In de Kattenstad kwamen pasgeboren kittens tevoorschijn uit een motorblok van een auto na een delicate reddingsoperatie door de brandweer. Een opvanggezin uit Menen ontfermt zich nu over de beestjes die een autorit overleefden. “Zeer intensief werk, we dragen hen op handen.”
Een voorbijganger merkte woensdagnamiddag gemiauw op in de Ieperse Maloulaan, maar er was geen kat te bespeuren. Het geluid bleek te komen uit een wagen die er geparkeerd stond. Brandweer Westhoek werd opgeroepen om het beestje op te sporen en te bevrijden, maar dat was niet evident. “We zijn onmiddellijk gestart met nazicht van het voertuig”, vertelt Kristof Louagie, woordvoerder van Brandweer Westhoek. “Eén of meerdere katjes bevonden zich onderaan het motorcompartiment. In eerste instantie zochten we de eigenaar van de wagen op via de politie, zodat we de motorkap niet hoefden open te breken. Bij het openen van het motorkapgedeelte bleek dat we niet aan de dieren konden, omdat de motor volledig in de weg zat.”
Twee kittens overleden
De brandweer gebruikte luchtkussens om het voertuig volledig op te tillen. “Zo konden we via de onderkant naar de kittens toewerken. De interventie was best uitdagend, want we moesten voorzichtig te werk gaan zodat we geen schade toebrachten aan de wagen. Tegelijk moesten we voorkomen dat de dieren verder in het motorblok zouden kruipen. Uiteindelijk troffen we vier kittens aan, waarvan er twee overleden waren na de voorafgaande rit van deelgemeente Zillebeke naar Ieper. Vermoedelijk heeft een mamapoes haar kittens onder in de motor gelegd om ze warm te houden, ergens in Zillebeke bij de eigenaar van de wagen. De twee levende kittens werden overgebracht naar het dierenasiel van Ieper voor verder verzorging.”
De kittens bleken pas geboren, want de navelstreng was nog niet helemaal opgedroogd. Het rosse beestje weegt 100 gram, het donkere amper 90 gram. “We hebben hen onmiddellijk ondergebracht in een opvanggezin, zodat ze 24 uur op 24 kunnen verzorgd worden en goed gesocialiseerd worden. Daar lopen ze ook minder risico om virale infecties op te lopen”, zegt Guy Werquin, dierenarts in het asiel.
Opvanggezin
Een opvanggezin uit Menen ontfermt zich over de dieren. “Nu hebben de kittens nood aan warmte, rust en pap om de 2 uur overdag en om de 3 uur ’s nachts”, aldus Magda Aerbeydt, begeleider van de opvanggezinnen in het asiel. “Ook moet het opvanggezin na de pap de stoelgang stimuleren door het buikje en de anus te masseren. Na twee weken valt de nachtvoeding grotendeels weg en drinken ze om de 3 uur overdag en om de 5 uur ’s nachts. Het gewicht moet goed bijgehouden worden en moet gestaag stijgen. Na vier weken beginnen ze zelfstandig te eten.”
“De kleintjes drinken zeer goed, wat fantastisch nieuws is. Tijdens het verblijf bij het opvanggezin dat de namen kiest, worden de kittens adoptieklaar gemaakt met een eerste vaccin en chip bij een gewicht van 800 gram en sterilisatie of castratie vanaf 1 kilogram. Als het kitten geadopteerd wordt, zit de taak voor het asiel erop.”
Respect
Het opvanggezin in kwestie wil liever op de achtergrond blijven, maar Magda looft hun inzet. “Want dit is zeer intensief, zeker de zorg voor ‘papflessertjes’. Opvanggezinnen zijn vrijwilligers en doen alles gratis, puur uit liefde voor de dieren. Het asiel zorgt er wel voor dat ze niet opgezadeld worden met eventuele uitgaven voor de dierenarts, voeding en andere kosten. We dragen hen op handen, ze verdienen veel respect. Soms krijgen we tien kittens in één namiddag binnen. Extra vrijwilligers zijn dus meer dan welkom. Het is ook plezierig werk: je hebt altijd katjes in hun leukste en meest speelse levensfase. Als je ze van kleins af kan opvoeden, zijn ze erg aanhankelijk. Papflessertjes zien hun opvanggezin echt als hun ‘mama’. Dan is het soms moeilijk afscheid nemen. Maar als je weet dat ze goed terecht komen, lukt dat wel.” (TP)
Wie vrijwilliger wil worden in het dierenasiel, kan contact opnemen via kat@dierenasielieper.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
