Dit weekend speelt de Roeselaarse blues-veteraan Patt Mayeu (61) samen met zijn zoon Frodo op het straatmuziekfestival in de centrumstraten en ook op Krottegem Festival zal dit unieke duo met hun authentieke akoestische blues uit de Mississippi-Delta ongetwijfeld menig muziekliefhebber weten te beroeren.
Toen de negenjarige Patrick ‘Patt’ Mahieu opgroeide in de buurt van het Prinsenhof en voor de allereerste keer een mondharmonica in handen kreeg, wist hij daar onmiddellijk muziek uit te krijgen, zelfs al kon hij eigenlijk geen noot lezen.
“Die mondharmonica heb ik nog altijd bij me”, klinkt het enthousiast. “Als er op café iemand jarig is en je speelt een deuntje, kun je die persoon daar telkens een groot plezier mee doen. Ambiance verzekerd.”
Als 16-jarige kreeg deze blues-fanaat zijn eerste gitaar en leerde zichzelf spelen. Naast de solo-optredens, speelde hij ook wel eens in een rockbandje. Een van zijn allereerste bandjes heette Boiled Steam waarmee hij vooral rockcovers bracht.
“In de toenmalige Tandy zag ik toevallig drie cassettes van blues-muzikanten”, zegt Patt. “Sindsdien zijn Big Joe Williams, Bukka White en Snooks Eaglin de blues-legendes waar ik nog steeds naar opkijk.”
’t Wiel en De Medley
“Muziek is voor mij steeds een drijfveer geweest. Vroeger had ik mijn praat- en muziekcafé ‘t Wiel en daarna startte ik mijn eigen platenzaak De Medley in de Sint-Michielsgalerij.” Later werkte Patt ook nog als programmaleider en presentator bij radio Alpine.
“Ondertussen bleef ik gepassioneerd de blues spelen. Naast mijn vertrouwde optredens breng ik een eigen voorstelling. Die heet The Blues Notes en omvat een muzikale vertelling over de allereerste blues, met live nummers en uitgelezen projecties.”
“Ooit leerde ik spelen op goedkope gitaren waarvan de snaren niet helemaal juist klonken”, vertelt de vader van Frodo (31) en Julie (32). “Misschien was dit wel goed om een soort vaardigheid in de vingers te krijgen. Ik vergelijk het maken van muziek soms met het schilderen van een kunstwerk. Als een getalenteerd schilder, die geen opleiding heeft genoten, slechts over drie kleuren beschikt, zal hij daar zeker iets van kunnen maken.”
“En daar begint volgens mij de creativiteit, met dat minimalistische. De tekst, de intonatie, de hardheid van spelen, je manier van ritme houden of de fijne accenten. Zo leg je gevoel in je nummers en weet je je toehoorders te raken. Ik speel eigenlijk uitsluitend eigen muziek, al zou ik me ook wel eens wagen aan een cover.”
Muzikale chemie
Sinds vele jaren treedt Patt op met zijn zoon die zelf ook een bandje heeft, The Moonshine Balladeers. “Frodo heeft enorm veel talent en is technisch een straffe muzikant. We hebben elk onze eigen manier van spelen en precies daardoor vullen we mekaar perfect aan. Noem het gerust muzikale chemie. Onze stemmen matchen heel goed. Ons gitaarspel vormt één geheel en we spelen allebei mondharmonica. We kunnen dus live alle kanten op. Soms zijn we zelf verrast door een plotse ingeving”, glimlacht Patt.
“Samen met je zoon op het podium staan is fantastisch. De nummers liggen wel vast maar we improviseren graag.”
Deze muzikant is heel tevreden dat hij na deze vervelende coronaperiode terug mag optreden. “Mijn agenda is voor de komende maanden behoorlijk gevuld. Op elke editie van dit straatfestival konden we al ons ding doen. De interactie met mensen die blijven luisteren, vinden we zalig. Ook kijken we uit naar Krottegem Festival waar we een volle set zullen spelen. Het zijn eigenlijk twee verschillende uitdagingen.”
Patt Mayeu blijkt ook een halve Amerikaan te zijn. Hij verzamelt Amerikaanse nummerplaten, reclameborden en vintage ‘americana’-spullen.
In zijn vrije tijd bouwt hij miniatuur pick-uptrucks uit de jaren 50. Zijn kasten staat er vol mee. “Na meer dan 40 jaar de blues, blijf ik still on the road”, klinkt het met een knipoog.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
