In het komende schooljaar pakt Academie Kortrijk uit met een nieuwe opleiding. In Atelier ‘Street Art’ zal Dieter Van Der Ougstraete, zelf striptekenaar, illustrator en graffiti-artiest, zijn leerlingen inwijden in de verschillende technieken om passanten en voorbijgangers met hun kunst te raken. We gingen zelf met hem een kijkje nemen naar een vijftal werken die hem raken en inspireren.
“Het is niet de bedoeling om er een schoolse opleiding van te maken,” legt Dieter uit. “Eigenlijk willen we mensen gaan betrekken in projecten zodat ze al doende kunnen leren wat er mogelijk is als je je op straat artistiek wil uitdrukken.” Zij die de stiel op straat leren, hebben dat vaak met vallen en opstaan gedaan, wie de opleiding volgt, bespaart zich misschien wat pijnlijke wonden, schrammen en littekens bij het vallen. En het opstaan zal ook wat vlotter gaan. “We gaan ons niet beperken tot wat je met verf kunt doen,” zegt Dieter. “Er zal aandacht zijn voor alle mogelijke artistieke manieren waarop je in het straatbeeld kunt ingrijpen.”
De tocht begint in Zwevegem. Dieter is een Izegemnaar die al jaren in Heestert woont en op weg naar zijn weg naar zijn werk al vaker de gevelschilderij van JASTA heeft kunnen bewonderen. En die bewondering blijft duren.
Zwevegem, begin van de Avelgemstraat, dicht bij de kerk
“JASTA is de naam waar twee kerels zich van bedienen die al sinds de jaren ’90 samen aan de slag zijn. In die tijd kwam ik ze af en toe tegen. Maar ik was verrast toen ik hun naam zag op dit werk over het wankele evenwicht tussen natuur en stad. Ik dacht eerlijk dat ze er al lang mee gestopt waren. Het zijn mannen die de stiel op straat hebben geleerd. Dit is een technisch complex werk. Het spreekt me vooral aan door het fantasmagorische karakter ervan. Het contrast tussen de futuristische stad en daarboven die kop, een figuur die uit bladeren en ander plantaardig materiaal lijkt gemaakt. Die stad is geweldig gedetailleerd, met zwarte omlijningen en verder dan weer gewone vlakken, de kop lijkt gebaseerd op oude houtsculpturen. Ik ben echt fan van dit werk.”
De zijgevel van het flatgebouw naast café De Gouden Aap
“Hoe onbereikbaarder een gevelschilderij is, hoe kleiner de kans dat het zal verdwijnen. Bonom is een befaamd Brussels kunstenaar die vaak in de hoogte werkt. Sinds zijn identiteit een tiental jaar terug bekend geraakte, is hij actief onder zijn echte naam, Vincent Glowinski. Hij heeft in de hoofdstad jarenlang tal van kolossale figuren, vaak dieren ook, op gevels geschilderd. Enkele jaren geleden kwam hij in opspraak omdat hij een gigantische penis had achtergelaten tegen een gebouw. En ook een bebloed karkas van een mens. Over de volledige zijkant van een flatgebouw. Echt heel fascinerend. Net als dit vallend figuur. Het is eigenlijk een klassiek aandoend schilderij, ruw geverfd, niet met de spuitbus of zo. Maar echt wel prachtig.”
Hoe meer onbereikbaar een gevelschilderij is, hoe kleiner de kans dat het zal verdwijnen
Onder de Noordburg, langs de Vlaskaai, aan Texture
“Jools blijkt een jonge artieste uit Izegem te zijn. (haar echte naam is Julie Vercruysse, red.) . Ik vind dit een heel mooi werk. Eerst en vooral omdat ze een eigen wereld creëert. Dat surrealistische spreekt me ook aan. De lichte toon ook, de vrolijkheid van het werk. Technisch vind ik het heel indrukwekkend. Ze vermengt tal verschillende technieken. Ze werkt met spuitbussen, maar ze schildert ook gewoon. Er zitten foto-realistische fragmenten in, waar ze door die double exposure iets extra’s mee doet. Ze gebruikt de felle kleuren uit de graffiti, maar zonder dat ze schreeuwerig overkomen. Alles is bijzonder gedoseerd. Het is een werk dat zijn omgeving opfleurt. Het zit verscholen onder een donkere brug en toch zou je hier meteen een exotische zomerbar willen neerzetten. Goeie straatkunst kan een buurt opwaarderen. Ik zeg het, ik ken haar niet, maar wat ze hier laat zien maakt me benieuwd naar haar ander werk.”
Brug onder de Ijzerkaai, langs het Guido Gezellepad
“Jeps en Boris is een duo uit Menen. Ik ken ze niet persoonlijk, maar ik volg ze op Instagram en ben heel erg onder de indruk van hun kunnen. Het is foto-realistisch werk van een snoek. Het lijkt eenvoudig, maar het is technisch verbluffend. Heel knap vind ik die optische illusie van een dobber tegen de muur die zijn schaduw op de grond afwerpt, terwijl er hier onder de brug geen zon bij komt. De tekst is ongewoon voor een muurschilderij (red. een fragment uit ‘Vis in de Leie’ van Johnny Turbo) , maar het is vooral mooi hoe de letters op het water lijken te kabbelen. Die makers van dit werk (Dieter Samyn en Jatse Verschoore, red.) zijn echt cracks. Het zijn figuren bij wie ik tijdens de opleiding zeker eens wil langsgaan. Want ik heb natuurlijk niet de wijsheid in pacht. Ik wil de leerlingen zeker in contact brengen met mensen die me zelf ook inspireren. Het zou mooi zijn mocht ik zulke artiesten ook bij een project kunnen inschakelen.”
Tuinwijk 52, Lauwe
Dit is heel anders van stijl dan wat we eerder zagen. Het zou een prentje uit een stripverhaal kunnen zijn. Een slapende kabouter. Van de Gentse kunstenaar Resto. Ik ken zijn werk niet, maar afgaand op wat ik hier zie, ben ik er fan van. Qua stijl sluit dit werk het meest aan bij wat ik zelf doe. Heel tof gedaan. Er zitten fragmenten in waarvoor hij spuitbussen heeft gebruikt waarvan het dopje bijna was verstopt. Dat geeft een speciaal effect. Hij gebruikt felle, verzadigde kleuren. Ja, het springt eruit. Het knalt, zelfs zonder dat de zon schijnt. Hij gebruikt zwarte randen om de tekeningen te omlijnen. Zelf zou ik dat niet doen, maar ik moet toegeven, het werkt. Er zit ook humor in, dat vind ik ook tof. Waar de kabouter ligt, groeien er bloempjes op de grond, en van één van die bloempjes gaat het steeltje in zijin mond. Mooi.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
