Parcoursbouwer Pierre Buyse blikt terug op BK veldrijden: “Bekaf, maar supertevreden”

Alle commentatoren van de VRT waren het er roerend over eens: het BK-parcours was er een dat met liefde en passie, met vakmanschap en heel veel kennis van zaken werd gebouwd. Architect van dit fraais is Pierre Buyse (72).

Ook de renners lieten zich afgelopen weekend niet onbetuigd en spraken over een omloop waar kracht en techniek absolute vereisten waren. Al die lofbetuigingen komen vooral het team parcoursbouwers ten goede, met een dikke pluim voor Pierre Buyse, de geestelijke vader van de omloop.

Pierre Buyse is in het wielrennersmilieu geen onbekende: 30 jaar lang gedreven voorzitter van wielerclub De Molenspurters, decennialang afgevaardigde, koerscommissaris van dienst, … Pierre heeft zowat alles doorlopen wat er op dit gebied mogelijk is. Hij kent dus als geen ander het klappen van de zweep.

“Het is goed geweest, alles was tiptop in orde en iedereen liet dit ook zo blijken. Ik was dan ook zondagavond een gelukkig man, bekaf weliswaar, maar supercontent dat alles zo vlot verlopen was”, blikt Pierre terug. “Ik ontvang vandaag tal van berichten met felicitaties voor het team parcoursbouwers. Een ploeg waar ik terecht heel fier op ben en die werkelijk niet te ontwrichten is.”

Crash

Was Pierre in 1963 gestart met koersen bij de nieuwelingen, dan deed hij er goed aan om twee jaar later zijn fiets aan de haak te hangen en samen met Gaby Devaere wielerwedstrijden van dichtbij te volgen. “Ik was nog geen 18 jaar en ik zat al bij de koerscommissaris van de Franco Belge, een wedstrijd die dan 5 dagen in beslag nam. Daarna trok ik op met Roger Vandegravele, met zijn legendarische groep die hij ‘De Blauwe Garde’ noemde. Ik was er mechanicus van dienst. In 1968 sloeg echter het noodlot toe: ik crashte met de motor. Ik lag één week in coma, liep 11 breuken op aan mijn linkerzijde en was eigenlijk drie jaar op de sukkel. Onvoorstelbaar dat ik daarna voor het wielrennen nog zoveel tijd kon uittrekken, ik had een fulltime job, had een echtgenote en kinderen.”

“Het wordt moeilijk de omloop nóg boeiender te maken”

“In 1979 heb ik dan samen met Johnny Soenens de Molenspurters opgericht. Ik was ploegleider samen met wijlen Jean-Marie Moraux. Vanaf 1984 werd ik op vraag van Jules Verstraete en na heel wat examens, ‘délégué’. Een taak die ik altijd in alle eerlijkheid heb uitgevoerd, streng maar rechtvaardig!”

Hecht team

In 2013 werd Pierre door Dirk Verwilst aangesproken om Meulebeke nog eens extra op de wielerkaart te zetten. “Ik antwoordde hem dat we ons dienden te focussen op een cyclocross. Zo ontstond de eerste Berencross, een wedstrijd voor B-renners (liefhebbers, beloften, juniors, nieuwelingen en dames jeugd). Ondertussen woonde ik de vergaderingen bij van de Cross Cup. De organisatie van onze allereerste cross verraste vriend en vijand en het jaar nadien kregen we een A-cross type 2 toegewezen, met beroepsrenners uit eigen land.”

“Vanaf 2016 waren we dan definitief vertrokken en kwamen er ook buitenlandse profrenners in Meulebeke aan de start”, glundert Pierre. “Ondertussen kon ik rekenen op een hecht team vrijwillige parcoursbouwers. Ik zou die mannen voor geen geld ter wereld nog willen missen. We toverden elk jaar het domein ter Borcht om tot een paradijs voor cyclocrossers. Voor het BK 2021 konden we een beroep doen op een aanzienlijke uitbreiding van het domein Ter Borcht en de aanleg van twee heuvels.”

Pierre loopt nu al rond met de vraag hoe de omloop nog boeiender kan. “Geen gemakkelijk karwei als je weet dat we al beschikken over bos, weide, zand, trappen, balkjes, heuvels, … We blijven ook dromen: van het BK 2024 of van het organiseren van een superprestigewedstrijd. Ik ben overtuigd dat zoiets haalbaar moet zijn. Zolang we maar blijven geloven in eigen kunnen en dat het publiek terug van de partij is!”