Na een lange carrière als laborante en in de Zultse gemeenteraad, gooit Sally Cosyns (47) het binnenkort over een heel andere boeg. Ze liet zich omscholen tot verlies- en rouwcoach en wil daar ook haar nieuwe beroep van maken. “Mijn beide ouders zijn reeds overleden en ik heb pas onlangs beseft dat ik daardoor nog heel veel verdriet in mijn lijf had”, zegt Sally.
Sally Cosyns was in Zulte vooral bekend als sterkhouder van de lokale CD&V-afdeling. Ze zetelde zestien jaar in de gemeenteraad voor ze er in november 2022 geheel onverwacht de brui aan gaf. “Ik heb in die periode uit ongeveer alles de stekker getrokken”, zegt Sally. “Ik ben een beetje gecrasht, ook op mijn vaste job als laborante in het ziekenhuis van Gent. Ik had het moeilijk maar besefte zelf niet goed waarom.”
Nooit verwerkt
“Ik verhuisde van het ziekenhuis van Gent naar dat van Deinze. Daar was het een stuk rustiger en ik begon me spontaan wat te verdiepen in rouwprocesessen. Op mijn dertigste ben ik mijn vader verloren aan kanker en vijf jaar geleden overleed ook plots mijn moeder. Ik heb pas onlangs beseft dat ik dat nooit helemaal verwerkt heb.”
“Mijn moeder overleed in februari 2019 en in juni van dat jaar ben ik opgekomen voor de federale verkiezingen. Nu denk ik dat ik wel gek geweest moet zijn. Ik kreeg er wel energie van maar dat was absoluut een vlucht om niet te moeten stil staan bij het verlies. Sommige vluchten in alcohol, andere lachen hun verdriet weg, voor mij was het werken.”
Retraites
“Ik heb klassieke therapie gevolgd waar je enkel moet vertellen maar dat was niets voor mij. In plaats daarvan ben ik op een aantal retraites geweest. Dat is meer gericht op dialoog. Mensen komen er tot rust, staan stil bij wie ze zijn, wat niet meer bij hen past en wat ze los kunnen laten. Afgelopen zomer ben ik ook cursussen beginnen volgen bij Rouw en Verlies Vlaanderen.”
“Intussen heb ik een diploma maar het is belangrijk om te blijven bijscholen. In oktober ben ik van plan om officieel te starten als rouw- en verliescoach. Ik ben nog aan het afwegen of ik dat meteen in hoofd- of eerst in bijberoep zal doen. Het wordt hoe dan ook een tweede leven dat start, door die cursus ben ik getransformeerd.”
Taboe doorbreken
“Ik wil nog steeds iets doen voor mensen maar op een zachtere manier dan in de politiek of in een ziekenhuis. Er is nog een groot taboe rond verdriet en verlies. Dan gaat breder dan enkel afscheid nemen van een overleden vriend of familielid. Je kan ook rouwen om het verlies van bijvoorbeeld een ledemaat, een huisdier of zelfs een job. Rouwen is hoe dan ook werken. ‘Tijd heelt alle wonden’, dat is een mythe. Mijn vader overleed zeventien jaar geleden, maar pas vorig jaar ben ik alle fases van rouw doorlopen.”
“Praat erover, dat is de boodschap. Ik weet dat de drempel hoog is, daarom is het voor mij als rouwcoach zeer belangrijk dat er vertrouwen is en dat mensen zich veilig voelen. Ik kan hen rustig bij mij thuis ontvangen in een bijgebouwtje. In de toekomst zou ik graag zelf retraites of zelfs kinderkampjes organiseren.”
(JF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
