Er staan heel wat veranderingen op til in de Pastorale Eenheid O. L. V. van Vrede regio Ieper. Niet alleen gaat deken Roland Hemeryck op 20 november met pensioen, ook priester Mathias Parret verlaat na tien jaar de Ieperse kerkgemeenschap. Vanaf 8 januari wordt hij pastoor in de federaties Gistel en Oudenburg.
Mathias Parret werd geboren op 8 juli 1983 in Ieper. Hij groeide op in Bikschote als de oudste van drie zonen. Na zijn collegejaren in Ieper studeerde hij geneeskunde, maar na enkele jaren brak hij zijn studies af om volop voor zijn roeping te gaan. In 2011 werd hij tot priester gewijd. Zijn eerste benoeming in 2012 was meteen in zijn thuisstad Ieper. Ondertussen is er veel veranderd. “Toen ik begon, bestond de federatie uit Ieper en de zuidelijke rand van Ieper met Zillebeke, Hollebeke, Voormezele, Dikkebus en Vlamertinge. Toen waren we met vier priesters: deken Roland Hemeryck, pater Boni, Igor de Bliquy en ikzelf. In 2017 kwamen Boezinge, Brielen, Elverdinge en Zuidschote, en in 2020 ook Langemark-Poelkapelle, erbij. Pater Boni is ondertussen met pensioen en Igor is ingetreden bij de kapucijnen. Nu werken we met vijf voor de federatie. Ikzelf, de deken, priester Ettien, zuster Lieve Desodt en diakens Lode Caes en Frank Allewaert”, geeft Mathias mee.
Nieuwe zending
Nu staan er weer grote veranderingen op til. Op 20 november gaat deken Roland Hemeryck met pensioen en op het einde van het jaar neemt ook priester Mathias afscheid van de federatie. De bisschop benoemde hem als pastoor van de federatie Gistel (die bestaat uit de parochies Zevekote, Moere, Snaaskerke, Gistel, Eernegem en Bekegem), en van de federatie Oudenburg (die bestaat uit de parochies Westkerke, Roksem, Ettelgem en Oudenburg). “Als pastoor weet je dat je valies op wieltjes staat”, vertelt Mathias. “Dat wil zeggen dat je om de zo veel tijd een nieuwe opdracht krijgt, een nieuwe zending. Dat is gemiddeld na tien jaar. Op 2 september was het dag op dag tien jaar dat ik in Ieper ben.” Het is met veel dankbaarheid dat Mathias terugblikt op de afgelopen tien jaar in Ieper. “Want het is heel zeldzaam dat je benoemd wordt in je eigen thuisparochie. Toen ik mijn benoeming kreeg, dacht ik eerst dat het om te lachen was. Dat was niet iets dat ik durfde te hopen. Daardoor was het heel aangenaam. Je hebt direct een netwerk.”
Secularisatie
Toen Mathias pas priester werd, was de ontkerkelijking al volop aan de gang. Een kentering is er op dat vlak niet geweest de afgelopen tien jaar. “Het is dubbel. De secularisatie voltrekt zich, maar anderzijds zie je ook dat er kernen van geloof ontstaan, in die zin dat mensen er veel bewuster voor kiezen om naar de vieringen te komen. Daarom ben ik wel hoopvol naar de toekomst toe. Het cultuurchristendom is aan het verdwijnen, maar nu krijg je keuzechristendom. Ik ben dankbaar dat ik daar ook mijn steentje in kan bijdragen. Het is niet goed om een relict uit het verleden, de oude volkskerk, kunstmatig in stand te blijven houden. We moeten bouwen aan de kerk van morgen.” Als priester in Ieper heb je het privilege om in de statige kathedraal de mis voor te gaan, maar volgens Mathias moeten Gistel en Oudenburg niet veel onderdoen. “Ze hebben daar heel mooie kerken. Oudenburg is een van de oudste steden van de provincie, met een prachtige kerk en een abdijsite erbij. Momenteel zijn ze de kerk zelfs helemaal aan het restaureren. Gistel is dan weer bekend van de Heilige Godelieve met de processie. Je hebt daar ook abdij Ten Putte. In Eernegem, waar ik zal wonen, is bovendien een heel levendige gemeenschap. Ik kom terecht in een regio waar er veel kansen liggen”, besluit hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
