Met een blitzinterventie werd afgelopen maandag een stevige klap uitgedeeld aan de wereld van de georganiseerde misdaad. Politiediensten vielen binnen in het Value Stay hotel van Menen en konden zo een draaischijf van mensenhandel vleugellam maken. “We dienden de onderwereld een stevige klap toe, maar dit is pas het topje van de ijsberg”, klinkt het overtuigd bij commissaris Stefaan Vannieuwenhuyse. Het parket bevestigt de actie, maar is karig met commentaar.
Het was De Krant van West-Vlaanderen zelf die het circuit van mensenhandel op het spoor kwam. Op verschillende erotische websites boden dames van uiteenlopende origine hun diensten aan in de grensgemeente. Sensuele foto’s van Oosterse vrouwen, met namen zoals XiXi of Asian Girl, moesten mannelijke bezoekers kunnen overtuigen van hun talenten. Contact verloopt exclusief via Whatsapp, een mobiele communicatie app die op zowat iedere smartphone terug te vinden is en berichten versleutelt.
Meteen valt op dat op iedere vraag die wordt gesteld in slechts enkele seconden wordt beantwoord. Die antwoorden zijn, ongeacht de vrouw die wordt aangesproken, dezelfde en men komt meteen tot de kern van de zaak. Tarieven en duurtijden worden vermeld en steevast wordt hetzelfde adres doorgegeven, dat van het hotel Value Stay in Menen.
Een komen en gaan
Dat de plaats op een zekere populariteit kan rekenen, wordt al snel duidelijk. Na een uur in de straat kamperen zien we een eindeloos komen en gaan van mannen die keer op keer dezelfde manier van handelen hebben. Aan de ingang van het hotel houden ze halt, ze sturen via hun smartphone een bericht, kijken ongemakkelijk om zich heen en zodra ze een bericht terug krijgen, gaan ze naar binnen.
De dames in kwestie zelf dringen ook aan. We kregen nog enkele berichten terug met de vraag of we nog zouden langskomen, desnoods op een andere dag. Er is zelfs sprake van een vorm van permanentie waar mannen 24/7 van de dames hun aanwezigheid kunnen genieten. Volgens enkele omwonenden verbaast het hen helemaal niet dat het hotel als bordeel dienst doet. “Het is al langer dan vandaag dat het hier een komen en gaan is van mensen”, klinkt het bij een van hen. “In het begin vonden we dat vreemd dat iemand voor een half uur een hotel komt bezoeken, maar al snel hadden we door dat het hier om prostitutie ging. Van tijd tot tijd zag je dan een busje oprijden met vrouwen in, waarop het busje leeg terug vertrok.”
Niet op straat
De politie kende de situatie in het hotel ook en viel, onder toezicht van het parket, binnen. Procureur Frank Demeester is erg karig met commentaar. “Ik kan u enkel bevestigen dat de politiediensten er een operatie hebben uitgevoerd”, klinkt het. “In deze coronatijden heeft heel wat van de prostitutie zich verplaatst naar het internet en gebruiken ze die mogelijkheden om hun diensten aan te bieden ( wat ook na 1 maart nog verboden bleef, red. ). Er wordt steevast gebruik gemaakt van goedkope hotels en B&B’s en voor het gerecht is het uitermate moeilijk om hiertegen te kampen. Het vergt heel wat tijd en energie om die plaatsen en mensen te gaan vinden en ze verplaatsen zich ook constant. Tijdens de actie in het Value Stay hotel troffen we sekswerkers van Chinese en Roemeense origine aan. Meer zal ik in dit stadium van het onderzoek niet verklaren.”
