Op vrijdag 29 november trekt Caroline Zonnekeyn voor het laatst de deur van haar SPAR-filiaal achter zich dicht. “Na 43 jaar in de warenhuissector, waarvan het grootste deel als zelfstandig uitbater, is het tijd om wat te genieten en de vele verloren tijd met de familie in te halen. En neen, er wacht geen zwart gat. Al zal ik Stefaan wel eens moeten vragen hoe de wasmachine werkt”, bekent Caroline.
“Ik ben ooit begonnen als kassierster in de CODI in Bredene Duinen”, herinnert Caroline Zonnekeyn (62) zich. “Stefaan werkte toen in het magazijn. We werden al snel meer dan collega’s en omdat koppels niet samen in een filiaal mochten werken, werd ik overgeplaatst naar Bredene Sas. Stefaan werd gerant in het filiaal Duinen.”
Na enkele naamswijzigingen van Codi naar Edi werden Caroline en Stefaan zelfstandig uitbater van een filiaal van Inter Battard en werd in 2005 de SPAR Sas boven de doopvont gehouden.
Verhuizing
“Ons filiaal bevond zich toen in de Zuidstraat (waar vandaag ReCycle is ondergebracht, mm). Met de opening van het Shopping Center in 2010 lag een verhuizing naar daar eigenlijk voor de hand. Samen met Torfs schoenen en JBC waren wij de eersten op het nieuwe winkelcentrum. Het betekende voor ons natuurlijk een flinke investering, ook omdat we nog maar net de zaak in de Zuidstraat hadden vernieuwd. Maar het was springen of verdrinken. De Nukkerstraat, toch dé winkelstraat op de wijk Sas, was op sterven na dood na het verdwijnen van de post, de bank en familiezaken zoals Costenoble. In de Zuidstraat blijven, zou de dood van onze zaak betekend hebben.”
“Ik zal Stefaan eens moeten vragen hoe de wasmachine werkt”
Toch was het maar de vraag of het cliënteel zou volgen. “Dat deed het gelukkig wel, ook al was er aanvankelijk wat commentaar. Een busverbinding zou daarom nog altijd welgekomen zijn voor wie niet me de wagen tot aan het winkelcentrum raakt.” Een grotere winkel bracht behalve meer personeel ook meer cliënteel met zich mee. “We bedienen vandaag klanten uit Bredene, Oostende, Oudenburg en De Haan en zijn zeven dagen op zeven open. Op piekmomenten is het hier razend druk. Op zaterdagnamiddag, als klanten na een bezoek aan de Hubo of Bel & Bo nog even bij ons binnen lopen voor de laatste boodschappen, is het vaak drummen.”
Welverdiend
Het betekent dat Caroline gemakkelijk werkweken van 65 uur klopte. Ook Stefaan deed natuurlijk zijn duit in het zakje, maar promoveerde na verloop van tijd tot huisman in de familie Hoste-Zonnekeyn. “Dan liep hij hier niet te veel in de weg”, grapt Caroline. “Ik moet toegeven dat ik straks aan Stefaan zal moeten vragen hoe de wasmachine werkt. Of ik hem na 20 november ontsla als huisman is trouwens nog voorwerp van onderhandelingen…”
Laat het duidelijk zijn, na 43 jaar met doorgaans werkdagen van twaalf uur is Carolines aanstaande pensioen welverdiend. “Ik zal het sociaal contact met de klanten allicht wel missen, maar ’s avonds kom ik doorgaans pompaf thuis. Ik besef dat ik vooral familiaal veel heb moeten missen. Dat gaan we nu inhalen. Eens op reis gaan met de dochters en kleinkinderen. En we hebben ook twee elektrische fietsen gekocht. Die zullen hun werk hebben. Weet je, gewoon eens samen aan tafel zitten, zat er de voorbije jaren niet in voor Stefaan en mij omdat we mekaar vaak aflosten in de zaak. Dus nog enkele dagen inspringen na mijn pensioen opdat ik zeker niet in het befaamde zwarte gat zou vallen, zoals mijn dochters suggereerden? Neen, dank u wel! Het wordt een propere breuk. Het is mooi geweest.”
KVDO
De weinige vrije tijd die Caroline en Stefaan de voorbije jaren hadden, besteedden ze aan KVO (nu KVDO). “Wij verzorgden er ook de koude buffetten in de loges. Iets wat we straks als vrijwilligers verder zullen blijven doen”, pikt Stefaan in. “Weet je dat, toen ik vroeger al eens een paar uur thuis zat, ik meteen schuldgevoelens had? Liet ik de zaak niet in de steek? Moest ik niet weer snel op post zijn? Hoewel ik best goede medewerkers had. Ze zijn als familie geworden”, gaat Caroline verder.
“Terwijl goed personeel vinden de laatste jaren best wel problematisch is geworden”, merkt Stefaan op. Het zijn zorgen die het ondernemerskoppel vanaf volgende maand voorgoed achter zich kan laten. “Vanaf nu wordt het genieten van onze twee dochters en vijf kleinkinderen. Het is een mooi vooruitzicht.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
