Als ik mijn kinderen ’s morgens aan de schoolpoort afzet, zie ik een groepje gesluierde mama’s met elkaar praten. Zij spreken een vreemde taal, en zijn ook vreemden voor me. Ik vind dat jammer. Jammer dat ik met een deel van de schoolpoortouders niet connecteer.
In de sociale psychologie is men daar niet verbaasd over. Soort zoekt soort, klinkt het daar. Daarom dat je partner en je vrienden meestal goed op je gelijken. In inkomen en interesses, zelfs in kledij.
Heel wat Kortrijkzanen zien de samenleving echter almaar minder op hen lijken. Zo kwam er afgelopen week een halal-supermarkt bij in Kortrijk. En de bekende slagerij Dujardin in de Wijngaardstraat is nu ook een halal-slagerij. Het zijn zichtbare tekenen van een veranderende bevolking, en dat maakt heel wat mensen ongerust. Zij zijn bang om een vreemde te worden in eigen stad. Daar wordt vaak lacherig over gedaan, maar in steden als Brussel en Antwerpen is het al zo. De stadjes errond, volgen. En dat geeft sociale stress, een gevoel dat het Vlaams Belang al decennia perfect capteert.
Paradoxaal genoeg verslechteren de recepten van het Vlaams Belang net de situatie. Want door constant moslims te viseren, door hen te demoniseren, verhogen ze net de drempel om met de moslimmama’s te gaan praten.
Net hetzelfde met het verzet tegen de nieuwe moskee, waarvoor deze week een bouwvergunning is aangevraagd. Wouter Vermeersch, fractieleider van het Vlaams Belang, stelt dat zijn partij “met uw massale steun alle politieke en juridische middelen in de strijd zal gooien om dit waanzinnige project te stoppen.” Maar zo vernedert en kleineert hij een heleboel mensen, die alleen maar willen samenkomen om te bidden, een grondwettelijk recht trouwens.
Willen we minder vreemden in onze stad, dan moet het ‘bashen’ op moslims stoppen. Want daardoor kruipt iedereen in zijn schulp, terwijl net het tegenovergestelde nodig is. Alleen contact zorgt voor minder vreemdheid. Al de rest zijn praatjes voor de vaak.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
