Een geur die slechts enkele seconden dragelijk is, een smurrie die vanonder de garagepoorten loopt en een hygiënische situatie die op z’n zachtst gezegd alarmerend is. Welkom in de Kerkstraat van Menen, waar zowel de buurt als ouders van de schoolgaande kinderen aan de alarmbel trekken.
Het was een anonieme brief gericht aan onze krant die de kat de bel aanbond. In niet mis te verstane bewoording liet een ouder weten dat de situatie in de Kerkstraat ondertussen schrijnend is geworden en werd een vergelijking met de middeleeuwen gemaakt. Plaats van het onheil? Een klein, doodlopend stuk van de sowieso al erg kleine Kerkstraat, die toegang geeft tot niet alleen enkele garages maar eveneens basisschool De Kleine Prins.
Naar het probleem hoeft niet lang gezocht te worden: een stinkend sopje dat vanonder enkele garagepoorten loopt, in de richting van de schoolpoort. Hoogst irritant bij normale temperaturen, ronduit ondragelijk bij tropisch weer.
Geen goeie reclame
“We hebben al meer dan eens zowel de stad als de wijkagent verwittigd”, klinkt het bij de directie van de school. Daar zijn ze niet opgezet met de acties van de anonieme briefschrijver. “Dat is geen goede reclame, voor niemand, maar wij kunnen daar weinig of niets tegen beginnen. Het water loopt van onder die garagepoort de doodlopende straat, die we allen kennen als ‘het zakstratje’, in. Noch de straat noch die garages zijn van ons dus meer dan alleen maar melden kunnen we niet doen.”
Het stinkt hier helemaal niet en waar de anderen last van hebben is mijn probleem niet
Terwijl we door de Kerkstraat wandelen worden we meer dan eens aangesproken. Een niet te harden stank bij warm weer, ratten die er hun speelplein hebben gevonden en een algemene bezorgdheid voor de kinderen. “Met warm weer dragen ze sandaaltjes, kinderen spelen en kunnen misschien een schram in hun voetjes hebben, wat als ze dan in dat vuile water stappen?” De bezorgdheid is niet geheel onterecht en heel wat vingers wijzen in de richting van één specifiek huis. “Het water dat van onder die garagepoorten komt, is niet afkomstig van die garages zelf. Het druipt ook daar door de muren heen en is afkomstig van die ene woning. Ik hoef zelfs het nummer niet te vermelden, je gaat het wel ruiken.” Een man met boodschappentas in de handen kan moeilijk zijn irritatie verbergen wanneer hij ons aanspreekt.
Braakneigingen
Veroorzaker van het onheil? De kleine woning van B.C. en haar vriend R.J. (namen bekend bij de redactie) . Een voormalig buurman, die ondertussen nieuw onderdak heeft gevonden in Kortrijk, schetst een niet al te fraai beeld van de situatie. “Ontelbare honden, katten, reptielen en allerlei andere dingen maar nooit een vuilniszak voor de deur”, klinkt het aan de telefoon. “Ik moet er dan ook geen tekening bij maken natuurlijk. Op warme dagen zetten ze het voorraam open en dan is de geur in de straat niet te harden. In het verleden woonde ook de dochter van de vrouw des huizes, samen met haar kinderen in die woning. Die werden dan uiteindelijk door de sociale diensten ergens anders ondergebracht wegens de ronduit onleefbare omstandigheden daar. Ons vroeg ze ooit om een handje te helpen met een probleem aan hun dak maar toen ik nog maar in de inkomhal stond, kreeg ik al braakneigingen van de geur. Urine, uitwerpselen en vuil overal rond. Het is niet te begrijpen dat iemand daar op die manier kan leven. Voor ons was het ook onhoudbaar want we konden niet op ons terras zitten door de stank die van daar afkomstig was. Het water dat onder die garagepoorten loopt is afkomstig van die mensen hun koer, waar er bergen afval liggen te gisten.”
Vaststelling overlast
Bij het stadsbestuur wordt de situatie vreemd genoeg bevestigd, al wordt meteen duidelijk gemaakt dat ze hier te maken hebben met een allesbehalve eenvoudige situatie. “We zijn volop bezig met het maken van officiële vaststellingen want zonder die kunnen we niets beginnen”, verduidelijkt verantwoordelijk schepen Renaat Vandenbulcke. “We kunnen niet zomaar mensen hun woning binnenstormen, er zijn regels en wetten die gevolgd moeten worden. De verschillende sociale diensten van de stad zijn volop bezig met dit dossier en spreken met alle betrokken partijen. Van zodra de overlast is vastgesteld zullen we dan ook kijken wat de mogelijkheden zijn om op te treden.”
B.C. is zich dan weer van geen kwaad bewust. De vrouw leeft, samen met haar Oostendse vriend, aan de rand van de maatschappij en wimpelt alle beschuldigingen van zich af. Toen we aanklopten om het gesprek aan te gaan, werden we verwelkomd op een erg doordringende urinegeur en ontelbare vliegen. “Het stinkt hier helemaal niet en waar de anderen last van hebben is mijn probleem niet”, liet ze optekenen.
Over het feit dat er heel wat klachten zijn over de hygiënische toestand van zowel haar woning als de volledige straat en het feit dat kinderen hiermee worden geconfronteerd, is ze eveneens duidelijk. “Ik doe wat ik moet doen en ik ben proper. Ook mijn dieren zijn allemaal erg proper en zorgen niet voor overlast. Als de kinderen er last van hebben moeten ze maar de andere ingang van de school gebruiken. Iedereen moet me met rust laten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
