Rode Kruis Tielt staat al 36 jaar in voor Dienst 112: “Niet meer te vergelijken met beginjaren”

Ivan en Paul zijn al 36 jaar actief bij de permanentiedienst van de Dienst 112. © TM
Redactie KW

Al 36 jaar lang staat de Tieltse afdeling van het Rode Kruis in voor de dienst 112. Sinds 12 mei 1986 staan vrijwilligers van de lokale afdeling in voor de permanentie ’s avonds, in weekend en op feestdagen. Afgelopen weekend werd de 35ste verjaardag van de dienst met een jaar vertraging gevierd.

Vrijwilligers Paul De Cokere (57) en Ivan Voet (67) zijn er al van in het begin bij. “We zijn altijd ambulanciers geweest”, lacht Ivan. Ze weten dan ook als geen ander dat er in al die jaren enorm veel veranderd is aan de dienst. “Je kan het eigenlijk niet met elkaar vergelijken. Alles is zoveel moderner geworden. Zo zijn het materiaal en de ziekenwagens helemaal getransformeerd. Vroeger moest je voor je vertrok naar een oproep eerst op een grote kaart van de stad kijken welke route je best zou nemen, terwijl je het nu gewoon in de GPS kunt kijken.”

Opleidingen

Ook grondig geëvolueerd: de opleidingen. “Die zijn veel zwaarder geworden”, vertelt Paul. “Al is dat op zich niet slecht. Het is ook allemaal veel strikter gereglementeerd. Ook een voordeel, want daardoor is er meer uniformiteit. Vroeger deed iedereen het een beetje op zijn manier.”

Voor die opleidingen was Tielt in de beginjaren trouwens een van de pionieren. De afdeling Tielt fungeerde toen immers als testcase voor de zware opleiding tot ambulancier. De scholing bestond uit 60 uur opleiding en 40 uur stage op een spoedgevallendienst. Het vormde de basis van een nationaal scholingstraject voor ambulanciers. Op vandaag bestaat die opleiding uit de basisopleiding hulpverlening-ambulancier, goed voor 160 uur theoretische opleiding, 36 uur stage op ziekenwagendienst en 16 uur stage op de MUG-dienst. Daarbij komt ook nog eens een jaarlijkse vorming van 24 uur.

Minder stress

In die 36 jaar hebben Paul en Ivan veel meegemaakt en gezien. “Dat zorgt er ook wel voor dat je minder stress hebt bij een oproep”, geeft Paul aan. “Je hebt wel nog een adrenalinestoot, maar de piek is toch wat afgevlakt. Al is dat op zich niet slecht, want op die manier kan je rationeler handelen. Vroeger zou ik er misschien meteen opvliegen als ik ter plekke kom, terwijl ik nu even de tijd neem om de situatie in me op te nemen.”

Allebei zien ze evenwel dezelfde uitdagingen voor de toekomst. “Het wordt steeds moeilijker om geschikte vrijwilligers te vinden”, klinkt het in koor. Het is een gevoel dat leeft bij de hele afdeling. Via terugkerende wervingscampagnes probeert het Rode Kruis dan ook mensen warm te maken voor de dienst 112. (TM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier