgelaten voelen.
Julie Everix: “Dat is zo omdat de overheid zich amper of niet om hen bekommert. Ook de samenleving in zijn geheel heeft er te weinig oog voor. Met zojong.be wil ik die jonge mensen duidelijk maken dat ze er niet alleen voor staan. De getuigenissen die al op de site zijn verschenen, maken dat ook duidelijk. Ze verdienen erkenning, aandacht en steun. In landen als Nederland of het Verenigd Koninkrijk staan ze daar veel verder in dan bij ons. Ik wil er alles aan doen opdat het ook bij ons beter wordt. Onderschat de grootte van die groep niet. In Vlaanderen gaat het om 20.000 tot 40.000 tieners en twintigers en dat is toch veel.”
Wat heb je inmiddels al bereikt, anderhalf jaar na de oprichting van de site?
“In de eerste plaats is er toch de waardering van de betrokken jongeren die zien dat ze ergens hun verhaal kwijt kunnen. Zelf heb ik al enkele conclusies kunnen trekken uit de gepubliceerde verhalen, zo onder meer dat niemand ooit die jonge mantelzorgers de vraag stelt hoe het met hen gaat. Ik ga die bedenkingen meenemen naar de expertengroep die mee het nieuwe mantelzorgplan van de overheid vorm helpt geven. Dat komt er mogelijk volgend jaar al. Dat ik nu deel uitmaak van die expertengroep heb ik grotendeels te danken aan die site.”
Hoe kom je er toe om je in te zetten voor mensen in die situatie?
“De concrete aanleiding was een opdracht in het eerste jaar van mijn opleiding om ons te verdiepen in een bepaalde problematiek. Dat ik me over jonge mantelzorgers ben beginnen buigen, kwam omdat ik me voor een stuk herkende in hun situatie. Daarmee bedoel ik jonge mensen die zware problemen in hun eentje moeten doormaken en verwerken zonder dat ook maar één instantie zich daar iets van aantrekt. Dat deed me terugdenken aan de periode toen ik 16 was en te horen kreeg dat ik een hersentumor had. Die tumor werd met succes verwijderd maar de periodes daarvoor en daarna waren heel zwaar en maakten dat ik me vaak eenzaam en misbegrepen voelde. Naar school gaan was onmogelijk. Gelukkig heb ik toen thuis en met behulp van mijn mama mijn studies secundair onderwijs kunnen afwerken. Ik voelde me toen toch wel een stuk aan mijn lot overgelaten. Van daaruit herkende ik toch wel de problemen waarmee jonge mantelzorgers te maken hebben.”
Je bent een van die studenten die in coronatijd de studies moet afwerken. Hoe ervaar je het om de lessen thuis te volgen via streaming?
“Aanvankelijk vond ik die lockdown welgekomen, een rustpauze die ik best wel prettig vond. Al had ik natuurlijk wel het voordeel dat ik al vrienden had kunnen maken omdat ik anderhalf jaar voor ons land op slot ging mijn opleiding was begonnen. Inmiddels mis ik nu ook wel de sociale contacten met vrienden of de gesprekken met proffen. Dit academiejaar heb ik welgeteld al één keer kunnen afspreken met mijn studiegenoten. Ik blijf heel voorzichtig.”
Je bent heel gedreven in je engagement. Is dat iets wat je als kind ook al had?
“Ik denk het wel, ja ( lacht ). Ik herinner me dat ik op mijn elfde eens een hele lijst met eisen bezorgd heb aan de toenmalige premier. Het ging over zaken in verband met dierenwelzijn en het milieu waarvan ik vond dat het allemaal toch wel beter kon. Een paar jaar later heb ik dan dat boek gelezen van Al Gore ‘Een ongemakkelijke waarheid’ over de klimaatverandering. Dat milieubewustzijn is gebleven. Ik ben inmiddels ook veganist en dat komt daar voor een stuk uit voort.”
Wat me bij een slotluikje over Waregem brengt. Kom je als veganist aan je trekken in de stad?
“Buiten een biowinkel vind ik op dat vlak toch niets naar mijn gading. Als ik eens goed wil gaan eten, en dan bedoel ik niet een spaghetti of zo, dan doe ik dat toch in Gent. Dat is een paradijs voor veganisten en vegetariërs.”
Wat bevalt je wel in Waregem?
“Ik ga er graag winkelen en ik hou heel erg van het park Baron Casier. Het is een mooie groene long in het centrum van de stad waar ik wel eens ga wandelen met mijn twee honden.” (FV)
Info: www.zojong.be .
Julie Everix
*Privé
Julie Everix (21) woont in Sint-Eloois-Vijve. Ze is geboren in Geel maar groeide op in De Pinte. Zeven jaar geleden verhuisde ze naar de Waregemse deelgemeente.
* Opleiding
Momenteel zit ze in haar derde jaar pedagogische wetenschappen aan de Universiteit Gent.
* Vrije tijd
Het platform zojong.be heeft ze in september 2019 gelanceerd. Het idee vloeide voort uit een opdracht aan de universiteit. In september 2020 ontstond er een vzw waarin zojong.be nu thuishoort. Het platform wil ondersteuning bieden aan jonge mantelzorgers die mee zorg dragen voor een familielid of vriend.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
