Sinds 1 mei 2019 wonen Simon Degroote en Louise Dejonghe op een appartement in het Zwitserse Adliswil, op zo’n 720 kilometer van Ingelmunster. Ze werken als kinesist en osteopaat in de Praxis für Osteopathie und Physiotherapie, Peter Bonthuis in Wollerau. Op 30 september 2020 werd hun dochtertje Carlotta geboren.
Simon (31) is de zoon van zelfstandig schilder Bart en Sabine Degroote-Viaene uit de Oostrozebekestraat in Ingelmunster. Louise (29) is de dochter van Jan en Sabine Dejonghe-Verstraete uit Oostrozebeke. Tot 2008 woonde Louise met haar familie in de Bruggestraat, rechtover de slagerij Wim, in Ingelmunster. Het gezin verbleef ook twee jaar in Amerika. Nu wonen haar ouders in Oostrozebeke.
Simon ging naar de kleuterafdeling van de Centrumschool en daarna naar De Wingerd. Hij volgde de middelbare studies in Waregem en studeerde kinesitherapie aan de Universiteit Gent (Revaki Ugent), waar hij in juni 2014 afstudeerde. Louise trok voor het kleuter en lager onderwijs naar de meisjesschool in de Centrumschool. Ze studeerde twee jaar in het Instituut Edelweiss, zat op de schoolbanken in Amerika, in Izegem én volgde daarna de richting osteopathie aan The International Academy of Osteopathy (IAO) in Gent. In 2014 gingen ze samen wonen in de Bruggestraat 67, waar voordien de fietsenhandel Jan Landuyt was gevestigd. Daar had Louise haar praktijk als osteopaat. Simon werkte als kinesist in de groepspraktijk van Bart Demets in Oostrozebeke. Op 24 juni 2017 stapten ze in Ingelmunster in het huwelijksbootje.
Je was vele jaren actief in het voetbal?
Simon: “Ik voetbalde tot aan mijn 14e bij Ingelmunster. Daarna voetbalde ik één jaar in Waregem en tot mijn 19e bij de U19 van Cercle Brugge. Ik speelde ook bij de eerste ploeg van Meulebeke. Ik was eveneens enkele jaren kinesist bij Mandel United; tot we dus naar Zwitserland vertrokken.”
Vanwaar plots die ommekeer in jullie leven? Waarom Zwitserland?
Simon: “Louise heeft een vriendin waarmee ze studeerde in Gent, maar die in Zwitserland werkt. We trokken één weekend naar die vriendin in Zwitserland. Toevallig was er daar een plaats vrij in die groepspraktijk waar zij werkte. Het gaat over een grote groepspraktijk met een afdeling osteopathie en kinesitherapie. Door ons bezoek kregen we van die Nederlandse baas een aanbieding om daar te komen werken. Osteopathie is hier goed gekend. De meesten osteopaten hier komen uit Nederland en België, omdat er hier slechts een beperkt aanbod is aan osteopathie-opleidingen. De mensen bezoeken hier ook heel snel een osteopaat. De baas streeft ernaar dat al zijn osteopaten dezelfde opleiding hebben genoten in Gent, want de school daar is gekend als één van de beste in Europa. Hij stelde een werkaanbieding voor aan Louise, die zei dat ik ook werk moest hebben. Ik kon op de afdeling kinesitherapie werken. Louise zag het direct zitten, ik moest er langer over nadenken.”
Waarom zei je toch ja tegen dat aanbod?
Simon: “Omdat Zürich maar op 720 km van Ingelmunster ligt. Met weinig verkeer en zonder files zijn we in zeven uur terug in Ingelmunster. We vonden het aanbod ook interessant. We werken in een groepspraktijk met zes osteopaten, vier kinesisten en drie secretaressen. We werden meteen hartelijk ontvangen in een heel leuk team met vooral Nederlandse en Belgische collega’s. Onze uren zijn gevarieerd. Hier werken als kinesist is wel een groot verschil met Ingelmunster, waar ik soms tot 22 uur aan ‘t werk was, omdat de meeste mensen na hun dagtaak langskomen. Hier is dat anders. Ze begrijpen zelfs niet dat een kinesist in ons land zolang werkt. Hier maken de mensen tijdens de dag tijd vrij om naar de kinesist te gaan.”
