Pierre De Coninck (78) van vzw Lichtbaken, een sociaal restaurant in Oostende, ziet het aantal daklozen en mensen die in armoede leven jaar na jaar stijgen. Zeker tijdens de winterperiode is de vraag extra groot. “De stijgende energiefactuur en het coronavirus duwen mensen meer dan ooit in armoede.”
De temperaturen dalen en dan weet je dat de winter er zit aan te komen. Tijdens de winterperiode is de vraag naar voedselpakketten en warme maaltijden bij vzw Lichtbaken doorgaans groter. Jaar na jaar ziet voorzitter Pierre De Coninck de vraag echter stijgen.
“We hopen nog lang verder te kunnen doen, maar het moet haalbaar blijven”, zegt Pierre, als we hem vragen of er voldoende aanlevering van goederen en financiële middelen is. “Het coronavirus heeft het voor ons erg moeilijk gemaakt. Elk jaar kregen we een deel van de koek van ‘De Warmste Week’ van Studio Brussel, of werden er activiteiten georganiseerd. Daar haalden we het merendeel van onze inkomsten om aankopen te doen voor de mensen die hier dagelijks komen eten. Vorige vrijdag waren er dat nog 170. Dat is een pak, hé.”
Schrijnende situaties
“Zelf heb ik het nooit slecht gehad”, zegt Pierre. “En als het aan mij ligt, dan heeft niemand het slecht. De realiteit is echter anders. De armoede stijgt en dat merken we hier ook wel. Het coronavirus heeft er weinig goed aan gedaan. Weet je dat we hier zelfs mensen ontmoeten die ooit een eigen horecazaak hadden en nu niets meer hebben? Schrijnend is dat. Die mensen hebben hun leven lang gewerkt, en zagen door het coronavirus alles kapotgaan. Maar er zijn zoveel redenen waarom iemand in armoede belandt. Echtscheidingen vormen de grootste reden. Dat hoor ik erg vaak.”
Vorige vrijdag kwamen hier 170 mensen eten. Dat is een pak, hé
Pierre biedt, naast een warme maaltijd of voedselpakketten, ook een luisterend oor aan. “Mensen willen maar al te graag hun verhaal doen, maar willen dat niet lukraak aan iemand vertellen. In mijn bureau heb ik een zithoek ingericht en als ik merk dat iemand even een luisterend oor nodig heeft, dan neem ik die mensen mee naar mijn bureau. We ploffen ons in de zetel en dan doen ze hun verhaal. Daar zitten soms erg schrijnende toestanden tussen, ik kan het je verzekeren. Of ik dat niet meeneem naar huis? Vaak wel. Zulke verhalen laten je niet meer los. Ik zou zo graag iedereen willen helpen aan een beter leven, maar dat is niet mogelijk.”
De stijgende energiekost en het virus duwen mensen in armoede
Volgens Pierre bereikt hij met Lichtbaken lang niet iedereen. “Die drempel, hé. Dat is voor veel mensen moeilijk. De stap op zoek naar hulp. Er is nog heel veel verdoken armoede in Oostende. En ik snap dat ook wel. Ik had vroeger mijn eigen textielbedrijf en heb nooit iets tekort gehad. Er was zelfs een periode dat ik in Oostende niet op restaurant durfde te gaan, uit vrees om mensen die dat niet kunnen de ogen uit te steken. Dat is wel het laatste wat ik wil. Er glippen nog te veel mensen door de mazen van het net. Mensen die evenveel hulp nodig hebben als de mensen die hier komen.”
Met de winter in aantocht en de combinatie met de stijgende cijfers van het aantal besmettingen ziet Pierre de vraag de komende maanden nog stijgen.
Allemaal vrijwilligers
“Voorlopig lukt het allemaal nog, maar veel meer mensen kunnen er niet meer bij. Al verzeker ik dat we, als de vraag nog stijgt, daar ook wel weer wat op vinden. Voor alle duidelijkheid: niemand wordt hier betaald, hé. Wij werken hier allemaal als vrijwilliger. We krijgen heel veel vraag van mensen die als vrijwilliger aan de slag willen bij ons. We hebben nu een team van een tiental mensen en ik ben ze daar heel dankbaar voor. Of er al opvolging klaarstaat? Ik zal ervoor zorgen dat Lichtbaken niet ophoudt te bestaan, als ik er op een dag niet meer ben. Ik denk nog lang niet aan ophouden, al gaat het allemaal veel minder vlot dan in de beginjaren. Maar we doen voort en hopen op verdere steun van iedereen die een goed hart heeft.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
