Het kwakkelweer van afgelopen zomer had dan toch één positief gevolg: onze kustredders moesten bijna de helft minder vaak uitrukken dan vorig jaar. Al is elk van die 422 interventies op zee er nog altijd één te veel, vindt directeur An Beun van kustreddingsdienst IKWV. “In een ideale wereld is iedereen zich bewust van de gevaren van de zee. En zijn wij dus overbodig.”
Terwijl de in totaal 1.800 redders aan onze kust vorig jaar nog 729 keer moesten uitrukken voor incidenten op zee, moesten ze dit jaar slechts 422 keer tussenkomen. Dat is een daling van 42 procent. Volgens directeur An Beun van de overkoepelende Intercommunale Kustreddingsdienst West-Vlaanderen (IKWV) heeft veel te maken met het kwakkelweer van afgelopen zomer. “Onze cijfers gaan hand in hand met wat de weergoden voor ons in petto hebben.”
Blankenberge is de weinig benijdenswaardige kampioen van de interventies: 88 keer moesten redders er ingrijpen omdat iemand in de problemen kwam in of op het water. In 51 gevallen ging het om een surfer in nood. Redders hadden het minst werk in Bredene: ze moesten er slechts vijf keer ingrijpen.
Ook in Oostende was het opvallend rustig met amper 16 interventies. De kustredders hadden er wel de handen vol met liefst 237 meldingen van verloren gelopen personen. Dat is bijna een derde van het totaal aan onze kust de voorbije maanden: 753. Blankenberge (126) en Koksijde (100) vervolledigen de top drie, maar wel op ruime afstand van de Koningin der Badsteden.
Kwallenbeten
Voor de redders was het een al bij al rustige zomer, maar de EHBO-posten hadden de handen meer dan vol. In totaal klopten 7.328 strandgangers er aan voor kleine en minder kleine ongemakken. Splinters, kleine snijwonden en schelpjes in de voet waren de vaakst voorkomende kwaaltjes. In totaal werden er ook 40 pietermansteken en 361 kwallenbeten verzorgd.
Het seizoen startte dit jaar op 6 mei, terwijl de laatste redders hun post pas op 17 september verlieten. “We hebben dagelijks 83 reddingsposten bemand, goed voor 450 redders die tegelijkertijd de situatie in het oog houden, over een afstand van om en bij de 34 kilometer strand. Daarmee is onze Vlaamse kust een van de best beveiligde strandstroken ter wereld. Zoniet dé beste.”
Dodelijke slachtoffers
Toch biedt dat geen garantie dat er geen slachtoffers vallen. Afgelopen zomer verdronken twee jongeren van 16 en 20 uit Sint-Jans-Molenbeek in respectievelijk Bredene en Oostende, telkens buiten de toezichtsuren van de redders en in één geval ook in een onbewaakte zone.
“Hoewel deze jammerlijke voorvallen buiten onze verantwoordelijkheid vallen, komen zulke verhalen heel hard binnen. De afgelopen veertig jaar is er on our watch slechts één zwemmer verdronken, maar elke dode is er één te veel. Er is volgens ons dringend nood aan meer preventie en uitleg over wat zwemmen in zee inhoudt. Veel mensen zijn zich niet bewust van de gevaren van de zee. Soms is het concept eb en vloed hen zelfs compleet onbekend.”
Daar ligt een belangrijke taak voor het onderwijs, stelt An Beun. “Geen betere plek om de basis bij te brengen. We botsen nog veel te vaak op onwetendheid. Jongeren de beginselen van de zee bijbrengen, zou een wereld van verschil maken. Daarnaast merken we jaar na jaar ook dat de gemiddelde Belg steeds minder goed kan zwemmen. Die kennis gaat pijlsnel achteruit.”
“Vroeger moest je de schoolslag perfect onder de knie hebben, nu volstaat het om gewoon tot aan de rand van het zwembad te raken. Golven, temperatuurschommelingen, de getijden, stromingen… Ons advies: wie niet of niet goed kan zwemmen, mag niet dieper dan knie- of heuphoogte in zee en blijft best in de buurt van de waterlijn. Zo word je niet verrast door de zee.”
Sensibiliseren
De komende jaren wil IKWV volop de sensibilisatiekaart trekken. “We willen wegen op overheden om actie te ondernemen, want dat is meer dan nodig. In een ideale wereld is iedereen zich bewust van de risico’s van de zee en zijn wij bij wijze van spreken overbodig. Daarnaast willen we ook werk maken van verdere digitalisering. Nu bereiken alle cijfers per reddingspost ons nog analoog en kunnen we pas in de herfst naar buiten treden, dat willen we graag meteen na de zomermaanden doen. Om mensen nog meer bewust te maken van het belang van ons werk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