Louise: “Simon en ik werken in Praxis für Osteopatie und Physiotherapie, Peter Bonthuis in Wollerau op zo’n 15 minuten rijden van ons appartementencomplex in Adliswil, met speelpleintjes en wandelgelegenheid. In Zwitserland is het hier redelijk vlot rijden. We wonen dichtbij de autosnelweg en hebben dus een vlotte verbinding. In ongeveer 20 minuten zitten we in ‘t centrum van Zürich of in de bergen. Zwitserland heeft een prachtige natuur. We zijn heel graag buiten en er valt hier van alles te beleven. In de zomer gaan we vaak zwemmen in de meren en in de winter kunnen we sneeuwwandelingen maken en gaan we skiën.”
Hoe moeilijk was het om Ingelmunster achter je te laten? Lag je daar ‘s nachts wakker van?
Simon: “Over het algemeen slaap ik heel goed (lacht) . Maar het is logisch dat je denkt aan je sociale contacten met familie en vrienden. Daar heb ik het ook het moeilijkst mee.”
Mis je in Zwitserland bepaalde gerechten?
Louise: “Eerlijk, het eten is beter in België. Hier kennen ze vooral schnitzels. Ik mis vis, heerlijke mosselen en grijze garnaaltjes. Ik mis ook frieten met stoofvlees. Hier kunnen we niet zomaar een frituur binnen stappen. Komt mijn familie af, dan laat ik altijd Lays-chips meebrengen want dat verkopen ze hier niet. Ze verkopen hier wel Zwitserse chocolade, maar de Belgische chocolade is veel beter.”
Simon: “Het grootste verschil tussen België en Zwitserland: België is goed om te leven, maar hier ligt de levenskwaliteit nog iets hoger. De natuur is ongelofelijk mooi met veel bergen en meren.
Is het leven er duur?
Louise: “Het is duur voor huur, eten, drinken. Vis en vlees zijn inderdaad niet goedkoop, maar je hebt hier ook een Lidl. Uitstappen en gaan skiën kost ook veel. Elektronica, kleren en schoenen kan je qua prijzen vergelijken met ons land.”
Hoe zit het met corona waar jullie verblijven?
Simon: “Hier zijn de maatregelen altijd minder streng geweest dan in België. Vorig jaar in maart zaten we ook met een lockdown, maar ze lieten vlug de economie weer draaien. Sinds mei 2020 is het weer normaal. We dragen wel nog mondmaskers.”
Louise: “We hebben hier inderdaad iets minder last van de maatregelen. In de weekends zijn we meestal buiten in de natuur. Met onze vrienden gaan we wandelen in de natuur, maar hier is er wel meer toegelaten dan in België. Het grootste nadeel voor ons nu is dat we langere periodes onze familie en vrienden niet kunnen zien door de strenge maatregelen om te reizen.”
Hoelang is het geleden dat jullie nog de familie zagen?
Simon: “Eind juni 2020 waren we voor een viertal dagen in Ingelmunster en Oostrozebeke. In de herfst van 2020 kwamen ze langs om Carlotta te bezoeken.”
Enig idee hoe lang jullie in Zwitserland zullen blijven?
Louise: “Onze contracten zijn voor onbepaalde duur. We zijn gekomen met de intentie dat het een ervaring is en we zien wel hoelang we blijven. Steekt het ons na twee jaar tegen, dan kunnen we zonder problemen terugkeren.”
Simon: “Na twee jaar kunnen we evalueren. Als Louise of ikzelf het niet meer ziet zitten, dan kunnen we vlug terugkeren. Blijven we hier langer, dan is het een bewijs dat het ons goed gaat.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