Commissaris Vannieuwenhuyse is blij met het resultaat, maar blijft ook voorzichtig. “Onze diensten stelden verschillende processen-verbaal op aangaande mensenhandel en het hotel in Menen was een belangrijke schakel. We hebben een stevige tik uitgedeeld maar de actie zal verder, onder regie van het parket, worden uitgerold. Als politiezone werden we ook met het drieste, menselijke aspect geconfronteerd. We moeten de wet handhaven, maar de dames in kwestie kunnen we niet zomaar op straat gooien na het onderzoek. Een van hen, een vrouw van Chinese origine, werd door onze diensten diezelfde nacht nog onderdak aangeboden. De volgende morgen werd ze naar Antwerpen gebracht waar ze tijdelijk kan verblijven.”
Digitale reservaties
Jeroen Timmermans, CEO van de Value Stay Groep, benadrukt in een reactie dat ze zelf ook de politie hadden ingelicht. “Door de coronamaatregelen werden we verplicht over te schakelen op een compleet geautomatiseerd boekingssysteem. Ook van een receptioniste is tijdelijk geen sprake om toch maar te kunnen voldoen aan de strenge normen. Het gros van de reservaties verloopt dan ook compleet digitaal. Particuliere klanten krijgen we nog sporadisch over de vloer, het merendeel van de boekingen worden geplaatst door bedrijven, zo ook in het geval van de sexwerkers. We kregen argwaan, toen we merkten dat één specifiek bedrijf steevast meisjes naar het hotel stuurde, een wereld van verschil met het profiel van de arbeiders die vaak in ons etablissement verblijven. Ergens weet je dan dat er iets niet pluis is en onze vermoedens bleken helaas realiteit. Zodra ik met zekerheid kon zeggen dat hier zaken gebeurden die niet pluis waren, schakelden we de politie in. Vanzelfsprekend hebben we onze volledige medewerking verleend. Wij hebben hier immers niets mee te maken. We namen het hotel in Menen een tweetal jaren geleden over en zijn geschokt te merken dat men net ons etablissement heeft uitgekozen voor dergelijke verwerpelijke praktijken. Daar is bij ons geen plaats voor en we zullen er streng op toezien dat dit zich niet meer kan herhalen in de toekomst.”
Communicatiedame getuigt: “De klant denkt dat hij met de prostituee chat, maar in realiteit chat hij met mij”
Dat men in Menen te maken had met een goed georganiseerde machine blijkt wanneer we contact kunnen leggen met Sofie ( fictieve naam, echte naam gekend bij de redactie ). “Ik ben er een tijdlang aan de slag geweest als communicatiedame”, verklaart ze. “Mijn taak was erg eenvoudig: mannen die berichten stuurden moesten we meteen informeren over de tarieven en de mogelijkheden en nadien moesten we hen aan de praat houden. De klant in kwestie dacht natuurlijk dat hij met de prostituee aan het chatten was, maar in realiteit kwam hij bij ons terecht. We waren met verschillende vrouwen die deze taak hadden en hielden alle info van de klanten bij. Zo konden we bijvoorbeeld inpikken wanneer iemand ziek werd en had de klant niet eens door dat hij tegen iemand anders bezig was. Natuurlijk konden we die info ook tegen hem gebruiken, mocht dat ooit nodig zijn. De sekswerkers zelf zagen we nooit in levende lijve, we hadden er helemaal geen contact mee. We wisten natuurlijk wel dat ze door het netwerk gevangen werden gehouden, ze konden en mochten helemaal nergens heen. Hun enige functie was om geld op te brengen, als ordinaire voorwerpen. Eenmaal ze niet genoeg meer opbrachten, kregen wij de opdracht om hun profielen van het internet te halen en kregen we nieuwe gegevens. Wat er met die dames zelf dan gebeurde, dat weet ik niet. Het zijn vragen die je trouwens ook niet stelt, want je weet dat de mensen met wie je werkt geen koorknaapjes zijn. Ik kwam in die wereld terecht omdat ik in geldnood zat en in 6 weken tijd kreeg ik bijna 10.000 euro. Uiteindelijk ging ik ook kapot van wroeging en draaide ik die wereld de rug toe, wat me niet in dank werd afgenomen. Ik had geen andere keus dan België te verlaten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
