Sarah Tommeleyn (27) verloor vijf jaar geleden haar broer Jelle: “Ik ben heel hard geweest voor mezelf”

Sarah Tommeleyn met een foto van haar betreurde broer. “Jelle zijn dood heeft me veranderd”, zegt ze.© Frank Meurisse
Sarah Tommeleyn met een foto van haar betreurde broer. “Jelle zijn dood heeft me veranderd”, zegt ze.© Frank Meurisse
Tim Vansteelandt
Tim Vansteelandt Adjunct-hoofdredacteur

Een schokgolf. Een beter woord bestaat niet voor wat de plotse dood van Jelle Tommeleyn (24) uit Torhout vijf jaar geleden teweegbracht. De getalenteerde drummer kwam om het leven in een ongeval met vluchtmisdrijf. Vandaag wil zijn zus Sarah voor het eerst praten over die verschrikkelijke zondag de zevende februari.

Zondag 7 februari 2016, omstreeks 5.30 uur. Jelle Tommeleyn (24) uit Torhout en zijn vriendin Melanie Soenen (20) uit Bovekerke hebben er net een leuke nacht in discotheek Place2Party op zitten. Omdat ze allebei gedronken hebben, beslissen Jelle en Melanie te voet naar huis in Sint-Henricus te gaan. Het is maar 3 kilometer stappen.

Na slechts enkele meters loopt het gruwelijk fout. Het koppel wandelt op het fietspad langs de Brugsebaan in Lichtervelde, wanneer Melanie een stoot tegen haar linkerarm voelt. Jelle is weg. Een bestelwagen wijkt fors af van zijn rijvak, grijpt Jelle en katapulteert hem 40 meter ver weg. Melanie ziet de bestelwagen doorrijden. Er is niemand om haar te helpen.

Verschrikkelijk nieuws

Zondag 7 februari 2016, omstreeks 6 uur. De bel gaat ten huize Tommeleyn in de Paleputstraat in Torhout. Mama Kathleen wekt zus Sarah. Er is iets gebeurd met Jelle. In de woonkamer staat een man, die zegt dat het gezin zo snel mogelijk moet vertrekken naar het ziekenhuis. Onderweg rijden papa Marc, Kathleen en Sarah langs discotheek Place2Party, waar politiewagens en een ambulance staan. Aan de gezichten van de mensen op de spoedafdeling valt af te lezen dat de situatie ernstig is. Dan volgt het verschrikkelijke nieuws: Jelle heeft het niet gehaald.

Zondag 7 februari 2021. Het is dag op dag vijf jaar geleden dat Jelle om het leven kwam bij een dramatisch ongeval met vluchtmisdrijf. Sarah voelt zich voor het eerst klaar om te praten over het ongeval. “Elk jaar opnieuw voel je dat die zevende februari eraan komt. Ik doe die dag niets speciaals. Integendeel, meestal plan ik zoveel mogelijk om te voorkomen dat ik thuis zit en tijd heb om eraan te denken.”

“Jelle blijft mijn grote broer, maar ik moet nu alles als eerste doen. Zonder voorbeeld”

Vandaag woont Sarah in Izegem. Het gaat het goed met haar, helemaal anders dan vijf jaar geleden. “Ik ben heel hard geweest voor mezelf. Terwijl mijn ouders heel veel mensen over de vloer kregen en daar veel steun uit haalden, zat ik alleen op mijn kamer. Ik wilde met niemand praten, en al zeker niet over wat er gebeurd was. Ook nu vind ik dat nog altijd moeilijk. Zelfs met mijn ouders praat ik er niet zo vaak over. Ik ben blij dat we nog altijd een goed gezin vormen. En dat het goed gaat met mijn mama en papa. Ze zitten zeker niet stil.”

Ondertussen is Sarah er 27. Drie jaar ouder dan Jelle geworden is. Ze heeft haar grote broer ingehaald. “Zo voelt het voor mij niet, maar ik moet nu wel alles als eerste doen in plaats van hij. Alleen gaan wonen, trouwen, kindjes krijgen… Zonder zijn voorbeeld. Jelle kon al vader geworden zijn, daar denk ik vaak aan. Dat ik geen tante kan zijn en zijn kinderen kan zien opgroeien. Zijn toekomst zien. Dat mis ik echt. Jelle zijn dood heeft me veranderd. Ik relativeer veel meer. Als er iets misloopt, denk ik: er zijn ergere dingen .”

Trommeleyn

“Jelle en ik waren als kind niet echt twee handen op één buik, maar de laatste jaren schoten we heel goed op met elkaar”, vertelt Sarah. “De laatste maanden ging ik mee met hem om pakjes te leveren, in zijn busje van PostNL. We hebben toen heel veel gepraat en natuurlijk ook gelachen. Ik zag hem niet zo vaak, omdat hij altijd bezig was met zijn muziek, maar ik wist dat Jelle altijd klaarstond voor mij. Hij was zo goed met mensen. Het was onmogelijk om Jelle niet graag te zien. Hij hield van iedereen en andersom. Dat werd duidelijk op de begrafenis, waar heel veel volk was.”

Jelle leeft vandaag voort in de herinneringen van heel veel mensen, maar ook in een bijzonder project van zijn zus: Trommeleyn. “Heel wat vriendinnen van mij zijn zwanger. Zo kwam ik op het idee om iets te doen met mijn mode-opleiding en zelf babyspulletjes te maken. De naam is uiteraard een eerbetoon aan Jelle. Trommelingsje was één van zijn bijnamen, omdat hij drummer was. Of ik zelf al aan kindjes denk? Dat is iets voor de toekomst”, glimlacht Sarah.


Lees hier het opiniestuk dat journalist Tim Vansteelandt schreef over het overlijden van Jelle Tommeleyn.


Jelle Tommeleyn (03/11/1991-07/02/2016)

Jelle Tommeleyn was vaak te vinden op concerten.© Melanie Soenen
Jelle Tommeleyn was vaak te vinden op concerten.© Melanie Soenen

Jelle Tommeleyn is geboren op 3 november 1991. Hij was de zoon van Marc Tommeleyn en Kathleen Braem en de broer van Sarah. Jelle liep school aan de Maricolen in Brugge en studeerde vier jaar aan de Jazz Studio in Antwerpen. Hij werkte als koerier voor PostNL en was drumleraar bij Drums & Co in Gits. Muziek was zijn leven. Jelle was drummer in drie bands: het Lichterveldse Miava, het Roeselaarse Blackbird Phantom en het Brugse The Heavy Crown.

Jelle stierf in een ongeval met vluchtmisdrijf op 7 februari 2016. De doodrijder, leerkracht Bryan I. uit Lichtervelde, kreeg aanvankelijk een gevangenisstraf van 5 jaar opgelegd. In beroep werd die omgezet in een werkstraf van 240 uren. Hij kreeg ook een boete en een rijverbod van drie jaar. De man hield altijd vol dat hij niet wist dat hij iemand had aangereden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier